שמואל א
 
פון ארטאדאקסיש חסידיש יידיש בביל
קאפירייט ( C ) 5102 אמנים למען ישראל. אלע רעכט רעזערווירט
 
שמלא1
 
1 עס איז געווען אן איש פון רמתים-צופים, פון דעם הר פון אפרים, וואָס שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] איז געווען אלקנה [זען דברי הימים א 32-81:6] בּן ירוחם בּן אליהוא בּן תוחוּ בּן צופן, אן אפריִמער. 2 און ער האָט געהאט 2 נשִים: דער שֵם פון איינער איז געווען חנה, און דער שֵם פון דער 2טן פנינה; און פנינה האָט געהאט ילדים, און חנה האָט קיין ילדים נישט געהאט. 3 און יענער איש פלעגט פון יאָר צו יאָר עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] פון זיין עִיר, זיך צו שחה און צו זבח צו ה' צבאות אין שִלֹה. און 2 בני עֵלִי, חפני און פינחס, זײַנען דארטן געווען כֹּהנים צו ה'. 4 און ווי עס איז געווען דער יוֹם, און אלקנה האָט זבח, אַזוי פלעגט ער נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] זיין אִשָּה פנינהן און כּל אירע בּנים און אירע בנוֹת מנות [מָנָה]. 5 אָבער חנהן פלעגט ער נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] א מָנָה אַפָּים, ווארעם חנהן האָט ער אהב, אָבער ה' האָט סגר איר רֶחֶם. 6 און איר צָרָה האָט זי כעס, כדי זי צו רעם, ווײַל ה' האָט סגר איר רֶחֶם. 7 און ווי ער פלעגט אַזוי עשׂה יאָר אין יאָר, ווען זי איז עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] אין בּית ה', אַזוי פלעגט יענע זי כעס; און זי האָט בכה, און פלעגט נישט אכל. 8 האָט אלקנה איר איש אמר צו איר: חנה, לָמָּה בכה? און לָמָּה אכל נישט? און לָמָּה איז דײַן לבב רעע? בין איך דיר נישט בעסער פון 01 בּנים? 9 איז חנה קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] נאכן אכל אין שלֹה און נאכן שתה און עֵלי דער כהן איז ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אויף א כִּסֵא בּײַ דעם מזוּזה פון הֵיכל ה'. 01 און ווי זי איז געווען אין מַר נפש, אַזוי האָט זי פלל געווען צו ה', און האָט בכה בכה. 11 און זי האָט א נדר נדר און האָט אמר: ה' צבאות, אויב ראה וועסטו ראה די עֳני פון דײַן אָמָה, און וועסט זכר אָן מיר, און נישט שכח אָן דײַן אָמָה, און וועסט נתן דײַן אָמָה זֶרַע [זען זרע ישעיהו 01:35] אנשים, וועל איך אים נתן צו ה' אויף כּל יְמֵי חַיָּיו, און א מוֹרָה וועט נישט עלה אויף זיין קאָפּ. 21 און עס איז געווען, ווי זי האָט רבה פלל געווען פאר ה', אַזוי האָט עֵלִי שמר איר פֶּה. 31 ווארעם חנה, זי האָט דבר אין איר לֵב; בּלויז אירע ליפן האָבּן זיך נוע, אָבער איר קוֹל האָט זיך נישט שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25]; און עֵלִי האָט זי חשב פאר א שיכּורער. 41 האָט עֵלִי אמר צו איר: בּיז וואנען וועסטו זיין שכר? סור דײַן ווײַן פון זיך. 51 האָט חנה ענה און האָט אמר: לֹא, אֲדֹנִי, אן אִשָּה מיט א קָשֶה רוּחַ בין איך, און ווײַן און שכר האָבּ איך נישט שתה, נײַערט איך האָבּ שפך מיין נפש פאר ה'. 61 זאלסט נישט נתן דײַן אָמָה פאר א בת בליּעל אִשָּה, ווארעם פון מיין גרויס שִׂיחַ און מיין כעס האָבּ איך דבר בּיז אהער. 71 האָט זיך ענה עֵלִי און האָט אמר: הלך! לשלום, און אלֹקֵי ישראל זאָל נתן דײַן שלה וואָס דו האסט שאל פון אים. 81 האָט זי אמר: זאָל דײַן שפחה מצא חֵן אין דײַנע אויגן. און די אִשָּה איז הלך אויף איר דֶּרֶךְ. און זי האָט אכל, און האָט געקריגן אַן אנדער פנים. 91 און אין דער בוקר האָבּן זיי זיך שכם, און זיי האָבּן זיך שחה פאר ה', און האָבּן זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; יכריה 7:31], און זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין זייער בּית קיין רָמָה. און אלקנה האָט ידע זיין אִשָּה חנהן; און ה' האָט אָן איר זכר. 02 און עס איז געווען נאכן תקופה פון היּמים האָט חנה הרה און האָט ילד [זען "ילד" ישעיהו 41:7] בּן; און זי האָט קרא שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] שמואל, ווײַל: "פון ה' האָבּ איך אים שאל." 12 און דער איש אלקנה מיט זיין כּל בּית [זען "בּית" ירמיהו (43)33-(13)03:13] איז עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] צו זבח פאר ה' דאָס זבח הימים, און זיין נדר. 22 אָבער חנה איז נישט עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35]. ווארעם זי האָט אמר צו איר איש: בּיז דער נַעַר וועט גמל ווערן; דעמאָלט וועל איך אים ברענגען און ער וועט זיך ווייזן פאר ה', און וועט דארטן ישב עַד עוֹלָם. 32 האָט אלקנה איר איש אמר צו איר: אִשָּה וואָס איז טוֹב אין דײַנע אויגן; ישב! בּיז דו וועסט אים גמל. זאָל אָבער ה' קום זיין דבר. איז די אִשָּה ישב; און זי האָט ינק איר בּן בּיז זי האָט אים גמל. 42 און אַז זי האָט אים גמל, האָט זי אים עלה מיט זיך מיט פרים שלֹשָה, און איפה קֶמַח, און א נָבל ווײַן; און זי האָט אים געבראכט אין בּית ה' אין שִלוֹ, און דער נַעַר איז נַעַר. 52 און זיי האָבּן שחט דעם פר, און האָבּן געבראכט דעם נער צו עֵלִין. 62 און זי האָט אמר: אֲדֹנִי, אַזוי ווי דײַן נפש לעבט, אֲדֹנִי, איך בין די אִשָּה וואָס איז דאָ נצב לעבן דיר, פלל צו ה'. 72 אויף דעם דאזיקן נער האָבּ איך פלל געווען, און ה' האָט מיר נתן מיין שאל וואָס איך האָבּ שאל פון אים. 82 און אויך איך האָבּ אים שאל צו ה'; כּל הימים וואָס ער לעבט איז ער שאל צו ה'. און ער האָט זיך דארטן שחה צו ה'.
 
שמלא2
 
1 און חנה האָט פלל געווען, און האָט אמר: מיין לב איז עלץ דורך ה', מיין קֶרֶן איז רום דורך ה'; מיין פֶּה איז רחב אקעגן מײַנע פײַנט, ווארעם איך שׂמח זיך מיט דײַן ישועה. 2 נישטא א קָדוֹש ווי ה', ווארעם חוץ דיר איז נישטא; און נישטא צוּר ווי אלוקינו. 3 נישט מערן זאלט איר דבר גָּבֹהַּ, נישט יצא זאָל עָתָק פון אײַער פֶּה. ווארעם א-ל דֵּעוֹת ה', און פון אים ווערן עלילה נתכן. 4 דער קשת פון גיבורים ווערט חת. און כשל אזר אָן חיל. 5 זאטע נשׂכּרוּ [שׂכר] זיך אום לֶחֶם, און הונגעריקע חדל; בעת די עקרה ילד 7, די רײַכע אין בּנים אמל. 6 ה' מות און ה' חיה, ער ירד אין שאוֹל און עלה. 7 ה' ירש און שפל, און רום. 8 ער קום פון עָפָר דעם אָרעמאַן. פון מיסט אשפֹּת ער רום דעם אביון, זיי צו ישב מיט נדיבים [נדיב], און א כִּסֵּא כבוד מאכט ער זיי נחל; ווארעם צו ה' זיינען די מצוק פון אֶרֶץ. און ער האָט אויף זיי די תבל שית. 9 די רגלים [זען תהילים 71:22] פון זײַנע חסידים שמר ער, און רשעים ווערן אין חושך דמם; ווארעם נישט מיט כוח איז איש גבר. 01 די וואָס ריב אויף ה' ווערן חתת; ער רעם אין שָמַיִם אויף זיי; ה' דין די עקן פון דער אֶרֶץ, און נתן עֹז צו זיין מלך, און רום דעם קֶרֶן פון זיין משיח. 11 און אלקנה איז הלך קיין רָמָה צו זיין בּית. און דער נער האָט היה שרת ה' לעבן עֵלִי דעם כהן. 21 און בני עֵלִי זײַנען געווען בני בליּעל, זיי האָבּן נישט ידע ה' [זען שמואל א 7:3; יוחנן 9:41]. 31 און דער משפט פון די כֹּהנים מיטן הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] איז געווען: ווער עמעצער עס האָט זבח א זבח, אַזוי פלעגט בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] דעם נער הכהן, ווי מע האָט בשל דאָס בָּשָׂר מיטן דרײַצייניקן מזלֵג אין זיין יָד. 41 און פלעגט נכה אין כִּיוֹר אָדער אין דָוִד אָדער אין קלּחת אָדער אין פָּרוּר; וואָס אָבער דער מזלג האָט עלה, האָט דער כהן לקח דערמיט. אַזוי פלעגן זיי עשׂה צו כּל ישראל וואָס זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אהין קיין שִלֹה. 51 נאָך איידער מען האָט קטר דאָס חֵלֶב [זען ויקרא 5-3:3], פלעגט בוא דעם נער הכהן, און אמר צו דעם איש וואָס האָט זבח: נתן בָּשָׂר צום צלה פארן כהן, ווארעם ער וויל נישט לקח פון דיר בָּשָׂר בשל, נײַערט רוי. 61 און אַז דער איש האָט צו אים אמר: קטר זאָל מען אקארשט קטר דאָס חֵלֶב, און לקח דיר ווי דײַן נפש אוה, אַזוי פלעגט ער אמר: לא, דווקא איצט מוזטו נתן, אניט לקח איך מיט חזקה. 71 און די חַטָּאת פון די נערים איז געווען גדולה מאֹד פאר ה', ווארעם די אנשים האָבּן נאץ געווען דעם מִנחָה ה'. 81 און שמואל איז געווען שרת פאר פּני ה', א נעַר חגר אין ליינענעם אפוד. 91 און א מְעִיל קָטֹן אים זיין אֵם עשׂה, און אים עלה פון יאָר צו יאָר, ווען זי איז עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] מיט איר איש צו זבח דאָס זבח פון יאָר. 02 און עֵלִי פלעגט ברך [זען "ברך" בראשית 81:22] אלקנהן און זיין אִשָּה, און אמר: זאָל דיר ה' שום זֶרע פון דער דאזיקער אִשָּה תחת הַשְאלָה וואָס איז שאל פון ה'. און זיי הלך אהיים. 12 האָט אויך ה' פקד אָן חנהן, און זי איז הרה, און זי האָט ילד [זען "ילד" ישעיהו 41:7] 3 בּנים און 2 בנוֹת. און דער נער שמואל איז גדל עַם ה'. 22 און עֵלִי איז געווען זקן מאֹד; און ער האָט שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] כּל וואָס זײַנע בּנים עשׂה צו כּל ישראל, און אַז זיי שכב מיט די נשִים וואָס צבא זיך בּײַם פתח פון אֹהֶל-מועד [זען שמות 8:83]. 32 און ער האָט צו זיי אמר: לָמָּה עשׂה עשׂה איר אזעלכע זאכן? ווארעם איך שמע אײַערע דברים רעים פון דעם דאזיקן כּל הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי]. 42 נישט, בּנים מײַנע; ווארעם נישט טוֹב איז די שמֻעָה [זען ישעיהו 1:35] וואָס איך שמע וואָס עַם ה' מעברים [עבר]. 52 אויב אן איש חטא קעגן אן איש, אלוקים פלל זיך פאר אים; אָבער אַז אן איש חטא קעגן ה', ווער וועט פאר אים פלל? אָבער זיי האָבּן נישט שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו דעם קוֹל פון זייער אָב; ווארעם ה' האָט חפץ [זען "חפץ" ישעיה 01:35] זיי צו מות. 62 און דער נער שמואל איז געוואָרן הלך, און מער גדל און טוב אי בּײַ ה' און אי בּײַ אנשים. 72 און אן איש אלוקים איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו עֵלִין, און האָט צו אים אמר: אַזוי האָט ה' אמר: איך האָבּ דאָך גלה זיך גלה צו בּית אָבִיךָ [זען שמות 1:82] בעת זיי זײַנען געווען אין מצרים אונטער דעם בּית פרעהן, 82 און אים בחר פון כּל שבטים פון ישראל פאר א כהן צו מיר, צו עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] אויף מיין מזבח, צו קטר קטֹרֶת, צו נשׂא אפוד פאר מיר; און איך האָבּ נתן [זען ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] בּית אָבִיךָ כּל פײַעראפפער פון בְּנֵי-ישראל. 92 לָמָּה בעט איר אויף מיין זבח און אויף מיין מנחה וואָס איך האָבּ צוה אין מיין מָעוֹן [זען יוחנן 2:41], און האלטסט דײַנע בּנים אין מער כבוד ווי מיך, כדי אײַך צו שטאפן מיטן בעסטן פון כּל מִנחָת ישראל עַמִּי [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי]? 03 דעריבער זאגט ה' אלֹקֵי ישראל: אמר האָבּ איך געוועסט אמר: דײַן בּית און בּית אָבִיךָ וועלן הלך פאר מיר עַד עוֹלָם; אָבער אצונד, זאגט ה', חלילה פאר מיר; ווארעם די וואָס מיר כבוד, וועל איך כבוד, און די וואָס בזה [זען בזה ישעיה 3:35] מיך, וועלן קלל ווערן. 13 הנה, טעג בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9], און איך וועל גדע דײַן זרוֹעַ [זען ישעיהו 1:35 משיח זְרוֹעַ ה'] און דעם זרוֹעַ פון בּית אָבִיךָ, אַז א זקן וועט נישט זיין אין דײַן בּית. 23 און וועסט נבט צר מָעוֹן [זען שמואל א 11:4 און ירמיה 41-21:7] טראָץ וואָס וועט יטב ישראל; און א זקן וועט קיין מאל נישט זיין אין דײַן בּית. 33 און נישט איטלעכן פון דיר וועל איך כרת פון מיט מיין מזבח, כדי צו דײַנע אויגן כלה און דײַן נפש האדיב [אדב]; און כּל מרבית אין דײַן בּית וועלן מות ווי אנשים. 43 און דאָס וועט דיר זיין דער אוֹת [זען אות ישעיה 41:7]: וואָס וועט בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אויף דײַנע 2 בּנים, אויף חפנין און פינחסן אין יוֹם אחד וועלן זיי ביידע מות. 53 און איך וועל מיר קום א כהן נאמן וואָס וועט עשׂה [זען ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] אַזוי ווי אין מיין לֵב און אין מיין נפש; און איך וועל אים בנה א בּית נאמן, און ער וועט הלך פאר מיין משיח כּל הימים. 63 און עס וועט זיין, איטלעכער וואָס יתר אין דײַן בּית, וועט בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] זיך שחה צו אים אום אגורת כֶּסֶף און א ככר לֶחֶם, און וועט אמר: ספח מיך צו, נא, צו איינער פון די כּהוּנות, צו אכל א פת לֶחֶם.
 
שמלא3
 
1 און דער נַעַר שמואל האָט שרת ה' לעבן עֵלִין; און דבר ה' איז געווען יָקָר אין יענע טעג. קיין נפרץ חָזוֹן איז נישט געווען. 2 און עס איז געווען אין יענע טעג, ווען עֵלִי איז שכב אויף זיין תחת און זײַנע אויגן האָבּן חלל כהה ווערן; ער האָט נישט יכל ראה; 3 און דאָס נֵר אלוקים איז נאָך נישט געווען כבה, און שמואל איז שכב אין הֵיכַל ה', וואָס דארטן איז געווען דער אָרון אלוקים. 4 האָט ה' קרא צו שמואלן; האָט ער אמר: הִנֵנִי. 5 און ער איז רוץ צו עֵלִין, און האָט אמר: הִנֵנִי; האסט דאָך מיך קרא. האָט ער אמר: איך האָבּ נישט קרא; שוב שכב. איז ער הלך און האָט זיך שכב. 6 האָט ה' יסף קרא שמואלן, און שמואל איז קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] און איז הלך צו עֵלִין, און האָט אמר: הִנֵנִי; האסט דאָך מיך קרא. האָט ער אמר: איך האָבּ נישט קרא, בְּנִי; שוב שכב זיך. 7 און שמואל האָט נאָך נישט ידע ה', און דאָס דבר-ה' האָט זיך נאָך נישט געהאט גלה צו אים [זען שמואל א 21:2; 9:41; יוחנן 41,1:1; התג' 02:3; ירמיה 43-03:13]. 8 האָט ה' יסף קרא שמואלן צום שְלִשִית מאל. און ער איז קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6], און איז הלך צו עֵלִין, און האָט אמר: הִנֵנִי; האסט דאָך מיך קרא. האָט עֵלִי בין אַז ה' קרא דעם נַעַר. 9 און עֵלִי האָט אמר צו שמואלן: הלך שכב; און עס וועט זיין, אַז מע וועט קרא צו דיר, זאלסטו אמר: דבר! ה', ווארעם דײַן עֶבֶד שמע. איז שמואל הלך און האָט זיך שכב אויף זיין מקום. 01 און ה' איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] און האָט זיך יצב, און האָט קרא אַזוי ווי פעם בפעם: שמואל! שמואל! האָט שמואל אמר: דבר, ווארעם דײַן עֶבֶד שמע. 11 האָט ה' אמר צו שמואלן: הנה, איך עשׂה א זאַך אין ישראל, אַז איטלעכער וואָס שמע עס, וועלן צלל זײַנע ביידע אוזנַיִם. 21 אין יום ההוא וועל איך קום זיין אויף עֵלִין כּל וואָס איך האָבּ דבר וועגן זיין בּית, פון חלל בּיזן כלה. 31 ווארעם איך האָבּ אים נגד אַז איך שפט זיין בּית עַד-עוֹלָם, פאר דער עוון [זען "עוון" ישעיהו 11:35], וואָס ער האָט ידע אַז זײַנע בּנים קלל אויף זיך, און האָט זיי נישט כהה. 41 און דעריבער האָבּ איך שבע [זען "שבע," תהילים 4:011, זען דברי הימים א 71:12] אויף בּית עֵלִי: אַז די עוון פון בּית עֵלִי וועט נישט כפר ווערן דורך זבח אָדער דורך מנחה עַד עוֹלָם! 51 און שמואל איז שכב בּיז אין דער בוקר, און ער האָט פתח די דלתות פון בּית ה'. און שמואל האָט ירא [זען לוקס 04:32] געהאט צו נגד די מראה צו עֵלִין. 61 האָט עֵלִי קרא שמואלן, און האָט אמר: שמואל בְּנִי! האָט ער אמר: הִנֵנִי. 71 האָט ער אמר: וואָס איז די זאַך וואָס ער האָט צו דיר דבר? זאלסטו נישט כִּחֵד פון מיר. זאָל דיר אלוקים עשׂה [זען ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] אַזוי און נאָך מער, אויב דו וועסט פון מיר כִּחֵד א דבר פון כּל הַדָּבָר וואָס ער האָט צו דיר דבר. 81 האָט שמואל אים נגד כּל הדברים, און נישט כִּחֵד פון אים. און ער האָט אמר: ער איז ה'; וואָס איז טוֹב אין זײַנע אויגן, זאָל ער עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]. 91 און שמואל איז גדל, און ה' איז געווען מיט אים, און ער האָט פון אלע זײַנע ווערטער נישט געלאזט נפל צו דער ארצה. 02 און כּל ישראל פון דן און בּיז בּאר-שבע האָט ידע אַז שמואל איז אמן געוואָרן פאר א נביא פון ה'. 12 און ה' האָט זיך יסף באוויזן אין שִלֹה; ווארעם ה' האָט זיך גלה צו שמואלן אין שִלוֹ דורך דעם דבר-ה' [זען שמואל א 1:3].
 
שמלא4
 
1 און דאָס דבר פון שמואלן איז היה צו כּל ישראל. און ישראל איז יצא [זען "יצא" ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] אויף מלחמה אקעגן די פלשתים, און זיי האָבּן חנה בּײַ אֶבן-עֶזֶר, און די פלשתים האָבּן חנה אין אפק. 2 און די פלשתים האָבּן זיך ערך אקעגן ישראל, און די מלחמה האָט זיך נטש, און ישראל איז נגף געוואָרן פאר די פלשתים; און זיי האָבּן מות אין דער מַעֲרָכָה אויפן שָׂדֶה ארום 000,04 איש. 3 און אַז הָעָם איז בוא אין מַחֲנֶה, האָבּן די זקני ישראל אמר: לָמָּה האָט אונדז הַיּוֹם ה' נגף פאר די פלשתים? לאמיר לקח צו אונדז פון שִלֹה דעם אָרון בּרית ה', כדי ער זאָל בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צווישן אונדז, און אונדז ישע פון דער יָד פון אונדזערע פײַנט. 4 האָט הָעָם שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] קיין שִלֹה, און זיי האָבּן נשׂא פון דארטן דעם אָרון בּרית ה' צבאות וואָס ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] איבער די כרובים; און דארטן זײַנען געווען 2 בני עֵלִי בּײַ דעם אָרון בּרית האלוקים, חפני און פינחס. 5 און עס איז געווען, ווי דער אָרון בּרית ה' איז בוא אין מַחֲנֶה, אַזוי האָבּן כּל ישראל רוע א תרוּעה גדוֹלה, אַז הָאָרֶץ איז הום געוואָרן. 6 און די פלשתים האָבּן שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] דעם קוֹל פון דער תרוּעה, און זיי האָבּן אמר: וואָס איז דער קוֹל פון דער דאזיקער תרוּעה הגדוֹלה אין מַחֲנֶה פון די עִברים? און זיי זײַנען ידע געוואָרן אַז דער אָרון ה' איז בוא אין מַחֲנֶה. 7 און די פלשתים האָבּן ירא, ווארעם זיי האָבּן אמר: אלוקים איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין מַחֲנֶה. און זיי האָבּן אמר: וויי אונדז! ווארעם אַזוי-וואָס איז נישט געשען פריער. 8 וויי אונדז! ווער וועט אונדז נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] פון דער יָד פון די דאזיקע אלוקים אדּירים? דאָס זײַנען דאָך די אלוקים וואָס האָבּן נכה די מִצרים מיט כּל מַכָּה אין מדבר. 9 חזק! און זייט אנשים, איר פלשתים, כדי איר זאלט נישט עֶבֶד די עִברים, אַזוי ווי זיי האָבּן אײַך עֶבֶד; דעריבער זייט אנשים, און איר זאלט לחם. 01 און די פלשתים האָבּן לחם, און ישראל איז נגף געוואָרן, און זיי זײַנען נוס איטלעכער צו זײַנע אוהלים. און עס איז געווען מכּה גדוֹלה מאֹד, און עס זײַנען נפל פון ישראל 000,03 רגְלִי. 11 און דער אָרון אלוקים איז לקח געוואָרן, און 2 בני עֵלִי זײַנען מות געוואָרן, חפני און פינחס. 21 און אן איש בנימין איז רוץ פון מערכב, און ער איז בוא קיין שִלֹה אין יוֹם ההוּא, מיט זײַנע קליידער קרע, און אדמה אויף זיין קאָפּ. 31 און ווי ער איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] און הנה עֵלִי ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אויף א כִּסֵּא בּײַם דֶּרֶךְ, צפה; ווארעם זיין לב האָט חָרֵד וועגן דעם אָרון האלוקים. און דער איש איז בוא נגד אין עִיר, און כּל הָעִיר האָט זעק. 41 און עֵלִי האָט שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] דעם קוֹל פון דעם צעקה, און האָט אמר: וואָס איז דער קוֹל פון דעם דאזיקן המוֹן? האָט דער איש מהר און איז בוא, און האָט עֵלִין נגד. 51 און עֵלִי איז געווען 89 שָנָה, און זײַנע אויגן זײַנען געווען שטאר קום, און ער האָט נישט יכל ראה. 61 האָט דער איש אמר צו עֵלִין: איך בין דער וואָס איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] פון מערכה, און בין הַיּוֹם נוס פון מערכה. האָט ער אמר: מה היה הדבר, בני? 71 האָט דער מבשֵׂר ענה און האָט אמר: ישראל איז נוס פאר די פלשתים, און עס איז אויך געווען א מגפה גדולה צווישן הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און אויך דײַנע 2 בּנים זײַנען מות געוואָרן, חפני און פינחס, און דער אָרון האלוקים איז לקח געוואָרן. 81 און עס איז געווען, ווי ער האָט זכר דעם אָרון האלוקים, אַזוי איז ער נפל פון כִּסֵּא הינטערוויילעך בּײַם זייט פון שער, און זיין מפרקת האָט זיך שבר, און ער איז מות; ווארעם דער איש איז געווען זקן און כבֵד. און ער האָט שפט ישראל 04 שָנָה. 91 און זיין שנור, אֵשֶת פינחס, איז געווען הרה צו ילד, און ווי זי האָט שמע די שמֻעָה [זען ישעיהו 1:35], אַז דער אָרון האלוקים איז לקח געוואָרן, און איר שווער און איר איש זײַנען מות [זען "מות" ישעיהו 9:35], אַזוי האָט זי זיך כרע און האָט ילד [זען "ילד" ישעיהו 41:7], כִּי אירע ציר הפך אויף איר. 02 און בעת איר מות, האָבּן די נצבוֹת [נצב] וואָס זײַנען לעבן איר, צו איר דבר: זאלסט נישט ירא האָבּן, כִּי א בּן האסטו ילד [זען "ילד" ישעיהו 41:7]. אָבער זי האָט נישט ענה, און נישט שית איר לב. 12 און זי האָט קרא דעם נַעַר אי-כבוד אַזוי צו אמר: גלה האָט זיך דער כבוד פון ישראל; ווארעם דער אָרון האלוקים איז לקח, און וועגן איר שווער און איר איש. 22 און זי האָט אמר: גלה האָט זיך דער כבוד פון ישראל, ווארעם דער אָרון האלוקים איז לקח געוואָרן.
 
שמלא5
 
1 און די פלשתים האָבּן לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] דעם אָרון האלוקים, און האָבּן אים געבראכט פון אֶבן-עֶזֶר קיין אשדוד. 2 און די פלשתים האָבּן לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] דעם אָרון האלוקים, און האָבּן אים געבראכט אין בּית דָגוֹן, און אים יצג אֵצֶל [זען משלי 03:8] דָּגוֹן. 3 און די אשדודער האָבּן זיך שכם אויף מחר, און הנה דָּגוֹן ליגט נפל אויף זיין פנים צו דער ארצה פאר דעם אָרון ה'; האָבּן זיי לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] דָּגוֹן און האָבּן אים שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; יכריה 7:31] אויף זיין מקום. 4 און זיי האָבּן זיך שכם אויף מחר אין דער בוקר, און הנה דָּגוֹן ליגט נפל אויף זיין פנים צו דער ארצה פאר דעם אָרון ה', און דער קאָפּ פון דָּגוֹן און זיין 2 כּף יד ליגן כרת אויפן מִפְתָּן; אָבער [דער לייב פון] דָּגוֹן איז אים שאר. 5 דעריבער דרך נישט די פריסטער פון דָּגוֹן, און כּל וואָס בוא אין בּית דָּגוֹן, אויף דעם מִפתָּן פון דָּגוֹן אין אַשדוד בּיז אויף היום הזה. 6 און די יָד ה' איז געווען כָּבֵד אויף די אַשדודער און ער האָט זיי שמם, און האָט זיי נכה מיט עפל אשדוד מיט אירע געמאַרקן. 7 און ווי די אַשדודער האָבּן ראה אַז עס האלט אַזוי, האָבּן זיי אמר: דער אָרון אלֹקֵי ישראל טאָר נישט ישב בּײַ אונדז, ווארעם זיין יָד איז קשה אויף אונדז און אויף דָּגוֹן אלוקינו. 8 און זיי האָבּן שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] און האָבּן אסף צו זיך כּל סרנים פון די פלשתים, און זיי האָבּן אמר: וואָס זאלן מיר עשׂה מיט דעם אָרון אלֹקֵי ישראל? האָבּן יענע אמר קיין גַת זאָל סבב דער אָרון אלֹקֵי ישראל. און זיי האָבּן סבב דעם אָרון אלֹקֵי ישראל. 9 און עס איז געווען, נאָך דעם ווי זיי האָבּן אים סבב, איז די יָד ה' געווען אין דער עִיר מיט מהוּמה גדולה מאֹד, און ער האָט נכה די אנשים פון דער עִיר פון קָטֹן בּיז גדוֹל, און עס האָבּן שׂתר בּײַ זיי עפל. 01 האָבּן זיי שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] דעם אָרון האלוקים קיין עקרון. און עס איז געווען, ווי דער אָרון האלוקים איז בוא קיין עקרון, האָבּן די עקרונער זעק, אַזוי צו אמר: מע האָט סבב צו מיר דעם אָרון אלֹקֵי ישראל, צו מות מיך און עמי [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי]. 11 און זיי האָבּן שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] און האָבּן אסף כּל סרנים פון די פלשתים, און זיי האָבּן אמר: שלח! דעם אָרון אלֹקֵי ישראל, און זאָל ער זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] צו זיין מקוֹם, כדי ער זאָל נישט מות מיך און עַמִּי. ווארעם א מות [זען "מות" ישעיהו 9:35] מהומה איז געווען אין דער כּל הָעִיר; די יָד האלוקים איז דארטן געווען כּבֵּד מאֹד. 21 און די אנשים וואָס זײַנען נישט מות, זײַנען נכה געוואָרן מיט טחורים, און דאָס געשריי פון דער עִיר איז עלה בּיזן שָמַיִם.
 
שמלא6
 
1 און דער אָרון ה' איז היה אין שָׂדֶה פון די פלשתים 7 חדשים. 2 האָבּן די פלשתים קרא די פריסטער און די קֹסמים [קסם], אַזוי צו אמר: וואָס זאלן מיר עשׂה מיט דעם אָרון ה'? מאכט אונדז ידע מיט וואָס מיר זאלן אים שלח צו זיין מקוֹם. 3 האָבּן זיי אמר: אַז איר שלח דעם אָרון אלֹקֵי ישראל, זאלט איר אים נישט שלח מיט ליידיקן; נײַערט שוב זאלט איר אים שוב אן אשָם [זען "אשָם" ישעיהו 01:35]; דעמאָלט וועט איר רפא ווערן, און אײַך וועט באוווסט ווערן לָמָּה זיין יָד האָט זיך נישט סור פון אײַך. 4 האָבּן זיי אמר: וואָס זאָל זיין דאָס אָשָם וואָס מיר זאלן אים שוב? האָבּן זיי אמר: לויט דער צאל פון די סרנים פון די פלשתים, 5 טחורים זהב און 5 עַכְבָּר זהב; ווארעם מגפה אחת איז געווען אויף אלעמען און אויף אײַערע סרנים. 5 דעריבער זאלט איר עשׂה די צֶלֶם פון אײַערע טחורים, און די צֶלֶם פון אײַערע עַכְבָּר, וואָס שחת הָאָרֶץ, און איר זאלט נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] כבוד צום אלֹקֵי ישראל; אפשר וועט ער קלל זיין יָד פון אײַך, און פון אײַערע אלוקים, און פון אײַער אֶרֶץ. 6 און נאָך וואָס זאלט איר כבד לבבכם, אַזוי ווי די מִצרים און פרעה האָבּן כבד זייער לב? אמנם, אַז ער האָט זיך עלל אן זיי, האָבּן זיי זיי שלח, און זיי זײַנען הלך. 7 און אצונד, לקח און עשׂה עגלה חדשה אחת, און 2 געקעלבטע קי, וואָס אויף זיי איז נישט עלה אן עֹל; און איר זאלט אסר די קי אין דעם עגלה, און שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] זייערע קעלבער פון הינטער זיי אהיים. 8 און איר זאלט לקח דעם אָרון ה', און אים נתן אויפן עגלה, און די כּלי הזהב וואָס איר שוב אים פאר אן אָשָם [זען אָשָם ישעיהו 01:35], זאלט איר שום אין א ארגז אים ביין זייט; און איר זאלט אים שלח און ער זאָל הלך. 9 וועט איר ראה, אויב מיט דעם דֶּרֶךְ פון זיין געמארק וועט ער עלה [זען ישעיהו 2:35], קיין בּית-שֶמֶש, האָט ער אונדז עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] דאָס דאזיקע רָעָה הגדוֹלה, און אויב נישט, וועלן מיר ידע אַז נישט זיין יָד האָט אונדז נגע; דאָס איז אונדז א מִקְרֶה געשען. 01 האָבּן די אנשים אַזוי עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]; און זיי האָבּן לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] 2 געקעלבטע קי, און זיי אײַנגעשפאנט אין אן עגלה און זייערע קעלבער האָבּן זיי כלא אין דער היים. 11 און זיי האָבּן שום אויפן עגלה דעם אָרון ה', און דעם ארגז מיט די עַכְבָּר זהב און די צֶלֶם פון זייערע טחורים. 21 און די קי האָבּן זיך ישר מיטן דֶּרֶךְ, אויפן דֶּרֶךְ פון בּית-שֶמֶש; אויף מסלה אחת זײַנען זיי הלך, הלך און געה, און זיי האָבּן זיך נישט סור רעכטס אָדער לינקס. און די סרנים פון די פלשתים זײַנען הלך הינטער זיי בּיז דעם געמארק פון בּית-שֶמֶש. 31 און די בּית-שֶמֶשער האָבּן קצר דעם קציר חטּים און עמק, און זיי האָבּן נשׂה זייערע אויגן, און האָבּן ראה דעם אָרון, און האָבּן זיך שׂמח אים צו ראה. 41 און דער עגלה איז בוא צו דעם שָׂדֶה פון יהוֹשעַ [זען נחמיה 71:8, ישוע; זען עזרא 8:3; זכריה 21-11:6, יהוֹשֻעַ/יֵשוּעַ עַבְדִּי צֶמַח מָשִיחַ שְמוֹ, ישעיהו 31:25-21:35; התג' 61:22] דעם בּית-שֶמֶשער, און האָט זיך דארטן עמד. און דארטן איז געווען אן אֶבֶן גדולה, האָבּן זיי בקע דאָס האָלץ פון עגלה, און די קי האָבּן זיי עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] אן עוֹלָה צו ה'. 51 און די לוִיִים האָבּן ירד דעם אָרון ה' און דעם ארגז וואָס מיט אים, וואָס דרינען זײַנען געווען די כלי זהב, און שום אויף דעם אֶבֶן הגדוֹלה. און די אנשים פון בּית-שֶמֶש האָבּן עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] עוֹלָה און זבח זבחים אין יום ההוא צו ה'. 61 און די 5 סרנים פון די פלשתים האָבּן דאָס ראה, און זיי האָבּן זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; יכריה 7:31] קיין עקרון אין דעם יוֹם ההוּא. 71 און דאָס זײַנען די טחור הזהב וואָס די פלשתים האָבּן שוב אן אשם [זען אשם ישעיהו 01:35] צו ה': פאר אשדוד 1, פאר עַזָה 1, פאר אשקלון 1, פאר גַת 1, פאר עקרון 1. 81 און די עַכְבָּר הזהב זײַנען געווען די צאל פון כּל ערים פון די פלשתים אונטער די 5 סרנים, פון א עיר מבצר און בּיז א כֹּפר פון פְּרָזִי, און בּיז דעם אבל הגדולה, וואָס זיי האָבּן אויף אים נוח דעם אָרון ה'; ער איז בּיז אויף היום הזה אין דעם שָׂדֶה פון יהוֹשעַ [זען נחמיה 71:8, ישוע; זען עזרא 8:3; זכריה 21-11:6, יהוֹשֻעַ/יֵשוּעַ עַבְדִּי צֶמַח מָשִיחַ שְמוֹ, ישעיהו 31:25-21:35; התג' 61:22] דעם בּית-שֶמֶשער. 91 און ער האָט נכה צווישן די אנשים פון בּית-שֶמֶש, ווײַל זיי האָבּן ראה אין אָרון ה' [זען במדבר 02:4], און ער האָט נכה צווישן הָעָם 07 איש [אויס פון] 000,05 איש. און הָעָם האָט עבל וואָס ה' האָט נכה צווישן הָעָם מכה גדולה. 02 און די אנשים פון בּית-שֶמֶש האָבּן אמר: ווער יכל צו עמד פאר ה', דעם דאזיקן האלוקים הקדוש? און צו וועמען זאָל ער עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] פון אונדז? 12 האָבּן זיי שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] מלאכים צו די יושבי קִריַת-יְעָרים, אַזוי צו אמר: די פלשתים האָבּן שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; יכריה 7:31] דעם אָרון ה'. ירד! עלה אים צו אײַך.
 
שמלא7
 
1 און די אנשים פון קִריַת-יְעָרים [זען 12:6] זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] און האָבּן עלה דעם אָרון ה', און אים געבראכט צו בּית אבינדב אויפן בערגל און אלעזר בְּנוֹ זיי קדש זיין שומר איבער דעם אָרון ה'. 2 און עס איז געווען: פון זינט דעם יוֹם וואָס דער אָרון איז ישב אין קִריַת-יְעָרים האָבּן זיך רבה די טעג. און עס זײַנען געוואָרן 02 שָנָה; און דאָס כּל בּית ישראל האָט נהה נאָך ה'. 3 און שמואל האָט אמר צום כּל בּית ישראל, אַזוי צו אמר: אויב מיט אײַער כּל לֵב שוב איר אײַך אום צו ה', סור די אלוקי הנכר פון צווישן אײַך, און די עשתָרות, און כון לבבכם צו ה', און עֶבֶד אים אליין, און ער וועט אײַך נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] זיין פון דער יָד פון די פלשתים. 4 האָבּן די בְּנֵי-יִשְראל סור די בעַלים און די עשתָרות, און זיי האָבּן עֶבֶד ה' אליין. 5 און שמואל האָט אמר: קבץ! כּל ישראל קיין מִצְפֶּה, און איך וועל פלל זיין פאר אײַך צו ה'. 6 האָבּן זיי זיך קבץ קיין מִצְפֶּה, און זיי האָבּן שאב מַיִם און שפך פאר ה', און זיי האָבּן צום אין יום ההוא, און אמר דארטן: מיר האָבּן חטא צו ה'. און שמואל האָט שפט די בני-יִשְראל אין מִצְפֶּה. 7 און די פלשתים האָבּן שמע אַז די בְּנֵי-יִשְראל האָבּן זיך קבץ קיין מִצְפֶּה, און די סרנים פון די פלשתים זײַנען עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] קעגן ישראל. און די בְּנֵי-יִשְראל האָבּן שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81], און האָבּן ירא געהאט פאר די פלשתים. 8 און די בְּנֵי ישראל האָבּן אמר צו שמואלן: זאלסט נישט חרש פון זעק צו ה' אלֹקֵינוּ, אַז ער זאָל אונדז ישע פון דער יָד פון די פלשתים. 9 האָט שמואל לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] א טָלֶה חָלָב, און האָט עס עלה אין עוֹלָה כּליל צו ה' [זען ויקרא 71-1:1]. און שמואל האָט זעק צו ה' פאר ישראל, און ה' האָט אים ענה. 01 און עס איז געווען, ווי שמואל עלה אויף דאָס עוֹלָה, אַזוי האָבּן די פלשתים נגש אויף מלחמה אקעגן ישראל; אָבער ה' האָט רעם מיט קוֹל גדול אין יום ההוא אויף די פלשתים, און ער האָט זיי המם, און זיי זײַנען נגף געוואָרן פאר ישראל. 11 און די אנשים פון ישראל זײַנען יצא [זען "יצא" ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] פון מִצְפֶּה, און האָבּן רדף די פלשתים, און זיי נכה בּיז אונטער בּית-כָר. 21 און שמואל האָט לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] אן אֶבֶן, און האָט אים שום צווישן מִצְפֶּה און צווישן שֵן, און האָט קרא שֵם אֶבן-עֶזֶר, ווארעם ער האָט אמר: בּיז דאנען האָט אונדז ה' עזר. 31 און די פלשתים זײַנען כנע געוואָרן, און זיי זײַנען מער נישט בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין דעם גבול פון ישראל. און די יָד ה' איז געווען אויף די פלשתים כּל יְמֵי שמואלן. 41 און די ערים וואָס די פלשתים האָבּן געהאט לקח פון ישראל, האָבּן זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; יכריה 7:31] צו ישראל, פון עקרון און בּיז גַת און זייער געמארק האָט ישראל נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] געווען פון דער יָד פון די פלשתים. און עס איז געווען שלום צווישן ישראל און צווישן דעם אמורי. 51 און שמואל האָט שפט ישראל כּל יְמֵי חַיָּיו. 61 און ער פלעגט הלך שָנָה בְּשָנָה און סבב קיין בּית א-ל, און גִלגָל, און מִצְפֶּה, און שפט ישראל אין אלע די דאזיקע מקומות. 71 און זיין צוריקקער פלעגט זיין קיין רָמָה, ווארעם דארטן איז געווען זיין בּית, און דארטן האָט ער שפט ישראל; און ער האָט דארטן בנה [זען "בנה" דניאל 52:9] א מזבח צו ה'.
 
שמלא8
 
1 און עס איז געווען, אַז שמואל איז זקן געוואָרן, האָט ער שום זײַנע בּנים שופטים אויף ישראל. 2 און דער שֵם פון זיין בּכוֹר איז געווען יוֹאֵל, און דער שֵם פון דעם שֵנִי פון אים אביָה; זיי זײַנען געווען שופטים אין בּאר-שבע. 3 און זײַנע בּנים זײַנען נישט הלך אין זײַנע דרכים, און זיי האָבּן זיך נטה נאָך בֶּצַע, און האָבּן לקח שוחד, און נטה משפט. 4 האָבּן זיך קבץ כּל זקני ישראל [זען מה"ש 92-6:51 און מָסֹרֶת הזקנים פון הָאֶמוּנָה שֶנִּמְסְרָה אחַת וּלְתמִיד לַקְּדוֹשִים], און זיי זיינען בוא צו שמואלן קיין רָמָה, 5 און האָבּן צו אים אמר: הנה, דו ביסט זקן, און דײַנע בּנים הלך נישט אין דײַנע דרכים. אצונד שום אונדז א מלך צו שפט אַזוי ווי כּל הגּוֹיִם. 6 און די זאַך איז געווען רעע אין די אויגן פון שמואלן, אַז זיי האָבּן אמר: נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] אונדז א מלך אונדז צו שפט. און שמואל האָט פלל געווען צו ה'. 7 האָט ה' אמר צו שמואלן: שמע! צו דעם קוֹל פון הָעָם אין אלץ וואָס זיי אמר צו דיר; ווארעם נישט דיך האָבּן זיי מאס [זען מאס, תהילים 22:811], אָבער מיך האָבּן זיי מאס פון צו מלך איבער זיי. 8 אַזוי ווי אלע זייערע מעשׂים וואָס זיי האָבּן עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] פון דעם יוֹם וואָס איך האָבּ זיי עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] פון מצרים און בּיז היום הזה, וואָס זיי האָבּן מיך עזב און עֶבֶד אלוקים אחרים, אַזוי עשׂה זיי אויך צו דיר. 9 און אצונד, שמע צו זייער קוֹל, אָבער עוד זאלסטו זיי עוד, און זיי נגד דעם משפט פון דעם מלך וואָס וועט מלך איבער זיי. 01 האָט שמואל אמר כּל דִבְרֵי ה' צו הָעָם וואָס האָט שאל פון אים א מלך. 11 און ער האָט אמר: דאָס וועט זיין דער משפט פון דעם מלך וואָס וועט מלך איבער אײַך: אײַערע בּנים וועט ער לקח און וועט זיי שום פאר זיך בּײַ זיין מרכּבה, און בּײַ זײַנע פערד, און זיי וועלן רוץ פאר זיין מרכּבה. 21 און ער וועט זיי זיך שום פאר שׂרי אלפים, און שׂרי 05, און אויף צו חרש זיין אקער, און צו קצר זיין קציר, און צו עשׂה זײַנע כלי-מלחמה, און די כלי פון זײַנע מרכּבות. 31 און אײַערע בנוֹת וועט ער לקח פאר רקח, און פאר טבחה, און פאר אפה. 41 און אײַערע בעסטע פעלדער און כּרמים און זֵיתים [זען הר הזיתים, מתי 03:62] וועט ער לקח און נתן צו זײַנע עבדים. 51 און פאר אײַערע זרעים און אײַערע כּרמים וועט ער עשׂר מעשׂר, און נתן צו זײַנע סריסים און צו זײַנע עבדים. 61 און אײַערע עבדים און אײַערע שפחות און אײַערע בחורים הטובים און אײַערע חמֹרים [זען זכריה 9:9] וועט ער לקח, און עשׂה פאר זיין מְלָאכָה. 71 פון אײַערע צֹאן וועט ער עשׂר מעשׂר; און איר וועט זיין עבדים בּײַ אים. 81 און איר וועט זעק אין יום ההוא וועגן אײַער מלך וואָס איר האָט אײַך בחר, און ה' וועט אײַך נישט ענה אין יום ההוא. 91 אָבער הָעָם האָט מאן צו שמע צו דעם קוֹל פון שמואלן, און זיי האָבּן אמר: לֹא, אָבער א מלך מוז זיין איבער אונדז, 02 אַז מיר זאלן אויך זיין אַזוי ווי כּל הגּוֹיִם, און מַלְכֵּנוּ זאָל אונדז שפט, און יצא אונדז פארויס, און לחם אונדזערע מלחמות. 12 און שמואל האָט שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] כּל דברי הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און ער האָט זיי דבר אין די אוזנים פון ה'. 22 און ה' האָט אמר צו שמואלן: שמע צו זייער קוֹל, און זאלסט זיי מלך א מלך. האָט שמואל אמר צו די אנשים פון ישראל: הלך! איטלעכער צו זיין עִיר.
 
שמלא9
 
1 און עס איז געווען אן איש פון בנימין, וואָס שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] איז געווען קיש בּן אביאל בּן צרור בּן בכוֹרת בּן אפיחַ, אן איש א בנימינער, א גִבור חיל. 2 און ער האָט געהאט א בּן, וואָס שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] איז געווען שָאול, בחוּר און טוֹט, און קיינער פון די בְּנֵי-יִשְראל איז נישט געווען שענער פון אים; פון זיין אקסל און ארויף איז ער געווען העכער פון כּל הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי]. 3 זײַנען פארלארן [זען יוֹחָנן 61:3] געוואָרן די אתונות [אָתוֹן] בּײַ קיש אֲבִי שָאולן, און קיש האָט אמר צו בְּנוֹ שָאולן: לקח אקארשט מיט דיר איינעם פון די נערים, און קוּם! הלך! בקש! די אתונות. 4 איז ער עבר דורכן הר פון אפרַיִם און איז עבר דורך אֶרֶץ שָלִשָה, און זיי האָבּן נישט מצא; און זיי זײַנען עבר דורך אֶרֶץ שַעֲלים, און נישטא; און ער איז עבר דורך אֶרֶץ בנימין, און זיי האָבּן נישט מצא. 5 ווי זיי זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין אֶרֶץ צוף, אַזוי האָט שָאול אמר צו זיין נַעַר וואָס מיט אים: הלך! און לאמיר זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31], ווארעם אָבִי וועט נאָך חדל זיך [דאג] וועגן די אתונות, און וועט דאג וועגן אונדז. 6 האָט ער צו אים אמר: הנה, נא, אן איש אלוקים איז דאָ אין דער דאזיקער עִיר, און דער איש איז כבד; אלץ וואָס ער דבר, בוא בוא. לאמיר אצונד הלך אהין, אפשר וועט ער אונדז נגד וועגן אונדזער דֶּרֶךְ וואָס מיר הלך אויף אים. 7 האָט שָאול אמר צו זיין נַעַר: אָבער הנה, אַז מיר וועלן הלך, וואָס וועלן מיר ברענגען דעם איש? ווארעם דאָס לֶחֶם איז אזל פון אונדזערע כּלים, און א תשוּרה צו ברענגען דעם איש האלוקים איז נישטא; מָה בּײַ אונדז? 8 האָט דער נַעַר יסף ענה שָאולן און האָט אמר: הנה מצא זיך אין מיין יָד א פערטל שקל כֶּסֶף, וועל איך נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] דעם אִיש האלוקים, און ער וועט אונדז נגד אונדזער דֶּרֶךְ. 9 פריִער אין ישראל, האָט אן איש אַזוי אמר, אַז ער איז הלך דרש בּײַ אלוקים: הלך! און לאמיר הלך צום הרֹאֶה; ווארעם דעם נביא פון הַיּוֹם פלעגט מען פריִער קרא הָרֹאֶה. 01 האָט שָאול אמר צו זיין נַעַר: דײַן דבר איז טוֹב; הלך! לאמיר הלך. און זיי זײַנען הלך צו דער עִיר וואָס דארטן איז געווען דער איש האלוקים. 11 ווי זיי עלה דעם מעלה פון עִיר, אַזוי האָבּן זיי מצא מיידלעך [נערות] וואָס יצא צו שאב מַיִם, און זיי האָבּן צו זיי אמר: איז דאָ פאראן הָרֹאֶה? 21 האָבּן זיי ענה און אמר: ער איז דאָ, אָן פאר דיר. מהר זיך אצונד, ווארעם הַיּוֹם איז ער בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין עִיר, ווײַל הַיּוֹם איז א זֶבַח בּײַם עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] אויף דער בָּמָה. 31 ווי איר בוא ארײַן אין עִיר, אַזוי וועט איר אים מצא, איידער ער עלה אויף דער בָּמָה צו אכל; ווײַל הָעָם אכל [זען "אכל" בראשית 71:2; מתי 64:52; יחונן 3:3] נישט בּיז ער בוא, ווארעם ער ברך דאָס זבח, דערנאך אכל די גערופענע [זען יהודה 1:1 "בּאַרוּפן"]. און אצונד עלה! ווארעם גראד הַיּוֹם וועט איר אים מצא. 41 זײַנען זיי עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] צו דער עִיר. זיי בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אַרײַן אין עִיר, און הנה שמואל יצא אקעגן זיי, כדי עלה אויף דער בָּמָה. 51 און ה' האָט גלה צו אֹזֶן שמואל 1 טאָג פאר בוא שאול, אַזוי צו אמר: 61 מחר אין דער צײַט וועל איך שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] צו דיר אן איש פון אֶרֶץ בנימין, זאלסטו אים משח פאר א נגיד איבער עַמִּי ישראל, און ער וועט ישע עַמִּי פון דער יָד פון די פלשתים, ווארעם איך האָבּ ראה עַמִּי, ווײַל זיין געשריי איז בוא צו מיר. 71 און ווי שמואל האָט ראה שָאולן, אַזוי האָט ה' ענה צו אים: הנה האיש [זען הנה יהושע, הנה איש צמח משיח שמוֹ, זכריה 21-11:6] וואָס איך האָבּ דיר אמר: דער דאזיקער וועט עצר אויף עַמִּי. 81 און שָאול האָט נגש צו שמואלן אין מיטן שער, און האָט אמר: נגד מיר, נא, וווּ איז דאָ דאָס בּית הָרֹאֶה? 91 האָט שמואל ענה צו שָאולן און האָט אמר: איך בין הָרֹאֶה; עלה מיר פארויס צו דער בָּמָה, און איר וועט אכל מיט מיר הַיּוֹם, און אין דער בוקר וועל איך דיך שלח, און כּל וואָס אויף דײַן לֵב וועל איך דיר נגד. 02 די אתונות וואָס זײַנען בּײַ דיר פארלאָרן שוין הַיּוֹם 3 טעג, אויף זיי זאלסטו נישט שום דײַן לב, ווארעם זיי זײַנען מצא געוואָרן. און צו וועמען איז כּל חֶמְדַּת [זען חגי 7:2] ישׂראל, אויב נישט צו דיר און צו כּל בּית אָבִי? 12 האָט ענה שָאול און האָט אמר: בין איך נישט פון בנימין, פון די קלענסטע שבטים פון ישראל, און מיין משפחה די מינדסטע פון כּל משפחות פון שבט בנימין? און לָמָּה דבר צו מיר אזא זאַך? 22 האָט שמואל לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] שָאולן און זיין נַעַר, און ער האָט זיי ארײַנגעבראכט אין לִשְכָּה, און האָט זיי נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] א מקוֹם אויבן אָן פון די קרוּאִים [זען יהודה 1:1], וואָס זײַנען געווען ארום 03 איש. 32 און שמואל האָט אמר צו דעם טַבָּח: נתן דעם מָנָה וואָס איך האָבּ דיר נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] וואָס איך האָבּ דיר אמר: שום אים בּײַ דיר. 42 האָט דער טַבָח רום דעם שוֹק און וואָס אויף אים, און שום פאר שָאולן, און [שמואל] האָט אמר: הנה איז דאָס שאר צו שום פאר דיר; אכל! ווארעם אויף דער מוֹעֵד איז עס שמר געוואָרן פאר דיר זינט איך אמר איך האָבּ דאָך הָעָם קרא. האָט שָאול אכל מיט שמואלן אין יום ההוא. 52 און זיי האָבּן ירד פון דער בָּמָה אין עִיר; און ער האָט דבר מיט שָאולן אויפן גָּג. 62 און זיי זײַנען שכם; און עס איז געווען, ווי דער שחר איז עלה, אַזוי האָט שמואל קרא צו שָאולן אויפן גָּג, אַזוי צו אמר: קוּם! און איך וועל דיך שלח. איז שָאול קום, און זיי זײַנען ביידע יצא, ער און שמואל, החוּצה. 72 ווי זיי ירד צום קָצֶה עִיר, אַזוי האָט שמואל אמר צו שָאולן: אמר! דעם נַעַר, ער זאָל עבר אונדז פארויס און ער איז עבר; און דו עמד כּיּוֹם! און איך וועל דיך לאזן שמע דאָס דבר-אלוקים.
 
שמלא01
 
1 און שמואל האָט לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] דאָס פַּךְ שֶמֶן, און יצק אויף זיין קאָפּ; און ער האָט אים נשק [זען תהילים 7,21:2; ישעיהו 41:7], און האָט אמר: אמנם, ה' האָט דיך משח פאר א נגיד איבער זיין נחלה. 2 ווי דו הלך הַיּוֹם פון מיר, אַזוי וועסטו מצא 2 אנשים לעבן קבורת רָחֵל אין דעם געמארק פון בנימין, אין צֶלצַח, און זיי וועלן אמר צו דיר: די אתונות וואָס דו ביסט הלך צו בקש, זײַנען מצא געוואָרן, און הנה, אָבִיךָ האָט נטש דברי די אתונות, און ער דאג וועגן אײַך, אַזוי צו אמר: וואָס עשׂה איך וועגן בְּנִי? 3 און וועסט הלך פון דארטן ווײַטער, און וועסט בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] בּיז דעם אֵלוֹן תבור; וועלן דיך מצא דארטן 3 אנשים וואָס עלה צו האלוקים קיין בּית-אֵ-ל; איינער נשׂא 3 גדיים, און איינער נשׂא 3 כּכּרוֹת לֶחֶם, און איינער נשׂא א לאָגל ווײַן. 4 און זיי וועלן דיך שאל שלוֹם, און וועלן דיר נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] 2 לֶחֶם; זאלסטו לקח פון זייער יָד. 5 דערנאך וועסטו בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו גבעת האלוקים, וואָס דארטן זײַנען די נצבי פלשתים; און עס וועט זיין, ווי דו בוא אהין אין דער עִיר, אַזוי וועסטו פגע א חֶבֶל נביאים וואָס ירד פון דער בָּמָה, און זיי פארויס נָבל און תֹּף און חָליל און כִּנּוֹר; און זיי מתנבּאים [נבא, זען מה"ש 71,4:2]. 6 און אויף דיר וועט צלח דער רוּחַ ה', און וועסט נבא מיט זיי, און וועסט הפך [פארקערט] ווערן אין אן אנדער מענטשן [איש אחֵר]. 7 און עס וועט זיין, אַז די דאזיקע אֹתוֹת [זען ישעיהו 41:7] וועלן דיר בוא, עשׂה דיר וואָס דיר מצא צו דער יָד, ווארעם האלוקים איז מיט דיר. 8 און זאלסט ירד מיר פארויס קיין גִלגָל, און הנה, איך וועל ירד צו דיר צו עלה עוֹלָה, צו זבח זבחי שלמים; 7 טעג זאלסטו יחל בּיז איך בוא צו דיר, און וועל דיך לאָזן ידע וואָס דו זאלסט עשׂה. 9 און עס איז געווען, ווי ער פנה אום זיין שְכֶם צו הלך פון לעבן שמואלן, אַזוי האָט אלוקים אים הפך לֵב אחֵד; און כּל די דאזיקע אֹתוֹת זײַנען בוא אין יום ההוא. 01 און ווי זיי זײַנען בוא אהין קיין גִבעָה, און הנה א חֶבֶל פון נביאים בוא אים אנטקעגן; און דער רוּחַ אלוקים איז צלח אויף אים, און ער האָט נבא צווישן זיי. 11 און עס איז געווען, ווי כּל וואָס האָבּן אים ידע פון פריער, האָבּן ראה, און הנה ער נבא מיט נביאים, אַזוי האָט הָעָם אמר איינער צום אַנדערן: וואָס איז דאָס געשען בֶּן קישן? איז אויך שָאול צווישן די נביאים? 21 האָט זיך ענה אן איש פון דארטן און האָט אמר: און ווער איז אֲבִיהֶם? דעריבער איז געוואָרן פאר א משל: איז אויך שָאול צווישן די נביאים? 31 און ווי ער האָט כלה נביאות זאגן, אַזוי איז ער בוא צו דער בָּמָה. 41 און דָוִד שאול האָט אמר צו אים און צו זיין נַעַר: וווהין זייט איר הלך? האָט ער אמר: צו בקש די אתוֹנוֹת; און מיר האָבּן ראה אַז זיי זײַנען נישטא, זײַנען מיר בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו שמואלן. 51 האָט דָוִד שאול אמר: נגד מיר, נא, וואָס האָט אײַך שמואל אמר? 61 האָט שָאול אמר צו זיין דָוִד: נגד האָט ער אונדז נגד אַז די אתוֹנוֹת זײַנען מצא געוואָרן. אָבער די דבר פון דער מלוכה וואָס שמואל האָט אמר, האָט ער אים נישט נגד. 71 און שמואל האָט צעק הָעָם צו ה' קיין מִצְפֶּה. 81 און ער האָט אמר צו די בְּנֵי-יִשְראל: אַזוי האָט אמר ה' אלֹקֵי ישראל: איך האָבּ עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] ישראל פון מצריִם, און האָבּ אײַך נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] געווען פון דער יָד פון מצריִם, און פון דער יָד פון כּל ממלכוֹת וואָס האָבּן אײַך לחץ. 91 און איר האָט הַיּוֹם מאס אלֹקֵיכֶם, וואָס ישע אײַך פון כּל אײַערע רעוֹת און אײַערע צרות, און איר האָט צו אים אמר: אָבער אַ מלך שום איבער אונדז. דעריבער יצב אײַך אַצונד פאר ה' לויט אײַערע שבטים און לויט אײַערע אלפים. 02 און שמואל האָט קרב כּל שבטים פון ישראל, און שבט בנימין איז לכד געוואָרן. 12 האָט ער קרב שבט בנימין לויט זייערע משפחות. און די משפחה פון די מַטרים איז לכד געוואָרן; און שָאול בּן קישן איז לכד געוואָרן. האָבּן זיי אים בקש, און ער איז נישט מצא געוואָרן. 22 האָבּן זיי ווידער שאל [זען תהילים 21-7:2] בּײַ ה': איז נאָך איש [שָאוּל] בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אהער? האָט ה' אמר: הנה חבא ער זיך בּײַ די כּלים. 32 זײַנען זיי רוץ, און האָבּן אים לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] פון דארטן; און אַז ער האָט זיך יצב צווישן הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], איז ער געווען גבה פון כּל הָעָם פון זיין שכם און ארויף. 42 האָט שמואל אמר צום כּל הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי]: איר ראה דעם וואָס ה' האָט אים בחר, אַז זיין גלײַכן איז נישטא אין כּל הָעָם? האָט רוע דאָס כּל הָעָם, און האָט אמר: חיה זאָל דער מלך. 52 און שמואל האָט דבר הָעָם דאָס משפט פון דער מלוכה, און כתב אין א סֶפֶר, און נוח פאר ה'. און שמואל האָט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] דאָס כּל הָעָם, איטלעכן צו זיין בּית. 62 און אויך שָאול איז הלך צו זיין בּית קיין גִבעָה, און מיט אים זײַנען הלך די חיל וואָס האָבּן נגע אלוקים אין זייער לֵב. 72 אָבער די בְּנֵי בּליעל האָבּן אמר: וואָס וועט אונדז ישע דער דאזיקער? און זיי האָבּן אים בזה [זען "בזה" און משיח ישעיהו 3:35], און האָבּן אים נישט געבראכט א מתנה. און ער האָט זיך חרש [זען ישעיהו 7:35].
 
שמלא11
 
1 און נָחש פון עמון איז עלה און האָט חנה אויף יָבֵש-גִלעָד. האָבּן כּל אנשים פון יָבֵש אמר צו נָחשן: כרת אונדז א בּרית, און מיר וועלן דיר עֶבֶד. 2 האָט נָחש פון עמון צו זיי אמר: מיט דעם באַדינג וועל איך עס אײַך כרת, אַז מע זאָל אײַך אלעמען נקר דאָס ימין אויג, און דאָס שום פאר א חֶרְפֶּה אויף כּל ישראל. 3 האָבּן צו אים אמר די זקנים פון יָבֵש: לאז אונדז רפה 7 טעג, און מיר וועלן שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] מלאכים אין כּל געמארק פון ישראל; און אויב קיינער איז אונדז מוֹשִיעַ, וועלן מיר יצא צו דיר. 4 זײַנען די מלאכים בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו גבעת-שָאול, און האָבּן דבר די ווערטער אין די אוזנים פון הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי]; און דאָס כּל הָעָם האָט נשׂא זייער קוֹל און בכה. 5 און הנה שָאול בוא אָן הינטער די בקָר פון שָׂדֶה; האָט שָאול אמר: וואָס איז דעם עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], וואָס זיי בכה? האָט מען אים ספר די ווערטער פון די אנשים פון יָבֵש. 6 איז רוּחַ אלוקים צלח אויף שָאולן, ווי ער האָט שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] די דאזיקע ווערטער, און זיין אף האָט חרה מאֹד. 7 און ער האָט לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] א צֶמֶד בָּקָר, און האָט זיי נתח, און שלח דורך דער יָד פון די מלאכים אין כּל געמארק פון ישראל, אַזוי צו אמר: ווער עס יצא נישט נאָך שָאולן און נאָך שמואלן, וועט אַזוי עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] ווערן צו זײַנע בָּקָר. איז א פחד פון ה' נפל [זען "נפל" ישעיהו 91:62; און זען תהילים 01:61 און ישעיהו 01-9:35 און דניאל 2:21, תחִיַּת הַמֵּתים אין מָשִיחַ] אויפן הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און זיי זײַנען יצא אַזוי ווי איש אחד [זען דברים 4:6; 3:91; זען משכן אחד און מֻרכָּב אחדות, קאמפלעקס אחדות, זען שמות 6:62 משכן אחד און זען איש און אשה אחד, בראשית 42:2 קאמפלעקס אחדות, זען ספר הזהר ג ב882, האי עתיקא אשתכח בתלת רישין וכלילן בחד רישא (דאָס עתיקא איז געפונען מיט שלושה ראָשים און איז כולל זיין אין ראָש אחד), יוח' 62:41; ה' אחד אין זיין הֲוָיָה אָבער מיט קדושה משולשת, אלוקים האָבּ און אלוקים זון פון דער אויבערשטער און אלוקים הרוח הקודש, זען עתיק יומין און בר אנשׁ און רוח אלוקים, ה' אחד, זען קדושה משולשת פון ה' איז אשכול אחד אָבער מער ווי איין ענבים; אשכול ענבים אחד; זען החוט המשולש, איין שטריק, אָבער דריי שנורן, קהלת 21:4, זען ישעיה 61:84; 1:24; זען ווידער בראשית 42:2, דעריבער עזב אן איש אביו און אמו, און זאל דבק צו זיין אשה, און זיי (2) ווערן בשר אחד (1), איין בשר, זע אחד דאָ, דברים 4:6, זען ווידער ספר הזוהר ג, ב882, האי עתיקא אשתכח בתלת רישין וכלילן בחד רישא (דאָס עתיקא איז געפונען מיט שלושה ראָשים און איז כולל זיין אין ראָש אחד), בר אנש און עתיק יומיא, 2 ווערן 1, דניאל 41-31:7, זען "פלחין" און "יפלחון" אין דניאל 21:3 און דניאל 41-31:7, לויט צו אזעלכער פסוקים עס איז אמת אַז מיר זען די אלוהוּת פון משיח, וואָס איז נישט קיין אליל, ווײַל אידן טאָן נישט יפלחון אלילים אָבער אַלע פֿעלקער כולל אידן וועלן יפלחון (טאָן שֵרות דתי ווי צו אלוהוּת) צו די בר אנש משיח, זען סאַנה 89אַ און סאַנה83ב און רש"י וואָס אַלע זאָגן אַז דעם בר אנש איז משיח, רש"י זאגט "הוא מלך המשיח", רבי מלך המשיח]. 8 און ער האָט זיי פקד אין בֶּזֶק, און די בְּנֵי ישראל זײַנען געווען 000,003, און די איש יהודה 000,03. 9 און זיי האָבּן אמר צו די מלאכים וואָס זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9]: אַזוי זאלט איר אמר צו די איש פון יָבש-גִלעָד: מחר ווען די שֶמֶש ווערט חֹם, וועט אײַך געשען א תשוּעָה. זײַנען בוא די מלאכים און האָבּן נגד צו די אנשים פון יָבֵש, און זיי האָבּן זיך שׂמח. 01 און די אנשים פון יָבֵש האָבּן אמר [צו נחשן]: מחר וועלן מיר יצא צו אײַך, און איר וועט עשׂה צו אונדז אַזוי ווי כּל וואָס איז טוֹב אין אײַערע אויגן. 11 און עס איז געווען אויף מחר, האָט שָאול שום הָעָם אין 3 ראשים, און זיי זײַנען בוא אין מיטן מַחֲנֶה אין דער מארגנוואך, און האָבּן נכה עמון בּיז דער חֹם היוֹם. און עס איז געווען, די וואָס זײַנען שאר, זײַנען פוץ געוואָרן, און עס זײַנען נישט שאר פון זיי 2 באנאנד. 21 האָט הָעָם אמר צו שמואלן: ווער איז דער וואָס זאגט: זאָל שָאול מלך איבער אונדז? נתן אהער די אנשים, און מיר וועלן זיי מות. 31 האָט שָאול אמר: קיינער זאָל נישט מות ווערן היום הזה, ווארעם הַיּוֹם האָט ה' עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] א תשועה אין ישראל. 41 און שמואל האָט אמר צו הָעָם: הלך! און לאמיר הלך קיין גִלגָל, און מיר וועלן דארטן חדש די מלוכה. 51 איז דאָס כּל הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] הלך קיין גִלגָל, און זיי האָבּן דארט געמאכט שָאולן פאר א מלך, פאר ה' אין גִלגָל; און זיי האָבּן דארטן זבח זבחים שלמים פאר ה'. און שָאול און כּל אנשים פון ישראל האָבּן זיך דארטן שׂמח עד מאֹד.
 
שמלא21
 
1 און שמואל האָט אמר צו כּל ישראל: הִנֵּה, איך האָבּ שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו אײַער קוֹל אין אלץ וואָס איר האָט צו מיר אמר, און איך האָבּ געמאכט איבער אײַך א מלך. 2 און אצונד, הנה הלך דער מלך פאר אײַך; איך אָבער בין זקן און שׂיב, און אָט זײַנען מײַנע בּנים מיט אײַך; און איך בין הלך פאר אײַך פון מיין נעוּרים אָן בּיז היום הזה. 3 הנני, ענה אקעגן מיר פאר ה' און פאר זיין משיח: וועמעס שוֹר האָבּ איך לקח? און וועמעס חֲמוֹר [זען "חֲמוֹר" פון משיח, זכריה 9:9] האָבּ איך לקח? און וועמען האָבּ איך עשק? וועמען האָבּ איך רצץ? אָדער פון וועמענס יָד האָבּ איך לקח כֹּפֶר, אַז איך זאָל עלם מײַנע אויגן פון אים? און איך וועל עס אײַך שוב. 4 האָבּן זיי אמר: האסט אונדז נישט עשק און האסט אונדז נישט רצץ, און האסט פון יָד קיינעם גארנישט לקח. 5 האָט ער צו זיי אמר: עדות איז ה' קעגן אײַך, און עדות איז זיין משיח היום הזה, אַז איר האָט אין מיין יָד גארנישט מצא. האָבּן זיי אמר: עדות! 6 האָט שמואל אמר צו הָעָם: ה' איז דער וואָס האָט עשׂה משהן און אהרֹנען, און וואָס האָט עלה אבוֹתיכם פון אֶרֶץ מצרַיִם. 7 און אצונד, יצב! אײַך, און איך וועל זיך שפט מיט אײַך פאר ה' וועגן כּל צדקוֹת ה' וואָס ער האָט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] מיט אײַך און מיט אבוֹתֵיכם. 8 אַז יעקב איז בוא קיין מצרַיִם, האָבּן אבוֹתֵיכם זעק צו ה', און ה' האָט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] משהן און אהרֹנען, און זיי האָבּן יצא [זען "יצא" ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] אבוֹתֵיכם פון מצרַיִם, און זיי ישב אין דעם דאזיקן מקוֹם. 9 אָבער זיי האָבּן שכח ה' אלֹקֵיהֶם, און ער האָט זיי מכר אין דער יָד סיסראָ דעם שׂר-צָבָא פון חצור, און אין דער יָד פון די פלשתים, און אין דער יָד פון מלך מואָב, און זיי האָבּן לחם אויף זיי. 01 און זיי האָבּן זעק צו ה' און האָבּן אמר: מיר האָבּן חטא ווייל מיר האָבּן עזב [זען תהילים (61)71-(1)2:22] ה', און עֶבֶד די בַעַלים און די עשתָרות, און אצונד, זײַ אונדז נצל! [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] פון דער יָד פון אונדזערע פײַנט, און מיר וועלן דיר עֶבֶד. 11 האָט ה' שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] ירובעלן, און בדָנען, און יפתחן, און שמואלן, און ער האָט אײַך נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] געווען פון אײַערע פײַנט פון רונד ארום, און איר זייט ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] בֶּטַח. 21 און ווי איר האָט ראה אַז נָחש מלך בְּנֵי עמון איז בוא אויף אײַך, אַזוי האָט איר צו מיר אמר: לֹא, נײַערט א מלך מוז מלך איבער אונדז; בעת ה' אלֹקֵיכֶם איז אײַער מלך. 31 און אצונד, הנה איז דער מלך וואָס איר האָט בחר, וואָס איר האָט שאל, און הנה האָט ה' נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] איבער אײַך א מלך. 41 אויב איר וועט ירא האָבּן פאר ה', און איר וועט אים עֶבֶד, און וועט שמע צו זיין קוֹל, און וועט נישט מרה אקעגן דעם פֶּה ה', און אי איר, אי דער מלך וואָס מלך איבער אײַך, וועט הלך נאָך ה' אלֹקֵיכֶם; 51 אויב אָבער איר וועט נישט שמע צו דעם קוֹל ה', און איר וועט מרה אקעגן דעם פֶּה ה', וועט די יָד ה' זיין אקעגן אײַך אַזוי ווי אקעגן אבוֹתֵיכם. 61 און אצונד יצב און ראה די דאזיקע גרויסע זאַך וואָס ה' עשׂה פאר אײַערע אויגן. 71 הַיּוֹם איז דאָך קציר חטּים, וועל איך קרא צו ה', און ער וועט נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] קֹלוֹת און מָטָר, און ידע [זען "ידע" דניאל 52:9; ישעיהו 3:35] און ראה אַז גרויס איז אײַער רָעָה וואָס איר האָט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] אין די אויגן פון ה', אײַך צו שאל א מלך. 81 און שמואל האָט קרא צו ה', און ה' האָט נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] קֹלֹת און מָטָר אין יום ההוא, און דאָס כּל הָעָם האָט ירא געהאט מאֹד פאר ה' און פאר שמואלן. 91 און דאָס כּל הָעָם האָט אמר צו שמואלן: פלל! פאר דײַנע עבדים צו ה' אלֹקֶיךָ אַז מיר זאלן נישט מות, ווײַל מיר האָבּן צו כל חַטֹּאתֵינוּ נאָך יסף דאָס רָעָה, אונדז צו שאל א מלך. 02 האָט שמואל אמר צו הָעָם: איר זאלט נישט ירא האָבּן; איר האָט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] כּל דאָס דאזיקע רָעָה, אָבער איר זאלט אײַך נישט סור פון הינטער ה', און איר זאלט עֶבֶד ה' מיט כּל לבבכם. 12 יא, איר זאלט אײַך נישט סור, ווארעם פון הינטער תֹּהוּ וואָס לֹא יעל און זײַנען נישט נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5], ווײַל תֹּהוּ זײַנען זיי. 22 ווארעם ה' וועט נישט נטש זיין עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], בַּעַבוּר שמוֹ הגדוֹל, ווײַל ה' האָט יאל אײַך צו עשׂה פאר זיין עַם. 32 אויך איך, חלילה מיר צו חטא צו ה', חדל צו פלל פאר אײַך! נײַערט איך וועל אײַך לערנען [ירה] דעם טובה און ישרה דֶּרֶךְ. 42 האָט אָבער ירא פאר ה', און איר זאלט אים עֶבֶד מיט אמת, מיט אײַער כּל לֵב, ווארעם ראה ווי ער האָט גדל געטאן מיט אײַך. 52 אויב אָבער רעע רעע איר, וועט אי איר, אי אײַער מלך ספה ווערן [זען לוקס 3:31].
 
שמלא31
 
1 [ערשטער] שָנָה איז שָאול געווען אַז ער איז געוואָרן מלך און 2 שָנָה האָט ער מלך איבער ישראל. 2 און שָאול האָט זיך בחר 000,3 איש פון ישראל, און 000,2 זײַנען געווען מיט שָאולן אין מִכמָש און אויף דעם הַר בּית א-ל, און 0001 זײַנען געווען מיט יונָתנען אין גבעת-בנימין. און דאָס יתר הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] האָט ער שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] איטלעכן צו זײַנע אוהלים. 3 און יונָתן האָט נכה די נְצִיב פון די פלשתים וואָס אין גֶבע, און די פלשתים האָבּן שמע. און שָאול האָט תקע שופר דורכן כּל הָאָרֶץ, אַזוי צו אמר: זאלן די עִברים שמע! 4 און כּל ישראל האָבּן שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] אַזוי צו אמר: שָאול האָט נכה די נְצִיב פון די פלשתים, און ישראל האָט זיך אויך בָּאִש בּײַ די פלשתים; און הָעָם האָט זיך צעק הינטער שָאולן קיין גִלגָל. 5 און די פלשתים האָבּן אסף צו לחם מיט ישראל 000,03 מרכּבות, און 000,6 פּרשים, און עַם אַזוי ווי דער חוֹל וואָס אויפן ברעג פון ים אין פילקייט; און זיי זײַנען עלה און האָבּן חנה אין מִכמָש, צו מזרח פון בּית-אָון. 6 און די איש ישראל האָבּן ראה אַז זיי זײַנען אין צרר צו אים ווארעם הָעָם איז געווען נגשׂ און הָעָם האָט זיך חבא אין היילן, און צווישן חוֹחַ, און אין סלעים, און אין צריח, און אין בֹּרוֹת. 7 און טייל עִברים זײַנען עבר דעם ירדן קיין אֶרֶץ גָד און גִלעָד; אָבער שָאול איז נאָך געווען אין גִלגָל, און דאָס כּל הָעָם האָט חרד נאָך אים. 8 האָט ער יחל 7 טעג, בּיז דער מוֹעֵד וואָס שמואל אָבער שמואל איז נישט בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] קיין גִלגָל. און דאָס עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] איז פוץ פון אים. 9 האָט שָאול אמר: נגש צו מיר דאָס עוֹלָה און דאָס זבחי שלמים; און ער האָט עלה דאָס עוֹלָה. 01 און עס איז געווען, ווי ער כלה צו עלה דאָס עוֹלָה, און הנה שמואל בוא; און שָאול איז אים יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] אנטקעגן אים צו באגריסן [ברך]. 11 האָט שמואל אמר: וואָס האסטו עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]? האָט שָאול אמר: אַז איך האָבּ ראה אַז הָעָם איז נפץ פון מיר, און דו ביסט נישט בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין די מוֹעֵד הימים, און די פלשתים זײַנען אסף אין מִכמָש, 21 אַזוי האָבּ איך אמר: אצונד וועלן די פלשתים ירד צו מיר קיין גִלגָל, און צו ה' האָבּ איך נישט חלה [זען חלה תהילים 31:54]; און איך האָבּ מיך אפק, און האָבּ עלה דאָס עוֹלָה. 31 האָט שמואל אמר צו שָאולן: סכל האסטו געטאָן; האסט נישט שוֹמר דעם מצות ה' אלֹקֶיךָ וואָס ער האָט דיר צוה; ווארעם ה' וואלט אצונד כון דײַן מלוכה איבער ישראל עַד עוֹלָם. 41 אצונד אָבער וועט דײַן מלוכה נישט קום. ה' האָט זיך בקש אן איש נאָך זיין לֵב, און ה' האָט אים צוה פאר א נגיד איבער זיין עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], ווײַל דו האסט נישט שוֹמר וואָס ה' האָט דיר צוה. 51 און שמואל איז קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] און איז עלה פון גִלגָל קיין גבעת-בנימין. און שָאול האָט פקד הָעָם וואָס האָט זיך מצא בּײַ אים, ארום 006 איש. 61 און שָאול און בְּנוֹ יונָתן, און הָעָם וואָס האָט זיך מצא בּײַ זיי, זײַנען ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין גבעת-בנימין, און די פלשתים האָבּן חנה אין מִכמָש. 71 און די משחית זײַנען יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] פון מַחֲנֶה פון די פלשתים אין 3 ראשים; 1 רֹאש האָט זיך פנה אויפן דֶּרֶךְ פון עָפרה, צו אֶרֶץ שועל, 81 און 1 רֹאש האָט זיך פנה אויפן דֶּרֶךְ פון בּית-חוֹרון, און 1 רֹאש האָט זיך פנה אויפן דֶּרֶךְ פון געמארק, וואָס שקף אויפן גֵּי צבוֹעים, צום מדבר צו. 91 און א חָרָש האָט זיך נישט מצא אין כּל אֶרֶץ ישראל, ווארעם די פלשתים האָבּן אמר: טאָמער וועלן די עִברים עשׂה חֶרֶב אָדער חֲנִית. 02 און כּל ישראל האָבּן ירד צו די פלשתים צו לטש איטלעכער זיין מחרשה, און זיין אֵת, און זיין קַרְדֹם, און זיין רידל. 12 און פארן פצירה איז געווען פים, פאר די מחרשה, און פאר די אֵת, און פארן דרײַשפיץ, און פאר די קרדֹם; דאָס גלײַכן פאר נצב דעם דרבוֹן. 22 אַזוי איז געשען, אַז אין יוֹם מלחמה האָט זיך נישט מצא חֶרֶב אָדער חֲנִית אין דער יָד כּל הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] וואָס מיט שָאולן און מיט יונָתנען; אָבער בּײַ שָאולן און בּײַ יונָתן בְּנוֹ האָט זיך מצא. 32 און די מצב פון די פלשתים איז יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] צום מעבר פון מִכמָש.
 
שמלא41
 
1 און עס איז געווען היוֹם, האָט יונָתן בּן שָאולן אמר צו דעם נַעַר, זיין נֹשֵׂא כלי: הלך! און לאמיר עבר צו דער מצב פון די פלשתים וואָס אויף יענער זייט; און זיין אָב האָט ער נישט נגד. 2 און שָאול איז ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין קצה גִבעָה אונטער דעם רמּוֹן וואָס אין מִגרון; און הָעָם וואָס מיט אים איז געווען ארום 006 איש. 3 און אַחִיָה בּן אחיטוב דעם אח פון איכבוד בּן פינחס בּן עֵלי דעם כהן פון ה' אין שִלוֹ, האָט נשׂא [זען "נשׂא" ישעיהו 31:25; 21,4:35] דעם אפוד. און הָעָם האָט נישט ידע אַז יונָתן איז הלך. 4 און צווישן די מעבּרוֹת וואָס יונָתן האָט בקש צו עבר צו דער מצב פון די פלשתים, איז געווען א שפּיץ פעלדז פון דער זייט און א שפיץ פעלדז פון דער אנדער זייט, און דער שֵם פון איינעם איז געווען בוֹצֵץ, און דער שֵם פון אנדערן סֶנֶה. 5 שפיץ האחד מצוּק פון צפון אקעגן מִכמָש, און איינער פון נֶגֶב אקעגן גֶבַע. 6 און יהוֹנָתָן האָט אמר צו דעם נַעַר, זיין נֹשֵׂא כלי: הלך! און לאמיר עבר צו דער מצב פון די דאזיקע ערלים. אפשר וועט ה' עשׂה [זען ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] פאר אונדז; ווארעם בּײַ ה' איז קיין מעצור נישטא צו ישע מיט רב אָדער מיט מעט. 7 האָט זיין נֹשֵׂא כלי צו אים אמר: עשׂה כּל וואָס אין דײַן לֵב; נטה! זיך; הנה, איך בין מיט דיר ווי נאָך דײַן לֵב. 8 האָט יונָתן אמר: הנה עבר מיר צו די אנשים, און מיר וועלן זיך גלה צו זיי; 9 אויב זיי וועלן אמר צו אונדז אַזוי: דמם! בּיז מיר נגע צו אײַך, וועלן מיר עמד אונדזער מקוֹם, און וועלן נישט עלה צו זיי; 01 אויב אָבער זיי וועלן אמר אַזוי: עלה! צו אונדז, וועלן מיר עלה [זען ישעיהו 2:35], ווארעם ה' האָט זיי נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] אין אונדזער יָד. און דאָס וועט אונדז זיין דער אוֹת. 11 האָבּן זיי זיך ביידע גלה צו דער מצב פון די פלשתים, און די פלשתים האָבּן אמר: הנה! די עִברים יצא פון די חורים [חֹר] וואָס זיי האָבּן זיך דארטן חבא. 21 און די אנשים פון דער מצבה האָבּן זיך ענה צו יונָתן און זיין נֹשֵׂא כלי, און האָבּן אמר: עלה! צו אונדז, און מיר וועלן אײַך עפעס צו וויסן טאָן. האָט יונָתן אמר צו זיין נֹשֵׂא כלי: עלה! נאָך מיר, ווארעם ה' האָט זיי נתן [זען ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] אין דער יָד פון ישראל. 31 און יונָתן האָט עלה אויף זײַנע הענט און אויף זײַנע רגלים [זען תהילים 71:22], און זיין נֹשֵׂא כלי נאָך אים. און זיי זײַנען נפל [זען "נפל" ישעיהו 91:62; און זען תהילים 01:61 און ישעיהו 01-9:35 און דניאל 2:21, תחִיַּת הַמֵּתים אין מָשִיחַ] פאר יונָתנען, און זיין נֹשֵׂא כלי האָט מות הינטער אים. 41 און דער ערשטער מַכָּה וואָס יונָתן און זיין נֹשֵׂא כלי האָבּן נכה, איז געווען ארום 02 איש, אין ארום א האלבער מענה פון אן אקער שָׂדֶה. 51 איז געוואָרן א חֲרָדָה אין מַחֲנֶה אויפן שָׂדֶה, און צווישן כּל הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי]; די מצב און די משחית, אפילו זיי האָבּן חרד; און הָאָרֶץ האָט זיך רגז, און עס איז געוואָרן א חֲרָדָה פון אלוקים. 61 און די צֹפים [צפה] פון שָאולן אין גבעת-בנימין האָבּן ראה און הנה די המון מוג און הלך הֲלֹם. 71 האָט שָאול אמר צו הָעָם וואָס מיט אים: פקד אַקאָרשט נאָך, און ראה ווער איז הלך פון אונדז. האָבּן זיי פקד, און הנה יונָתן און זיין נֹשֵׂא כלי זײַנען נישטא. 81 האָט שָאול אמר צו אחִיהן: נגש דעם אָרון האלוקים; ווארעם דער אָרון האלוקים איז געווען אין יום ההוא מיט די בְּנֵי-יִשְראל. 91 און עס איז געווען, בעת שָאול האָט דבר מיט דעם כהן, איז דער המון וואָס אין מַחֲנֶה פון די פלשתים געוואָרן אלץ גרעסער און גרעסער. האָט שָאול אמר צום כהן: אסף דײַן יָד. 02 און שָאול און דאָס כּל הָעָם וואָס מיט אים האָבּן זיך זעק, און זיי זײַנען בוא צו דער מלחמה, און הנה חֶרֶב איש איז קעגן אנדערן מהומה גדוֹלה מאֹד. 12 און די עִברים וואָס זײַנען געווען מיט די פלשתים אַזוי ווי פריער, די וואָס זײַנען עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] מיט זיי אין מַחֲנֶה רונד ארום, זיי אויך היה מיט ישראל וואָס מיט שָאולן און יונָתנען. 22 און כּל איש ישראל וואָס האָבּן זיך חבא אין דעם הר אפריִם, האָבּן שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] אַז די פלשתים זײַנען נוס, און זיי אויך האָבּן זיי דבק אין דער מלחמה. 32 און ה' האָט ישע ישראל אין יום ההוא. און די מלחמה איז עבר בּיז בּית-אָוֶן. 42 און די איש ישראל זײַנען געווען נגשׂ אין יום ההוא, אָבער שָאול האָט אָלָה הָעָם, אַזוי צו אמר: ארוּר [זען גלט' 41-01:3] דער איש וואָס וועט אכל לֶחֶם בּיזן עֶרֶב, ווען איך וועל זיך האָבּן נוקם געווען אָן מײַנע פײַנט! און דאָס כּל הָעָם האָט נישט טעם קיין לֶחֶם. 52 און דאָס כּל הָאָרֶץ איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין וואלד; און דבש איז געווען אויפן פּני השָׂדֶה. 62 און ווי הָעָם איז בוא אין וואלד, און הנה א הֵלֶך פון דבש, אָבער קיינער האָט נישט נשׂג זיין יָד צו זיין פֶּה, ווארעם הָעָם האָט יָרֵא געהאט פאר דער שבועה. 72 אָבער יונָתן האָט נישט שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] ווי זיין אָב האָט שבע [זען "שבע" תהילים 4,1:011 כְּהֻנה פון משיח האדוֹן; מלאכי 1:3; ישעיהו 01:35] הָעָם, און ער האָט שלח דעם שפיץ פון דעם מַטֶּה וואָס אין זיין יָד, און האָט אים טבל [זען מלכים ב 41:5] אין דעם יערה פון דבש, און שוב זיין יָד צו זיין פֶּה, און זײַנע אויגן האָבּן אור. 82 האָט זיך ענה אן איש פון הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און האָט אמר: שבע [זען "שבע" תהילים 4,1:011 כְּהֻנה פון משיח האדוֹן; מלאכי 1:3; ישעיהו 01:35] האָט אָבִיךָ שבע הָעָם, אַזוי צו אמר: ארוּר [זען גלט' 41-01:3] דער איש וואָס וועט הַיּוֹם אכל לֶחֶם! דעריבער איז הָעָם עוף. 92 האָט יונָתן אמר: עכר האָט אָבִי הָאָרֶץ; ראה! נא, ווי מײַנע אויגן האָבּן אור, ווײַל איך האָבּ טעם א ביסל פון דעם דאזיקן דבש. 03 הַיּוֹם ווי שוין אַז אכל וואלט אכל הָעָם פון דעם שלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35] פון זײַנע פײַנט וואָס ער האָט מצא? צי וואלט נישט אצונד דער מַכָּה צווישן די פלשתים געווען נאָך גרעסער? 13 און זיי האָבּן נכה אין יום ההוא צווישן די פלשתים פון מִכמָש בּיז אילון, און הָעָם איז געוואָרן עוף מאֹד. 23 און הָעָם האָט זיך עיט צום שלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35], און זיי האָבּן לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] צֹאן און בקר און יונגע, און האָבּן שחט אויף דער אֶרֶץ, און הָעָם האָט אכל מיטן דָּם. 33 האָט מען נגד שָאולן, אַזוי צו אמר: הנה! הָעָם חטא צו ה', צו אכל מיטן דָּם. האָט ער אמר: איר האָט בגד; גלל היוֹם צו מיר א אבן גדול. 43 און שָאול האָט אמר: פוץ זיך צווישן עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און איר זאלט אמר צו זיי: נגש צו מיר איטלעכער זיין שוֹר, און איטלעכער זיין שֶׂה [זען ישעיהו 7:35], און איר זאלט שחט דאָ און אכל, און איר זאלט נישט חטא צו ה', צו אכל מיטן דָּם. האָט דאָס כּל הָעָם נגש איטלעכער זיין שוֹר מיט זיין יָד יענע לָיְלָה; און זיי האָבּן דארטן שחט. 53 און שָאול האָט בנה [זען "בנה" דניאל 52:9] א מזבח צו ה'. דאָס איז געווען דער ערשטער מזבח וואָס ער האָט בנה צו ה'. 63 און שָאול האָט אמר: לאמיר ירד נאָך די פלשתים בּײַ לָיְלָה, און בּזז צווישן זיי בּיזן אוֹר פון בֹקֶר, און לאמיר נישט שאר פון זיי אן איש. האָבּן זיי אמר: כּל וואָס איז טוֹב אין דײַנע אויגן, עשׂה! האָט דער כהן אמר: לאמיר קרב אַהער צו האלוקים. 73 און שָאול האָט שאל [זען תהילים 21-7:2] בּײַ אלוקים: זאָל איך ירד נאָך די פלשתים? וועסטו זיי נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] אין דער יָד פון ישראל? אָבער ער האָט אים נישט ענה אין יום ההוא. 83 האָט שָאול אמר: נגש! אַהער, כּל פּנוֹת [פנה] הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און ידע! און ראה! וואָס היה די דאזיקע חַטָּאת הַיּוֹם? 93 ווארעם חי ה' וואָס ישע ישראל, אפילו ווען דאָס איז אין בְנִי יונָתנען, אַז מות מוז ער מות! אָבער קיינער פון כּל הָעָם האָט אים נישט ענה. 04 האָט ער אמר צו כּל ישראל: איר וועט היה אויף איין זייט, און איך און בני יונָתן וועלן היה אויף דער אנדער זייט. האָט הָעָם אמר צו שָאולן: וואָס איז טוֹב אין דײַנע אויגן, עשׂה. 14 האָט שָאול אמר צו ה' אלֹקֵי ישראל: יהב! די תמים. זײַנען לכד געוואָרן יונָתן און שָאול, און הָעָם איז יצא. 24 האָט שָאול אמר: נפל! צווישן מיר און צווישן בני יונָתן; און יונָתן איז לכד געוואָרן. 34 האָט שָאול אמר צו יונָתנען: נגד מיר וואָס דו האסט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]. האָט אים יונָתן נגד און האָט אמר: טעם האָבּ איך טעם מיטן שפיץ פון דעם מַטֶּה וואָס אין מיין יָד א ביסל דבש. אָט בין איך; לאמיך מות. 44 האָט שָאול אמר: זאָל אלוקים עשׂה [זען ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] אַזוי און נאָך מער, אַז מות מוזטו מות, יונָתן! 54 האָט הָעָם אמר צו שָאולן: זאָל יונָתן מות, דער וואָס האָט עשׂה די דאזיקע גרויסע ישועה אין ישראל? חלילה! חי ה', אויב א האָר פון זיין קאָפּ וועט נפל צו דער ארצה! ווארעם מיט אלוקים האָט ער דאָס עשׂה היום הזה. און הָעָם האָט פדה יונָתנען, און ער איז נישט מות. 64 און שָאול איז עלה פון הינטער די פלשתים, און די פלשתים זײַנען הלך צו זייער מקוֹם. 74 און שָאול האָט לכד די מלוכה איבער ישראל, און ער האָט לחם רונד ארום מיט כּל זייערע פײַנט, מיט מואב, און מיט בני-עמון, און מיט אדום, און מיט די מלכים פון צוֹבה, און מיט די פלשתים; און אומעטום ווי ער פלעגט זיך פנה, פלעגט ער זיי רשע. 84 און ער האָט עשׂה חיל, און האָט נכה עַמָלֵק, און נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] געווען ישראל פון דער יָד פון זיין שסה. 94 און בני שאול זײַנען געווען יונָתן, און יִשוִי, און מַלכישועַ; און די שֵמוֹת פון זײַנע 2 בנוֹת זײַנען געווען: דער שֵם פון דער בכירה, מֵרַב, און דער שֵם פון דער קלענערער מִיכל. 05 און דער שֵם פון אֵשֶת שאול איז געווען אַחינוֹעם בת אַחימַעַצן; און דער שֵם פון זיין שׂר צָבָא אַבינֵר בּן נֵר, דָוִד שאול. 15 אי קיש דער אָב פון שָאולן, אי נֵר דער אָב פון אַבנרן, איז געווען בּן אַביאֵלן. 25 און די מלחמה אויף די פלשתים איז געווען חזקה כּל יְמֵי שָאולן. און ווי שָאול פלעגט ראה עמעץ אן איש גִבור, אָדער עמעץ א בּן חיל, אַזוי האָט ער אים אסף צו זיך.
 
שמלא51
 
1 און שמואל האָט אמר צו שָאולן: מיך האָט ה' שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] דיך צו משח פאר א מלך איבער זיין עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] איבער ישראל; דעריבער שמע אצונד צו דעם קוֹל פון די ווערטער פון ה'. 2 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות. איך פקד וואָס עַמָלֵק האָט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] צו ישראל, ווי ער האָט זיך אים שום אין דֶּרֶךְ בּײַ זיין עלה [זען ישעיהו 2:35] פון מצריִם. 3 אצונד הלך! און זאלסט נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05] עַמָלֵק; און איר זאלט חרם כּל וואָס ער האָט, און זאלסט זיך נישט חמל אויף אים, און זאלסט מות פון אן איש בּיז אן אִשָּה, פון א עוֹלֵל בּיז א יוֹנק, פון א שור בּיז א שֶׂה, פון א גָמָל בּיז אן חֲמוֹר [זען "חֲמוֹר" פון משיח, זכריה 9:9]. 4 האָט שָאול קרא הָעָם, און ער האָט זיי פקד אין טלָאים, 000,002 פוסגייער, און 000,01 איש יהודה. 5 און שָאול איז בוא צו עִיר פון עַמָלֵק, און ער האָט ארב אין נחל. 6 און שָאול האָט אמר צום קֵיני: הלך! סור! ירד! פון צווישן עַמָלֵק, כדי איך זאָל דיך נישט אסף מיט אים; און דו האסט דאָך עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] חֶסֶד מיט כּל בְּנֵי ישראל בּײַ זייער עלה [זען ישעיהו 2:35] פון מצרים. האָט דער קֵיני סור פון צווישן עַמָלֵק. 7 און שָאול האָט נכה עַמָלֵק פון חַוִילֶה ווי דו בוא קיין שור וואָס פאר מצריִם. 8 און ער האָט תפשׂ אגָג מלך עַמָלֵק חַי, און דאָס כּל הָעָם האָט ער חרם מיטן שארף פון חֶרֶב. 9 אָבער שָאול און הָעָם האָבּן חמל אַגָגן, און די בעסטע פון די צֹאן און די בָּקָר די משנים [משנה], און די לעמער, און דאָס כּל טוֹב, און זיי האָבּן נישט אבה זיי חרם. אָבער כל המלאכה דאָס נמבזה [בזה] און מסס, דאָס האָבּן זיי חרם [זען קור"א 22:61]. 01 איז דאָס דבר-ה' געווען צו שמואלן, אַזוי צו אמר: 11 איך האָבּ נחם וואָס איך האָבּ געמאכט שָאולן פאר א מלך, ווארעם ער האָט זיך שוב פון הינטער מיר, און מײַנע ווערטער האָט ער נישט מקיים געווען. האָט שמואלן חרה, און ער האָט זעק צו ה' כּל הלָיְלָה. 21 און שמואל האָט זיך שכם אין דער בוקר צו באגעגענען שָאולן. איז נגד געוואָרן שמואלן, אַזוי צו אמר: שָאול איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] קיין כַרמֶל [זען יהושע 55:51], און הנה, ער האָט זיך נצב א יָד, און האָט זיך סבב, און איז עבר און האָט ירד קיין גִלגָל. 31 איז שמואל בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו שָאולן, און שָאול האָט צו אים אמר: ברך זאלסטו זיין פון ה'! איך האָבּ מקיים געווען דאָס דבר-ה'. 41 האָט שמואל אמר: און וואָס איז דער דאזיקער קוֹל פון די צֹאן אין מײַנע אוזנים, און דער קוֹל פון די בקר וואָס איך שמע? 51 האָט שָאול אמר: פון עַמָלֵק האָט מען זיי געבראכט, ווארעם הָעָם האָט געשוינט [חמל] די בעסטע פון די צֹאן און די בקָר, כדי צו זבח צו ה' אלוקיךָ; אָבער דאָס יותר האָבּן מיר חרם [זען קור"א 22:61]. 61 האָט שמואל אמר צו שָאולן: רָפָה! און איך וועל דיר נגד וואָס ה' האָט צו מיר דבר הלָיְלָה. האָט ער צו אים אמר: דבר! 71 האָט שמואל צו אים אמר: אמנם, אויב דו ביסט קָטֹן אין דײַנע אויגן, ביסטו אָבער דער קאָפּ פון די שבטים פון ישראל, און דיך האָט ה' משח פאר א מלך איבער ישראל. 81 און ה' האָט דיך שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] אויף א דֶּרֶךְ, און האָט אמר: הלך! און חרם די חַטָּאִים, עַמָלֵק, און זאלסט לחם אויף זיי בּיז מע וועט זיי כלה. 91 טאָ לָמָּה האסטו נישט שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו דעם קוֹל ה', און האסט זיך עיט צום שלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35], און עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] וואָס איז הָרַע אין די אויגן פון ה'? 02 האָט שָאול אמר צו שמואלן: איך האָבּ דאָך שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו דעם קוֹל ה', און בין הלך אויף דעם דֶּרֶךְ וואָס ה' האָט מיך שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3], און האָבּ געבראכט אַגָג מלך עַמָלֵק, און עַמָלֵק האָבּ איך חרם. 12 אָבער הָעָם האָט לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] פון דעם שלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35] צֹאן און בָּקָר, דאָס בעסטע פון דעם חרם, כדי צו זבח צו ה' אלֹקֶיךָ אין גִלגָל. 22 האָט שמואל אמר: החפץ דען ה' אין עֹלוֹת [עוֹלָה] און זבח ווי שמע צו דעם קוֹל ה'? הנה, שמע איז בעסער פון זבח. צו קשב פון חֵלֶב פון ווידערס [איִל]; 32 ווארעם חַטָּאת פון קֶסֶם איז מְרִי, און אָוֶן און תרפים איז הפציר [פצר, אײַנגעשפארט] זיין. ווײַל דו האסט מאס דאָס דבר-ה', אַזוי האָט ער דיך מאס [זען מאס, תהילים 22:811] פון צו זיין א מלך [זען לוּקס 3:31; מתי 32-12:7]. 42 האָט שָאול אמר צו שמואל: איך האָבּ חטא וואָס איך האָבּ עבר דאָס פֶּה ה' און דײַנע ווערטער, ווײַל איך האָבּ ירא [זען לוקס 04:32] געהאט פארן הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און האָבּ זיך שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו זייער קוֹל. 52 און אצונד, נשׂא! [פארגיב, זען אויך "נשׂא" ישעיהו 21:35], נא, מיין חַטָּאת, און שוב זיך אום מיט מיר, און איך וועל זיך שחה צו ה'. 62 האָט שמואל אמר צו שָאולן: איך וועל זיך נישט שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] מיט דיר, ווארעם דו האסט מאס [זען מאס, תהילים 22:811] דאָס דבר-ה', און ה' האָט דיך מאס [זען מאס, תהילים 22:811] פון צו זיין א מלך איבער ישראל. 72 און ווי שמואל האָט זיך סבב צו הלך, אַזוי האָט [שָאול] חזק דעם כנף פון זיין מעיל, און ער האָט זיך קרע. 82 האָט שמואל צו אים אמר: ה' האָט הַיּוֹם קרע פון דיר די מלוכה פון ישראל, און האָט זי נתן צו א רֵעַ וואָס איז בעסער פון דיר. 92 און דער נֵצַח ישראל זאגט אויך נישט שקר, און האָט נישט נחם; ווארעם נישט אַן אָדָם איז ער, נחם צו האָבּן. 03 האָט ער אמר: איך האָבּ חטא, אָבער אצונד, כבוד מיר, נא, פאר די זקני עַמִּי און פאר ישראל, און שוב זיך אום מיט מיר, און איך וועל זיך שחה צו ה' אלֹקֶיךָ. 13 האָט שמואל זיך שוב נאָך שָאולן, און שָאול האָט זיך שחה צו ה'. 23 און שמואל האָט אמר: נגש צו מיר אגָג מלך עַמָלֵק. איז אַגָג הלך צו אים מעדן. און אַגָג האָט אמר: אמנם, די מַר הַמָּוֶת [זען "מות" ישעיהו 9:35] איז סור. 33 האָט שמואל אמר: אַזוי ווי דײַן חֶרֶב האָט נָשִים שכל, זאָל צווישן נָשִים אִמֶּךָ זיין שכל. און שמואל האָט שסף אַגָגן פאר ה' אין גִלגָל. 43 און שמואל איז הלך קיין רָמָה, און שָאול איז עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] צו זיין בּית אין גבעת-שָאול. 53 און שמואל האָט מער נישט ראה שָאולן בּיז זיין יוֹם מות [זען "מות" ישעיהו 9:35], ווארעם שמואל האָט התאבל [אבל] וועגן שָאולן; און ה' האָט נחם געהאט וואָס ער האָט געמאכט שָאולן פאר א מלך איבער ישראל.
 
שמלא61
 
1 און ה' האָט אמר צו שמואלן: עד מָתי וועסטו אבל וועגן שָאולן, אַז איך האָבּ אים מאס [זען מאס, תהילים 22:811] פון צו מלך איבער ישראל? מלא דײַן קֶרֶן מיט שֶמֶן, און הלך! איך וועל דיך שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] צו יִשַין פון בּית-לֶחֶם [זען מיכה 1:5], ווארעם איך האָבּ מיר ראה א מלך צווישן זײַנע בּנים. 2 האָט שמואל אמר: ווי קען איך הלך? אַז שָאול וועט שמע, וועט ער מיך הרג. האָט ה' אמר: אַן עֶגְלָה פון בּקר וועסטו לקח מיט זיך, און וועסט אמר: צו זבח צו ה' בין איך בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9]. 3 און וועסט קרא יִשַין צום זבח, און איך וועל דיך לאזן ידע וואָס דו זאלסט עשׂה [זען ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]; און וועסט צו מיר משח דעם וואָס איך וועל דיר אמר. 4 האָט שמואל עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] וואָס ה' האָט דבר, און ער איז בוא קיין בּית-לֶחֶם. און די זקני העִיר האָבּן חרד אים אנטקעגן, און אמר: שלוֹם בוֹאךָ? 5 האָט ער אמר: שלוֹם! צו זבח צו ה' בין איך בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9]. קדש! אײַך, און איר וועט בוא מיט מיר צום זבח. און ער האָט יִשַין און זײַנע בּנים זיך קדש, און האָט זיי קרא צום זבח. 6 און עס איז געווען, ווי זיי זײַנען בוא אַזוי האָט ער ראה אֶליִאָבן, און ער האָט אמר: אמנם, אנטקעגן ה' איז זיין משיח. 7 האָט ה' אמר צו שמואלן: זאלסט נישט נבט אויף זיין מראה [זען "מראה" ישעיהו 2:35], און אויף זיין גְּבֹהּ פון קוֹמָה, ווארעם איך מאס [זען מאס, תהילים 22:811] אים; ווארעם עס איז נישט ווי דער אדם ראה; ווײַל דער אדם ראה נאכן אָנבליק, אָבער ה' ראה נאָכן לֵב. 8 האָט יִשַי קרא אבינָדֶבן, און האָט אים עבר פאר שמואלן, אָבער ער האָט אמר: אויך דעם דאזיקן האָט ה' נישט בחר. 9 האָט יִשַי עבר שַמָּהן, אָבער ער האָט אמר: אויך דעם דאזיקן האָט ה' נישט בחר. 01 אַזוי האָט יִשַי עבר 7 פון זײַנע בּנים פאר שמואלן, און שמואל האָט אמר צו יִשַין: ה' האָט נישט בחר די דאזיקע. 11 און שמואל האָט אמר צו יִשַין: תמם די נערים? האָט ער אמר: עס איז נאָך שאר דער קטן; און הנה איז ער א רֹעֵה בּײַ די צֹאן. האָט שמואל אמר צו יִשַין: שלח! און לקח אים; ווארעם מיר וועלן זיך נישט סבב, בּיז ער בוא אהער. 21 האָט ער שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] און אים געבראכט. און ער איז געווען אַדְמוֹנִי, מיט שיינע אויגן און טוב רֹאִי. און ה' האָט אמר: קוּם! משח אים, ווארעם ער איז דאָס. 31 האָט שמואל לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] דעם קֶרֶן מיט שֶמֶן, און האָט אים משח אין מיטן זײַנע אחים [זען "אחים" תהילים (22)32-(61)71:22, http://www.youtube.com/watch?v=6Xnhzw_A9fU , זען אויך ישעיהו 5:35; זכריה 01:21; משיח בּן דָוִד דקרוּ חי אויפן בוים, שמואל ב 41:81]. און דער רוּחַ ה' איז צלח אויף דָוִדן פון יום ההוא אָן און ווײַטער. און שמואל איז קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6], און איז הלך קיין רָמָה. 41 און דער רוּחַ ה' האָט זיך סור פון שָאולן און אים האָט בָּעַת א רוּחַ רָעָה פון ה'. 51 האָבּן עבדים פון שאול צו אים אמר: הנה נא: א רוּחַ רָעָה פון אלוקים בָּעַר דיך. 61 אדנֵנוּ אמר! צו עֲבָדֶיךָ אקארשט וואָס פאר דיר, זיי זאלן בקש אן איש וואָס ידע מנגן [נגן] אויף א כִּנוֹר; און עס וועט זיין, ווי דער רוּחַ רָעָה פון אלוקים איז אויף דיר, אַזוי וועט ער נגן מיט זיין יָד, און דיר וועט בעסער ווערן. 71 האָט שָאול אמר צו זײַנע עבדים: ראה! נא פאר מיר אן איש וואָס יטב נגן, און איר זאלט אים ברענגען צו מיר. 81 האָט זיך ענה איינער פון די נערים, און האָט אמר: הנה האָבּ איך ראה א בּן בּײַ יִשַין פון בּית-לֶחֶם [זען מיכה 1:5], וואָס ידע נגן, און איז א גִבור חיל און אן איש מלחמה, און נבוֹן דבר, און איז אַן איש תֹּאָר, און ה' איז מיט אים. 91 האָט שָאול שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] מלאכים צו יִשַין, און אמר: שלח! צו מיר בִּנְךָ דָוִדן וואָס בּײַ די צֹאן. 02 האָט יִשַי לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] אַן חֲמוֹר [זען "חֲמוֹר" פון משיח, זכריה 9:9] מיט לֶחֶם און א לאָגל ווײַן, און גדי עזּים, און שלח דורך דער יָד פון בְּנוֹ דָוִדן צו שָאולן. 12 און דָוִד איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו שָאולן, און איז עמד פאר אים; און ער האָט אים אהב מאֹד, און ער איז אים געוואָרן א נֹשֵׂא כלים. 22 און שָאול האָט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] צו יִשַין, אַזוי צו אמר: זאָל, נא, דָוִד עמד פאר מיר, ווארעם ער האָט מצא חן אין מײַנע אויגן. 32 און עס איז געווען, ווי דער רוּחַ [הָרָעָה] פון אלוקים איז געווען אויף שָאולן, אַזוי פלעגט דָוִד לקח די כִּנוֹר און נגן מיט זיין יָד, און שָאולן פלעגט רָוַח, און אים פלעגט בעסער ווערן, און דער רוּחַ הָרָעָה פלעגט זיך סור פון אים.
 
שמלא71
 
1 און די פלשתים האָבּן אסף זייערע מחנות אויף מלחמה. און זיי האָבּן זיך אסף אין שׂוֹכוֹ וואָס אין יהודה, און האָבּן חנה צווישן שׂוֹכוֹ און צווישן עַזֵקָה אין אפס-דמים. 2 און שָאול און די איש ישראל האָבּן זיך אסף און האָבּן חנה אין עמק אֵלָה; און זיי האָבּן ערך א מלחמה אקעגן די פלשתים. 3 און די פלשתים זײַנען עמד אויפן הַר פון דער זייט, און די ישראל זײַנען עמד אויפן הַר פון דער אנדער זייט, מיט דעם גַּיְא צווישן זיי. 4 איז יצא דער איש הַבֵּנַיִם [צווישנמאן] פון דעם מחנות פון די פלשתים מיטן שמוֹ [זען שמוֹ זכריה 21-11:6] גָליַת פון גַת, וואָס זיין הייך איז געווען 6 אַמָּה און א שפאַן. 5 און א כּוֹבע נחֹשת איז געווען אויף זיין קאָפּ, און אין א שריוֹן קַשְׂקֶשֶׂת איז ער געווען לבש, און די וואָג פון דעם שריוֹן איז געווען 000,5 שקל נחשת. 6 און מצחת [מצחה] נְחֹשֶת זײַנען געווען אויף זײַנע רגלים [זען תהילים 71:22], און א כִּידוֹן נְחֹשֶת צווישן זײַנע אקסלען. 7 און דער הֵץ פון זיין חֲנִית איז געווען ווי דער שטאנג פון א אֹרֵג, און דער לֶהָבָה פון זיין חֲנִית איז געווען 006 שקל בּרזל. און דער נֹשֵׂא צִנָּה איז הֹלֵךְ אים פארויס. 8 און ער האָט זיך עמד, און האָט קרא צו די מערכה פון ישראל, און האָט צו זיי אמר: נאָך וואָס יצא איר צו ערך מלחמה? בין איך דען נישט דער פלִשתי, און איר עבדים בּײַ שָאולן? בחר! אײַך אן איש, און זאָל ער ירד צו מיר. 9 אויב ער וועט יכל צו לחם מיט מיר, און וועט מיך נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05], וועלן מיר זיין עבדים צו אײַך; און אויב איך וועל אים יכל, און וועל אים נכה וועט איר זיין עבדים צו אונדז, און וועט אונדז עֶבֶד. 01 און דער פלִשתי האָט אמר: איך חרף די מערכה פון ישראל היום הזה; נתן מיר אן איש און לאמיר לחם מיט אנאנדער. 11 און שָאול און כּל ישראל האָבּן שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] די דאזיקע ווערטער פון דעם פלִשתי, און זיי האָבּן זיך חָתַת, און האָבּן ירא מאֹד. 21 און דָוִד איז געווען בּן יענעם אֶפרָתער איש פון בּית-לחם-יהודה [זען מיכה 1:5], וואָס שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] איז געווען יִשַי; און ער האָט געהאט 8 בּנים. און דער איש איז אין די יְמֵי שָאולן געווען א זקן וואָס בָּא צווישן אנשים. 31 און די 3 בּני יִשַין הגדלים זײַנען הלך נאָך שָאולן אין דער מלחמה; און די שֵם פון זײַנע 3 בּנים וואָס זײַנען הלך אין דער מלחמה, זײַנען געווען: אֶליאָב דער בּכוֹר, און דער 2טן פון אים אַבינָדֶב, און דער 3טן שַמָּה. 41 און דָוִד איז געווען דער קטן; און די 3 גדלים זײַנען הלך נאָך שָאולן. 51 און דָוִד פלעגט הלך און זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] פון שָאולן צו רָעָה די צֹאן פון אָבִיו אין בּית-לֶחֶם [זען מיכה 1:5]. 61 און דער פלִשתי האָט נגש שכּם און ערב, און האָט זיך יצב 04 טעג נאכאנאנד. 71 און יִשַי האָט אמר צו בְּנוֹ דָוִדן: לקח נא פאר דײַנע אחים אן אֵיפה פון די דאזיקע קָלִי, און די דאזיקע 01 לחם, און רוץ דערמיט אַריבער אין מַחֲנֶה צו דײַנע אחים [זען "אחים" תהילים (22)32-(61)71:22, http://www.youtube.com/watch?v=6Xnhzw_A9fU , זען אויך ישעיהו 5:35; זכריה 01:21; משיח בּן דָוִד דקרוּ חי אויפן בוים, שמואל ב 41:81]. 81 און די דאזיקע 01 קעז זאלסטו ברענגען צו דעם שַׂר האלף; און זאלסט דײַנע אחים פקד אויף שלוֹם, און לקח פון זיי עֲרֻבָּה. 91 און שָאול און זיי און כּל איש ישראל זײַנען געווען אין עמק אֵלָה, אין לחם מיט די פלשתים. 02 האָט זיך דָוִד שכם אין דער בוקר, און ער האָט נטש די צֹאן אויף א שומר, און ער האָט נשׂא און איז הלך אַזוי ווי יִשַי האָט אים צוה, און ער איז בוא אין מַעְגָּל, ווען דער חַיִל וואָס איז יצא אין מערכה, האָט רוּעַ אויף מלחמה. 12 און ישראל און די פלשתים האָבּן זיך ערך א מערכה קעגן א מערכה. 22 האָט דָוִד נטש די זאַכן פון זיך אויף דער יָד פון דעם שומר הכֵלים, און ער איז רוץ צום מערכה; און ער איז בוא און האָט שאל זײַנע אחים אויף שלוֹם. 32 ווי ער דבר מיט זיי, און הנה דער איש הַבֵּנַיִם [צווישנמאן] וואָס שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] איז געווען גָליַת דער פלִשתי פון גַת, עלה פון די רייען פון די פלשתים, און ער האָט דבר אַזוי ווי יענע דברים; און דָוִד האָט שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25]. 42 און כּל איש ישראל, ווי זיי האָבּן ראה דעם איש, אַזוי זײַנען זיי נוס פאר אים, און האָבּן ירא מאֹד. 52 און די איש ישראל האָבּן אמר: האָט איר ראה דעם דאזיקן איש וואָס עלה? ווארעם צו חרף ישראל ער עלה; און עס וועט זיין, דער איש וואָס וועט אים נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05], וועט אים דער מלך מעַשיר זיין מיט אן עֹשֶר גדול, און וועט אים נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] זיין בַּת, און זיין בּית אָבִי וועט ער עשׂה חָפשִי [פרײַ] אין ישראל. 62 האָט דָוִד אמר צו די אנשים וואָס זײַנען עמד לעבן אים, אַזוי צו אמר: וואָס וועט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] ווערן צו דעם איש וואָס וועט נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05] יענעם פלִשתי, און וועט סור די חֶרְפֶּה פון ישראל? ווארעם ווער איז דער דאזיקער פלִשתי הֶעָרל, אַז ער זאָל חרף די מערכות אלוקים חיּים? 72 האָט הָעָם אים אמר אַזוי ווי דאָס דאזיקע גערייד, אַזוי צו אמר: אַזוי וועט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] ווערן צו דעם איש וואָס וועט אים נכה. 82 האָט אֱלִיאָב, אחִיו הגדול, שמע ווי ער דבר צו די אנשים, און דער אף אליאבן האָט חָרָה אויף דָוִדן, און ער האָט אמר: צו וואָס גאר האסטו ירד, און אויף וועמען האסטו נטש יענע ביסל צֹאן אין מדבר? איך ידע דײַן זָדוֹן, און די רֹעַ פון דײַן לֵב, אַז כדי צו ראה די מלחמה האסטו ירד. 92 האָט דָוִד אמר: וואָס האָבּ איך אצונד עשׂה? עס איז דאָך נאָר א גערייד. 03 און ער האָט זיך סבב פון אֵצֶל [זען "אצל," משלי 03:8; יוחנן 1:1] אים צו אן אנדערן, און האָט אמר די אייגענע זאַך, און הָעָם האָט אים שוב אַזוי ווי דאָס דבר הראשון. 13 זײַנען שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] געוואָרן די ווערטער וואָס דָוִד האָט דבר, און מע האָט נגד פאר שָאולן, און ער האָט אים געלאזט ברענגען צו זיך. 23 און דָוִד האָט אמר צו שָאולן: זאָל קיין לֵב אָדָם נישט נפל איבער אים [איש הבנים גלית הפלשתי]; דײַן עֶבֶד וועט הלך, און וועט לחם מיט דעם דאזיקן פלִשתי. 33 האָט שָאול אמר צו דָוִדן: קענסט נישט הלך אויף דעם דאזיקן פלִשתי, צו לחם מיט אים, ווארעם דו ביסט א נַעַר, און ער איז אן איש מלחמה פון זיין נעוּרים אָן. 43 האָט דָוִד אמר צו שָאולן: דײַן עֶבֶד איז געווען א רֹעֵה פאר אָבִיו בּײַ די צֹאן, און אַז אֲרִי איז בוא אָדער דּוֹב, און האָט נשׂא שֶׂה [זען ישעיהו 7:35] פון דער עֵדֶר, 53 בין איך יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] נאָך אים, און האָבּ אים נכה, און האָבּ נצל פון זיין פֶּה; און אַז ער האָט זיך קום אקעגן מיר, האָבּ איך אים חזק בּײַם זָקָן, און האָבּ אים נכה און אים מות. 63 אי דעם אֲרִי אי דעם דּוֹב האָט דײַן עֶבֶד נכה; און דער דאזיקער פלִשתי הֶעָרֵל וועט זיין ווי איינער פון זיי. ווײַל ער האָט חרף די מערכֹת [מערכה] פון דעם אלוקים חיּים. 73 און דָוִד האָט אמר: ה' וואָס האָט מיך נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] געווען פון דער יָד פון אֲרִי, און פון דער יָד פון דּוֹב, ער וועט מיך נצל זיין פון דער יָד פון דעם דאזיקן פלִשתי. האָט שָאול אמר צו דָוִדן: הלך! און זאָל ה' זיין מיט דיר. 83 און שָאול האָט לבש דָוִדן זײַנע מד [קליידער], און ער האָט נתן א קובַע נחֹשֶת אויף זיין קאָפּ, און אים לבש שִריוֹן. 93 און דָוִד האָט חרג זיין חֶרֶב איבער זײַנע מד [קליידער], און זיך יאל צו הלך, ווײַל ער איז נישט געווען נסה. האָט דָוִד אמר צו שָאולן: איך יכל נישט הלך אין די דאזיקע, ווײַל איך בין נישט נסה. און דָוִד האָט זיי סור פון זיך. 04 און ער האָט לקח זיין מַקֵּל אין זיין יָד, און האָט זיך בחר 5 חלּק [גלאטא] שטיינער פון דעם נַחַל, און שׂום אין דעם כּלי הרֹעים וואָס ער האָט געהאט, אין דעם בּײַטל; און זיין קֶלַע [שליידערער] איז געווען אין זיין יָד; און ער האָט נגש צו דעם פלִשתי. 14 און דער פלִשתי איז הלך אלץ נענטער צו דָוִדן און דער איש וואָס טראגט דעם מָגֵן, אים פארויס. 24 און דער פלִשתי האָט נבט און האָט ראה דָוִדן, און האָט אים בזה [זען ישעיה 3:35], ווארעם ער איז געווען א נַעַר, און אַדְמוֹנִי, אויך שיין מראה [זען "מראה" ישעיהו 2:35]. 34 און דער פלִשתי האָט אמר צו דָוִדן: צי א כֶּלֶב [זען "כלב" תהילים 71:22] בין איך, וואָס דו בוא צו מיר מיט שטעקנס [מקלות, מַקֵל]? און דער פלִשתי האָט קלל דָוִדן בּײַ זיין אלוקים. 44 און דער פלִשתי האָט אמר צו דָוִדן: הלך צו מיר, און איך וועל נתן דײַן בָּשָׂר [זען תהילים 01-9:61] צום עוֹף הַשָמַיִם און צו דער בהמה פון שָׂדֶה. 54 האָט דָוִד אמר צו דעם פלִשתי: דו בוא צו מיר מיט א חֶרֶב און מיט א חֲנִית און מיט א כּידוֹן, און איך בוא צו דיר אין דעם שֵם פון ה' צבאות, אלוקי מערכות ישראל וואָס דו האסט חרף. 64 היום הזה וועט דיך ה' סגר און איך וועל דיך נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05], און וועל סור דײַן קאָפּ פון דיר; און איך וועל נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] די פגר מַחֲנֶה פלשתים היום הזה צום עוֹף השָמַיִם און צו דער חיה פון דער אֶרֶץ; און די כּל הָאָרֶץ וועט ידע, אַז פאראן אלוקים בּײַ ישראל. 74 און די דאזיקע כּל קהל וועט ידע אַז נישט מיט חֶרֶב און מיט חֲנִית ישע ה'; ווארעם די מלחמה געהערט צו ה', און ער וועט אײַך נתן אין יָדֵנוּ. 84 און עס איז געווען, ווי דער פלִשתי איז קום און איז הלך און האָט קרב צו קרא דָוִדן, אַזוי האָט דָוִד מהר, און איז רוץ צום מערכה צו קרא דעם פלִשתי. 94 און דָוִד האָט שלח זיין יָד אין זעקל [כלי], און האָט לקח פון דאָרטן א שטיין, און ער קלע און נכה דעם פלִשתי אין זיין מֵצַח. און דער שטיין איז טבע אין זיין מֵצַח, און ער איז נפל [זען "נפל" ישעיהו 91:62; און זען תהילים 01:61 און ישעיהו 01-9:35 און דניאל 2:21, תחִיַּת הַמֵּתִים אין מָשִיחַ] אויף זיין פנים צו ארצה [זען יחזקאל 02:81]. 05 אַזוי האָט דָוִד חזק פון דעם פלִשתי מיט א קֶלַע און מיט א שטיין, און נכה דעם פלִשתי, און אים מות; און קיין חֶרֶב איז נישט געווען אין יָד דָוִד. 15 און דָוִד איז רוץ, און האָט זיך עמד איבער דעם פלִשתי, און האָט לקח זיין חֶרֶב, און זי שלף פון איר תַּעַר, און אים מות; און ער האָט כרת מיט איר זיין קאָפּ. און די פלשתים האָבּן ראה אַז זייער גִבור איז מות, און זיי נוס. 25 און די אנשים פון ישראל און יהודה זײַנען קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] און האָבּן רוע, און רדף די פלשתים בּיז דו בוא קיין גַיא, און בּיז די שערי עקרון. און עס זײַנען נפל חללי פלשתים אויף דעם דֶּרֶךְ פון שַעֲרַיִם, און בּיז גַת, און בּיז עקרון. 35 און די בְּנֵי-יִשְראל האָבּן זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; יכריה 7:31] פון דלק די פלשתים, און זיי האָבּן שסס זייער מַחֲנֶה. 45 און דָוִד האָט לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] דעם קאָפּ פון דעם פלִשתי, און האָט אים געבראכט קיין ירושלים, און זײַנע כלי האָט ער שׂום אין זיין אֹהֶל. 55 און אַז שָאול האָט ראה דָוִדן יצא צו קרא דעם פלִשתי, האָט ער אמר צו אַבנר דעם שׂר הצָבָא: וועמעס בּן איז דער דאזיקער נַעַר, אַבנר? האָט אַבנר אמר: אַזוי ווי דײַן נפש לעבט, מלך, אויב איך ידע [זען "ידע" דניאל 52:9; ישעיהו 3:35]. 65 האָט דער מלך אמר: שאל דו זיך נאָך וועמעס בּן דער עֶלֶם איז. 75 און ווי דָוִד האָט זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; יכריה 7:31] פון נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05] דעם פלִשתי, אַזוי האָט אים אַבנר לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11], און האָט אים געבראכט פאר שָאולן, מיט דעם קאָפּ פון דעם פלִשתי אין זיין יָד. 85 האָט שָאול צו אים אמר: וועמעס בּן ביסטו, נַעַר? האָט דָוִד אמר: בּן דײַן עֶבֶד יִשַין פון בּית-לֶחֶם [זען מיכה 1:5].
 
שמלא81
 
1 און עס איז געווען, ווי ער האָט כלה דבר [זען "דבר" ישעיהו 41-01:7] צו שָאולן, אַזוי איז די נפש פון יהוֹנָתָנען קשר געוואָרן צו דער נפש פון דָוִדן, און יהוֹנָתָן האָט אים אהב אַזוי ווי זיין אייגן נפש [זען "נפש" ישעיהו 01:35]. 2 און שָאול האָט אים לקח אין יום ההוא, און האָט אים נישט געלאזט זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] צו זיין בּית אָבִי. 3 און יהוֹנָתָן האָט כרת [זען "כרת" דניאל 62:9] א בּרית מיט דָוִדן, ווײַל ער האָט אים אהב געהאט ווי זיין אייגן נפש [זען "נפש" פון משיח ישעיהו 01:35]. 4 און יהוֹנָתָן האָט פשט דעם מעיל וואָס אויף זיך, און האָט אים נתן דָוִדן; אויך זײַנע מד, בּיז אויף זיין חֶרֶב, און בּיז אויף זיין קשת, און בּיז אויף זיין גארטל. 5 און אַז דָוִד איז יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5], איז, וווּ שָאול פלעגט אים שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3], פלעגט ער שׂכל. און שָאול האָט אים שום איבער די אנשי מלחמה; און ער איז יטב אין די אויגן פון כּל הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און אויך אין די אויגן פון עבדים פון שָאול. 6 און עס איז געווען, בּײַ זייער אנקומען, אַז דָוִד האָט זיך שוב פון נכה דעם פלִשתי, זײַנען יצא די נָשִים פון כּל ערים פון ישראל צו שיר און מחולה צו קרא שָאולן המלך, מיט תף, מיט שִמחה, און מיט צימבלען. 7 און די נָשִים די שׂחק האָבּן ענה [געזונגען] און אמר: שָאול האָט נכה אין זײַנע טויזנטן, און דָוִד אין זײַנע צענטויזנטן. 8 האָט שָאולן חרה מאֹד, און דאָס דאזיקע רעע איז געווען אין זײַנע אויגן, און ער האָט אמר: דָוִדן האָבּן זיי נתן די צענטויזנטן, און מיר האָבּן זיי נתן די טויזנטן, און אים פעלט נאָך בּלויז די מלוכה. 9 און שָאול האָט עין אויף דָוִדן פון יום ההוא און ווײַטער. 01 און עס איז געווען אויף מחר, איז א רוּחַ רָעָה פון אלוקים צלח אויף שָאולן, און ער האָט אין בּית נבא, און דָוִד האָט נגן מיט זיין יָד אַזוי ווי בּיוֹם בּיוֹם, און אין יָד שאול איז געווען דער חֲנִית. 11 האָט שָאול טול [הטיל] דעם חֲנִית, און ער האָט אמר: איך וועל נכה דָוִדן בּיז אין וואנט. אָבער דָוִד האָט זיך סבב פון אים 2 מאל. 21 און שָאול האָט ירא געהאט פאר דָוִדן, ווארעם ה' איז געווען מיט אים, און פון שָאולן האָט ער זיך סור. 31 און שָאול האָט אים סור פון זיך, און אים שׂום פאר א שׂר אלף, און ער איז יצא און בוא הָעָם פארויס. 41 און דָוִד האָט שׂכל אין כּל זײַנע דרכים, און ה' איז געווען מיט אים. 51 און שָאול האָט ראה אַז ער שׂכל מאֹד, און ער האָט זיך גור פאר אים. 61 אָבער כּל ישראל און יהודה האָט אהב געהאט דָוִדן, ווארעם ער פלעגט יצא און בוא זיי פארויס. 71 און שָאול האָט אמר צו דָוִדן: הנה איז מיין עלטערע בַּת מֵרַב; זי וועל איך דיר נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] פאר אַן אִשָּה, אָבער זײַ מיר א בּן חיל, און לחם מלחמות ה'. ווארעם שָאול האָט אמר: זאָל נישט מיין יָד זיין אויף אים, נײַערט די יָד פון די פלשתים זאָל זיין אויף אים. 81 האָט דָוִד אמר צו שָאולן: ווער בין איך? און וואָס איז מיין לעבן, אָדער מיין משפחת אבי אין ישראל, אַז איך זאָל ווערן אן איידעם [חתן] בּײַם מלך? 91 אָבער עס איז געווען, בעת מע האָט געזאלט נתן מֵרַב בַּת שָאולן צו דָוִדן, איז זי נתן געוואָרן צו עַדריאֵלן פון מחוֹלָה פאר אַן אִשָּה. 02 און מִיכל בַּת שָאולן האָט אהב געהאט דָוִדן; האָט מען נגד שָאולן, און די זאַך איז ישר אין זײַנע אויגן. 12 און שָאול האָט אמר: איך וויל זי אים נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2], כדי זי זאָל אים זיין פאר א מוֹקש, און די יָד פון די פלשתים זאָל זיין אויף אים. און שָאול האָט אמר צו דָוִדן: וועסט הַיּוֹם ווערן מיין איידעם מיט דער צווייטער. 22 און שָאול האָט צוה זײַנע עבדים: דבר! צו דָוִדן בַּלָּט [לָט], אַזוי צו אמר: הנה, דער מלך חפץ דיך, און כּל זײַנע עבדים האָבּן דיך אהב, טאָ ווער אצונד דעם איידעם פון מלך. 32 האָבּן עבדים פון שאול דבר אין די אוזנים פון דָוִדן די דאזיקע ווערטער. און דָוִד האָט אמר: קלל אין אײַערע אויגן צו ווערן דעם איידעם פון מלך, אַז איך בין אַן איש רוש און קלה? 42 האָבּן די עבדים פון שָאולן אים נגד, אַזוי צו אמר: אַזוי ווי די דאזיקע ווערטער האָט דָוִד דבר. 52 האָט שָאול אמר: אַזוי זאלט איר אמר צו דָוִדן: דער מלך חפץ נישט קיין נדן [מֹהַר], נײַערט 001 עָרְלוֹת פון די פלשתים, זיך נוקם צו זיין אָן דעם פײַנט פון מלך. און שָאול האָט חשב צו נפל דָוִדן דורך דער יָד פון די פלשתים. 62 האָבּן זײַנע עבדים נגד דָוִדן די דאזיקע ווערטער, און די זאַך איז ישר אין די אויגן פון דָוִדן, צו ווערן דעם איידעם פון מלך. און די ימים זײַנען נישט מאל, 72 איז דָוִד קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] און איז הלך, ער מיט זײַנע אנשים, און ער האָט נכה פון די פלשתים 002 איש. און דָוִד האָט געבראכט זייערע ערלות, און מע האָט זיי מלא צום מלך, כדי ער זאָל ווערן דעם איידעם פון מלך. און שָאול האָט אים נתן זיין בַּת מיכלען פאר אַן אִשָּה. 82 און שָאול האָט ראה און ידע אַז ה' איז מיט דָוִדן. און מִיכל בַּת שָאולן האָט אים אהב געהאט. 92 און שָאול האָט יסף ירא פאר דָוִדן. און שָאול איז געווען דָוִדן א שונא כּל ימים. 03 און די שׂרים פון פלשתים פלעגן יצא; און עס איז געווען, ווען אָבער זיי זײַנען יצא, האָט דָוִד שׂכל מער פון כּל עבדים פון שָאולן, און שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] איז געווען יקר מאֹד.
 
שמלא91
 
1 און שָאול האָט דבר צו יונָתן בְּנוֹ און צו כּל עבדיו, צו מות דָוִדן; אָבער יהוֹנָתָן בּן שָאולן האָט חפץ דָוִדן מאֹד. 2 און יהוֹנָתָן האָט נגד דָוִדן, אַזוי צו אמר: אָבִי שָאול בקש דיך צו מות. און אַצונד, נא, זײַ שמר אין דער בוקר, און זאלסט ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין סתר און זיך חבא. 3 און איך וועל יצא, און וועל עמד לעבן אָבִי אויף דעם שָׂדֶה וואָס דו ביסט דארטן. און איך וועל דבר [זען "דבר" ישעיהו 41-01:7] וועגן דיר צו אָבִי, און אַז איך וועל ראה, און וועל איך דיר נגד מָה. 4 און יהוֹנָתָן האָט דבר טוֹב אויף דָוִדן צו אָבִיו שָאולן, און ער האָט צו אים אמר: זאָל דער מלך נישט חטא אקעגן זיין עֶבֶד, אקעגן דָוִדן, ווײַל ער האָט אקעגן דיר נישט חטא, און ווײַל זײַנע מעשׂים זײַנען געווען טוֹב מאֹד פאר דיר. 5 און ער האָט שום זיין נפש [זען "נפש" ישעיהו 01:35] אין זיין יָד, און האָט נכה דעם פלִשתי, און ה' האָט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] תשועה גדולה פאר כּל ישראל; האָסט עס ראה, און האסט זיך שׂמח. און לָמָּה זאלסטו זיך חטא אָן דָּם נָקִי, צו מות דָוִדן חִנָּם? 6 האָט שָאול שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו דעם קוֹל יהוֹנָתָנען, און שָאול האָט שבע [זען "שבע," תהילים 4:011, זען דברי הימים א 71:12]: חי ה' אויב ער מות! 7 און יהוֹנָתָן האָט קרא צו דָוִדן, און יהוֹנָתָן האָט אים נגד אלע די דאזיקע ווערטער. און יהוֹנָתָן האָט געבראכט דָוִדן צו שָאולן, און ער איז געווען פאר אים אַזוי ווי פריער. 8 און ווידער געוואָרן א מלחמה, און דָוִד איז יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5], און האָט לחם אקעגן די פלשתים, און ער האָט נכה צווישן זיי א מכּה גדולה, און זיי זײַנען נוס פאר אים. 9 און א רוּחַ רָעָה פון ה' איז אויף שָאולן בעת ער איז ישב אין זיין בּית מיט זיין חֲנִית אין זיין יָד; און דָוִד האָט נגן מיט דער יָד. 01 האָט שָאול בקש צו נכה דָוִדן מיטן חֲנִית בּיז אין וואנט, אָבער ער האָט זיך פטר פון שָאולן, און ער האָט נכה דעם חֲנִית אין וואנט. און דָוִד איז נוס און איז מלט געוואָרן אין יענער לָיְלָה. 11 האָט שָאול שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] מלאכים צו בּית דָוִד, אים צו שמר, און אים צו מות אין דער בוקר. אָבער זיין אִשָּה מִיכל האָט נגד דָוִדן, אַזוי צו אמר: אויב דו מלט נישט דײַן נפש די לָיְלָה, ווערסטו מחר מות. 21 און מִיכל האָט ירד דָוִדן דורכן חלּוֹן, און ער איז הלך און איז ברח און מלט געוואָרן. 31 און מִיכל האָט לקח דעם תרפים, און שום אויפן מִטָּה, און א כּביר פון ציגנהאָר האָט זי אים שׂום צו קאָפנס, און כסה מיט א בּגד. 41 און אַז שָאול האָט שלח מלאכים צו לקח דָוִדן, האָט זי אמר: ער איז חלה [קראנק]. 51 האָט שָאול שלח מלאכים צו ראה דָוִדן, אַזוי צו אמר: ברענגט אים אַרויף מיטן מִטָּה צו מיר, אים צו מות. 61 זײַנען די מלאכים בוא און הנה! דער תרפים איז אויפן מִטָּה, און דאָס כּביר פון ציגהאָר אים צוקאָפנס. 71 האָט שָאול אמר צו מיכלען: לָמָּה האָסטו מיך אַזוי רָמָה, און האָסט שלח מיין שונא, און ער איז מלט געוואָרן? האָט מִיכל אמר צו שָאולן: ער האָט צו מיר אמר: לאז מיך שלח, לָמָה זאָל איך דיך מות? 81 און דָוִד איז ברח און מלט געוואָרן, און ער איז בוא צו שמואלן קיין רָמָה, און האָט אים נגד כּל וואָס שָאול האָט אים עשׂה. און ער און שמואל זײַנען הלך און האָבּן זיך ישב אין נָיוֹת. 91 איז נגד געוואָרן שָאולן, אַזוי צו אמר: הנה, דָוִד איז אין נָיוֹת אין רָמָה. 02 און שָאול האָט שלח מלאכים צו לקח דָוִדן. האָבּן זיי ראה דאָס להקה פון נביאים נביאות זאגן, און שמואל עמד נצב איבער זיי; און דער רוּחַ אלוקים איז געווען אויף די מלאכים פון שָאולן, און זיי אויך האָבּן נביאות געזאגט. 12 האָט מען נגד צו שָאולן, און ער האָט שלח אנדערע מלאכים. האָבּן זיי אויך נביאות געזאגט. האָט שָאול ווידער שלח מלאכים 3טן מאל, און זיי אויך האָבּן נביאות געזאגט. 22 איז ער אויך הלך קיין רָמָה, און ער איז בוא בּיז דער בּוֹר הגדול וואָס אין שׂכוּ, און האָט זיך שאל און אמר: וווּ זײַנען שמואל און דָוִד? האָט מען אים אמר: הנה, אין נָיוֹת אין רָמָה. 32 איז ער הלך אהין קיין נָיוֹת אין רָמָה, און אויך אויף אים איז געווען דער רוּחַ אלוקים, און ער איז הלך און הלך און נביאות געזאָגט, בּיז ער איז בוא קיין נָיוֹת אין רָמָה. 42 און ער אויך פשע זײַנע בּגד, און ער אויך האָט נביאות געזאָגט פאר שמואלן, און איז נפל עָרם [נאקעטער] כּל היוֹם ההוּא, און די כּל הלָיְלָה. דעריבער זאגט מען: איז אויך שָאול צווישן די נביאים?
 
שמלא02
 
1 און דָוִד איז ברח פון נָיוֹת אין רָמָה, און ער איז בוא און האָט אמר פאר יהוֹנָתָנען: וואָס האָבּ איך עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]? און וואָס איז מיין עָוון, און וואָס איז מיין חטא פאר אָבִיךָ, וואָס ער בקש מיין נפש [זען "נפש" ישעיהו 01:35]? 2 האָט ער צו אים אמר: חלילה! וועסט נישט מות. הנה, אָבִי עשׂה נישט א גּדוֹל זאַך אָדער א קָטֹן זאַך, אַווו ער גלה נישט מיין אֹזֶן, און מדּוּע זאָל אָבִי סתר פון מיר די דאזיקע זאַך? עס איז נישט אַזוי. 3 האָט דָוִד ווידער שבע [זען "שבע," תהילים 4:011, זען דברי הימים א 71:12] און אמר: ידע [זען "ידע" דניאל 52:9; ישעיהו 3:35] אָבִיךָ ידע אַז איך האָבּ מצא חֵן אין דײַנע אויגן, און ער אמר: זאָל יהוֹנָתָן דערפון נישט ידע, כדי ער זאָל זיך נישט עצב. אָבער אַזוי ווי חי ה', און אַזוי ווי חי דײַן נפש [זען "נפש" פון משיח ישעיהו 01:35], אַז אַזוי ווי א טריט [פֶּשָׂע] איז צווישן מיר און צווישן מות [זען "מות" ישעיהו 9:35]! 4 האָט יהוֹנָתָן אמר צו דָוִדן: וואָס אמר דײַן נפש, איך זאָל פאַר דיר עשׂה. 5 האָט דָוִד אמר צו יהוֹנָתָנען: הנה איז מחר ראש-חוֹדש, ווען ישב דארף איך ישב מיטן מלך צום אכל; זאלסטו מיך לאָזן שלך, און איך וועל זיך סתר אין שָׂדֶה בּיז הָעֶרֶב השלשית. 6 אויב זיך פקד פקד אָבִיךָ אויף מיר, זאלסטו אמר: שאל האָט זיך שאל דָוִד בּײַ מיר, כדי צו רוץ אין זיין עִיר בּית-לֶחֶם [זען מיכה 1:5], ווארעם די יערלעכע זכח איז דארטן בּײַ דער כּל משפחה. 7 אויב ער וועט אַזוי אמר: טוֹב! איז שלוֹם צו דײַן עֶבֶד; אויב אָבער חרה וועט ער חרה, ידע! אַז הָרָעָה איז כלה בּײַ אים. 8 און זאלסט עשׂה חֶסֶד מיט דײַן עֶבֶד, ווארעם אין א בּרית ה' האסטו געבראכט דײַן עֶבֶד מיט דיר; און אויב אין מיר איז דאָ אַן עָוון, מות מיך דו; און נאָך וואָס דען זאלסטו מיך בּרענגען צו אָבִיךָ? 9 האָט יהוֹנָתָן אמר: חלילה דיר! ווארעם אויב ידע וועל איך זיך ידע אַז בּײַ אָבִי איז כלה, דיר זאָל געשען הָרָעָה, צי וועל איך דאָס דיר נישט נגד? 01 האָט דָוִד אמר צו יהוֹנָתָנען: ווער וועט מיר נגד אויב אָבִיךָ וועט דיר ענה קָשָה? 11 האָט יהוֹנָתָן אמר צו דָוִדן: הלך! און לאמיר יצא אין שָׂדֶה. זײַנען זיי ביידע יצא [זען "יצא" ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] אין שָׂדֶה. 21 און יהוֹנָתָן האָט אמר צו דָוִדן: בּײַ ה' אלֹקֵי ישראל! אַז איך וועל חקר אָבִי איבער מחר אין דער צײַט, און הנה ער איז טוֹב צו דָוִדן, צי וועל איך דעמאָלט נישט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] צו דיר, און גלה דײַן אֹזֶן? 31 זאָל ה' עשׂה צו יהוֹנָתָנען אַזוי און נאָך מער! אויב אָבִי וועט יטב צו בּרענגען אויף דיר הָרָעָה, וועל איך גלה דײַן אֹזֶן און וועל דָוִד שלח, און וועסט הלך בשלום, און ה' וועט זיין מיט דיר אַזוי ווי ער איז געווען מיט אָבִי. 41 און נישט נאָר ווען איך חָי נאָך, נישט נאָר זאלסטו עשׂה מיט מיר א חֶסֶד ה', אַז איך זאָל נישט מות; 51 נײַערט זאלסט נישט כרת דײַן חֶסֶד פון מיין בּית עַד עוֹלָם; נישט צו מאל ווען ה' וועט כרת פײַנט פון דָוִד בּיז איינעם פון דעם פּני האדמה. 61 און יהוֹנָתָן האָט כרת [זען "כרת" דניאל 62:9] א בּרית מיט דעם בּית דָוִדן: זאָל ה' בקש פון דער יָד פון פײַנט פון דָוִד! 71 און יהוֹנָתָן האָט ווידער שבע [זען "שבע" תהילים 4,1:011 כְּהֻנה פון משיח האדוֹן; מלאכי 1:3; ישעיהו 01:35] דָוִדן בּײַ זיין אהבה צו אים, ווארעם אהבה ווי זיין נפש [זען "נפש" פון משיח ישעיהו 01:35] האָט ער אים אהבה געהאט. 81 און יהוֹנָתָן האָט צו אים אמר: מחר איז רֹאש-חוֹדש, און דו וועסט פקד, ווײַל דײַן מוֹשָב וועט זיין פקד. 91 זאלסטו שלש! [זען קור"א 4:51] און ירד, און בוא צו דעם מקוֹם וואָס דו האָסט זיך דארטן סתר אין דעם יוֹם המעשׂה, און ישב אֵצֶל [זען משלי 03:8; יוחנן 1:1] דעם שטיין אֶזֶל. 02 און איך וועל ירה צו שלח 3 חצּים אָן א זייט, אַזוי ווי איך וואלט שיסן אין א מטּרה. 12 און הנה, איך וועל שלח דעם נַעַר: הלך! מצא! די חצים. אויב אמר וועל איך אמר צום נַעַר: "הנה! די חצים מִמְּךָ, און הנה לקח! עס", טאָ בוא, ווארעם שלוֹם איז צו דיר, און עס איז גאָרניּשט, חַי ה'! 22 אויב אָבער איך וועל אַזוי אמר צום עֶלֶם [זען עֶלֶם = נַעַר, אָבער עַלְמָה = נַעֲרָה/בּתוּלה, זען בראשית 34:42; 61:42; רבקָה איז גערופן א "נעֲרה/בתוּלה" (בראשית 61:42) און אויך אן "עַלְמָה" (בראשית 34:42), וואָס ווייזן "עַלְמָה" א סינאנים פאר "נעֲרה/בתוּלה" און אַז "עלמה" אויך מיינען "איש לֹא יְדעָהּ" ווי איז אויך אין שיר השירים 8:6. רוּת איז נישט גערופן אן עַלְמָה (זען רוּת 5:2; 21:4). די פּילַגש איז נישט גערופן או עַלְמָה (זען שופטים 9:91)] : "הנה זײַנען די חצים אהין צו פון דיר", הלך! ווארעם ה' שלח דיך אוועק. 32 און וועגן דער זאַך וואָס מיר האָבּן דבר, איך און דו, הנה איז ה' [אן עדות] צווישן מיר און צווישן דיר עַד עוֹלָם. 42 האָט דָוִד זיך סתר אין שָׂדֶה; און אַז עס איז געווען רֹאש-חוֹדש, האָט דער מלך זיך ישב צום לחם אכל. 52 און דער מלך איז ישב אויף זיין מוֹשב אַזוי ווי אלע מאל, אויף דעם מוֹשב בּײַ דער וואנט; און יהוֹנָתָן איז קום, און אבנר איז ישב בּײַם זייט פון שָאולן; און מקוֹם דָוִד איז געווען פקד. 62 און שָאול האָט גארנישט דבר אין יום ההוא, ווארעם ער האָט געקלערט: א סיבה איז דאָס; ער איז נישט טָהוֹר, ער איז אוודאי אומריין. 72 און עס איז געווען אויף מחר נאָך רֹאש-חוֹדש, דעם שֵנִי יוֹם, און מקוֹם דָוִד איז געווען פקד, האָט שָאול אמר צו יהוֹנָתָן בְּנוֹ: לָמָּה איז נישט בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] בּן יִשַין אי תמוֹל אי הַיּוֹם צום לחם? 82 האָט יהוֹנָתָן ענה שָאולן: שאל האָט זיך שאל דָוִד בּײַ מיר קיין בּית-לֶחֶם [זען מיכה 1:5]; 92 און ער האָט אמר: לאָז מיך שלח, נא, ווארעם אַן זבח פון דער משפחה איז בּײַ אונדז אין עִיר, און מיין אָח, ער האָט מיר צוה; און אצונד, אויב איך האָבּ מצא חֵן אין דײַנע אויגן, לאָמיך, נא, זיך מלט, און ראה מײַנע אחים [זען "אחים" תהילים (22)32-(61)71:22, http://www.youtube.com/watch?v=6Xnhzw_A9fU , זען אויך ישעיהו 5:35; זכריה 01:21; משיח בּן דָוִד דקרוּ חי אויפן בוים, שמואל ב 41:81]. דעריבער איז ער נישט בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צום שולחן המלך. 03 האָט חרה דער אף שָאולן אויף יהוֹנָתָנען, און ער האָט צו אים אמר: דו בּן נַעֲוַה [עוה] פון מרדוּת, ידע [זען "ידע" דניאל 52:9; ישעיהו 3:35] איך דען נישט, אַז דו האָסט בחר מיט בּן יִשַין, צו דײַן שאַנד און צו דער שאַנד פון עֶרְוַת אִמֶּךָ? 13 ווארעם כּל-זמן בּן יִשַין חי אויף דער אדמה, וועסט דו און דײַן מלוכה נישט האָבּן כון. און אצונד, שלח און לקח אים צו מיר, ווארעם בּן מָוֶת הוא. 23 האָט יהוֹנָתָן ענה אָבִיו שָאולן, און האָט צו אים אמר: לָמָּה זאָל ער מות ווערן? וואָס האָט ער עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]? 33 האָט שָאול טול אויף אים דעם חֲנִית, אים צו נכה; און יהוֹנָתָן האָט ידע, אַז דאָס איז כלה בּײַ אָבִיו צו מות דָוִדן. 43 איז יהוֹנָתָן קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] פון שולחן אין חרי אף, און ער האָט דעם שֵנִי יוֹם חודש נישט אכל קיין לֶחֶם, ווײַל ער האָט זיך עצב וועגן דָוִדן, און ווײַל אביו האָט אים כלם. 53 און עס איז געווען אין דער בוקר, איז יהוֹנָתָן יצא אין שָׂדֶה, צו דער מוֹעֵד וואָס איז געווען מיט דָוִדן, און א נַעַר קטֹן איז געווען מיט אים. 63 און ער האָט אמר צו זיין נַעַר: רוץ! מצא! אקארשט די חצים וואָס איך ירה. איז דער נַעַר רוץ, און ער האָט ירה החצי אים עבר. 73 און ווי דער נַעַר איז בוא צו דעם מקוֹם פון החצי וואָס יהוֹנָתָן האָט ירה, אַזוי האָט יהוֹנָתָן קרא דעם נַעַר, און אמר: החצי איז דאָך אַהין צו פון דיר. 83 און יהוֹנָתָן האָט קרא דעם נַעַר: מהרה חוש! זאלסט זיך נישט עמד. און נַעַר פון יהוֹנָתָן האָט לקט החצי, און איז בוא צו אדניו. 93 און דער נַעַר האָט פון גאָרנישט ידע, אָבער יהוֹנָתָן און דָוִד האָבּן ידע פון דער זאַך. 04 האָט יהוֹנָתָן נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] זיין כּלי צו זיין נַעַר מיט אים, און האָט צו אים אמר: הלך! בּרענג זיי אין עִיר. 14 ווי דער נַעַר איז בוא, אַזוי איז דָוִד קום פון אצל [זען משלי 03:8] נֶגֶב-זייט, און ער איז נפל [זען "נפל" ישעיהו 91:62; און זען תהילים 01:61 און ישעיהו 01-9:35 און דניאל 2:21, תחִיַּת הַמֵּתים אין מָשִיחַ] אויף זיין פנים צו ארצה, און האָט זיך שחה 3 מאל. און זיי האָבּן נשק [זען תהילים 21:2] איינער דעם אנדערן, און בכה איינער מיטן אנדערן, בּיז דָוִד האָט גדל. 24 און יהוֹנָתָן האָט אמר צו דָוִדן: הלך! בשלום; וואָס מיר האָבּן זיך ביידע שבע [זען "שבע," תהילים 4:011, זען דברי הימים א 71:12] בּײַם שֵם ה', אַזוי צו אמר: ה' זאָל זיין [אן עדות] צווישן מיר און צווישן דיר, און צווישן מיין זֶרַע און צווישן דײַן זֶרַע [זען ישעיהו 01:35 זרע משיח בּן דָוִד] עַד עוֹלָם.
 
שמלא12
 
1 און ער איז קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] און איז הלך; און יהוֹנָתָן איז בוא אין עִיר. 2 און דָוִד איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] קיין נוֹב צו אחימֶלֶך דעם כהן, און אחימֶלֶך האָט חרד צו אנטקעגן דָוִדן, און האָט צו אים אמר: מדוּעַ ביסטו אליין, און קיינער איז נישט מיט דיר? 3 האָט דָוִד אמר צו אחימֶלֶך דעם כהן: דער מלך האָט מיר צוה א זאַך, און האָט צו מיר אמר: קיינער זאָל גארנישט ידע פון דער זאַך וועגן וואָס איך שלח דיך, און וואָס איך האָבּ דיר צוה; און די נערים האָבּ איך באשטעלט אין יענעם און יענעם מקוֹם. 4 און אצונד, וואָס איז דאָ אונטער יָדךָ? נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] אין מיין יָד 5 לחם, אָדער וואָס עס מצא זיך. 5 האָט דער כהן ענה דָוִדן, און האָט אמר: לֶחֶם חֹל איז נישטא אונטער מיין יָד, אָבער בּלויז לֶחֶם קֹדש איז דאָ; אויב די נערים האָבּן זיך נאָר שמר פון אִשָּה. 6 האָט דָוִד עָנָה צו דעם כהן, און האָט צו אים אמר: פארוואר, אן אִשָּה איז עצר פון אונדז אַזוי ווי טעג פריער אַז איך יצא; און די כּלים פון די נערים ווערן קֹדֶש; און דאָס איז דער דֶּרֶךְ חֹל, און ווי שוין הַיּוֹם, אַז קדש וועט זיין אין דער כלי! 7 האָט אים דער כהן נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] קֹדֶש; ווארעם דארטן איז נישט געווען קיין לֶחֶם, אָבער בּלויז דאָס לֶחֶם הפנים וואָס איז סור געוואָרן פון פאר ה', כדי צו שׂום לֶחֶם חֹם, אין דעם יוֹם וואָס עס איז לקח געוואָרן. 8 און דארטן איז געווען אן איש פון עבדים פון שאול אין יום ההוא וואָס האָט זיך עצר פאר ה', און שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] איז געווען דוֹאֵג דער אדוֹמי, דער אַבּיר פון די רעִים וואָס בּײַ שָאולן. 9 און דָוִד האָט אמר צו אחימֶלֶכן: און איז נישטא דאָ אונטער יָדְךָ א חֲנִית אָדער א חֶרֶב? ווארעם אפילו מיין חֶרֶב, און אפילו מײַנע כלי, האָבּ איך נישט לקח מיט זיך, ווײַל די זאַך פון דעם מלך איז געווען נחץ. 01 האָט דער כהן אמר: די חֶרֶב פון גָליַת דעם פלִשתי וואָס דו האסט נכה אין עמק אֵלָה; הנה איז זי לוט אין א טוך הינטער דעם אפוד; אויב דו ווילסט זי דיר לקח, לקח! ווארעם קיין אנדערע חוץ איר איז דאָ נישטא. האָט דָוִד אמר: נישטא איר גלײַכן; נתן! [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] זי מיר [זען בּן דָוִד מיט חֶרֶב, התג' 51:91]. 11 און דָוִד איז קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6], און איז ברח אין יום ההוא פון שָאולן, און איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו אָכיש מלך גַת. 21 האָבּן די עבדים פון אָכישן אמר צו אים: איז דאָס נישט דָוִד מלך הָאָרֶץ? האָט מען נישט אויף דעם דאזיקן ענה מיט מחולה, אַזוי צו אמר: שָאול האָט נכה אין זײַנע טויזנטן, און דָוִד אין זײַנע צענטויזנטן? 31 האָט דָוִד זיך שום די דאזיקע ווערטער אין לֵב, און ער האָט מאֹד ירא געהאט פאר אָכיש מלך גַת. 41 האָט ער שָנָה זיין טעם פאר זייערע אויגן, און האָט זיך הלל משוגע פאר זיי, און האָט תָוָה אויף די דלתוֹת השער, און געלאזט ירד זיין ריר [זען יוחנן 6:9] אויף זיין באָרד [זען ישעיה 6:05]. 51 האָט אָכיש אמר צו זײַנע עבדים: הנה איר ראה אן איש איז שגע [משוגע], לָמָּה ברענגט איר אים צו מיר? 61 צי פעלן מיר משוגָעים [שגע], וואָס איר האָט מיר געבראכט דעם דאזיקן צו זיין משוגע [שגע] בּײַ מיר? זאָל דער דאזיקער בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין מיין בּית?
 
שמלא22
 
1 און דָוִד איז הלך פון דארטן, און איז מלט געוואָרן צו דער הייל פון עַדולֶם. האָבּן שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] זײַנע אחים [זען "אחים" תהילים (22)32-(61)71:22, http://www.youtube.com/watch?v=6Xnhzw_A9fU , זען אויך ישעיהו 5:35; זכריה 01:21; משיח בּן דָוִד דקרוּ חי אויפן בוים, שמואל ב 41:81] און דאָס כּל בּית אָבִיו, און זיי האָבּן ירד אהין צו אים. 2 און עס האָבּן זיך קבץ צו אים וווּ כּל איש מָצוֹק, און וווּ אן איש א בעל-חוב, און וווּ אן איש מיט א מַר נפש; און ער איז געוואָרן פאר א שׂר איבער זיי. און עס זײַנען געווען מיט אים ארום 004 איש. 3 און דָוִד איז הלך פון דארטן קיין מִצְפֶּה-מואָב, און ער האָט אמר צום מלך מואב: זאָל, נא, יצא אָבִי און אַמִּי צו זיין בּײַ אײַך בּיז וואנען איך וועל ידע וואָס אלוקים וועט עשׂה מיט מיר. 4 און ער האָט זיי נחה פאר מלך מואב, און זיי זײַנען ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] בּײַ אים אלע טעג וואָס דָוִד איז געווען אין דער מצוּדה. 5 און גָד דער נביא האָט אמר צו דָוִדן: זאלסט נישט ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין דער מצוּדה; הלך! און זאלסט בוא אין אֶרֶץ יהודה. איז דָוִד הלך און ער איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין יער חֶרֶת. 6 האָט שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] שָאול, אַז דָוִד און די אנשים וואָס מיט אים זײַנען אויסגעפונען געוואָרן; און שָאול איז ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין גִבעָה, אונטער דעם טאמאריסקנבוים אין רָמָה, מיט זיין חֲנִית אין זיין יָד; און כּל זײַנע עבדים זײַנען נצב לעבן אים. 7 האָט שָאול אמר צו זײַנע עבדים וואָס זײַנען נצב ארום אים: שמע! נא, איר בנימינער, וועט דען בּן יִשַין [זען ישעיה 1:11] אײַך אלעמען נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] שָׂדוֹת און כּרמים, וועט ער אײַך אלעמען שום פאר שׂרים פון אלפים, און שׂרים פון מֵאוֹת, 8 וואָס איר האָט כּל קשר אויף מיר, און קיינער גלה נישט מיין אזֶן, ווען בני כרת [א בּרית] מיט בּן יִשַין [זען ישעיה 1:11], און קיינער נישט פון אײַך חלה זיך אום מיר און גלה מיין אזֶן, אַז בני האָט קום עבדי [זען "עבדי" ישעיה 11:35] אויף מיר פאר צו ארב, אַזוי ווי היום הזה? 9 האָט זיך ענה דוֹאֵג דער אַדוֹמי, וואָס איז נצב מיט די עבדים פון שָאולן, און ער האָט אמר: איך האָבּ ראה בּן יִשַין [זען ישעיה 1:11] בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] קיין נוֹב צו אחימֶלֶך בּן אחיטובן. 01 און ער האָט שאל [זען "שאל" תהילים 21-7:2] פאר אים בּײַ ה'; אויך צֵידה האָט ער אים נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] און די חֶרֶב פון גָליַת דעם פלִשתי האָט ער אים נתן. 11 האָט דער מלך שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] צו קרא אחימֶלֶך בּן אחיטוב דעם כהן, און דאָס כּל בּית אביו, די כֹּהנים וואָס אין נוֹב; און זיי זײַנען אלע בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צום מלך. 21 האָט שָאול אמר: שמע נא, דו בּן אחיטובן. האָט ער אמר: הנני, אֲדֹנִי. 31 האָט שָאול צו אים אמר: לָמָּה האָט איר קשר אויף מיר, דו און בּן יִשַין [זען ישעיה 1:11], ווען דו האסט אים נתן לֶחֶם און א חֶרֶב, און שאל [זען "שאל" תהילים 21-7:2] פאר אים בּײַ אלוקים, כדי ער זאָל קום קעגן מיר פאר צו ארב, אַזוי ווי היום הזה? 41 האָט אחימֶלֶך ענה דעם מלך, און האָט אמר: און ווער צווישן אלע דײַנע עבדים איז אַזוי אמן ווי דָוִד, וואָס איז דעם איידעם המלך, און דער סור צו דײַן משמעת, און נכבד אין דײַן בּית? 51 האָבּ איך דען הַיּוֹם חלל צו שאל פאר אים בּײַ אלוקים? חלילה! זאָל דער מלך נישט שום א חשד אויף זיין עֶבֶד, אויף דעם כּל בּית אָבִי, ווארעם דײַן עֶבֶד האָט פון דעם אלעם נישט ידע קיין זאַך, קָטֹן אָדער גָדוֹל. 61 האָט דער מלך אמר: מות מוזטו מות, אחימֶלֶך, דו און דאָס כּל בּית אָבִיךָ. 71 און דער מלך האָט אמר צו די רצים [רוץ] וואָס זײַנען נצב לעבן אים: סבב אײַך אום, און מות די כֹּהנים פון ה', ווײַל אויך זייער יָד איז געווען מיט דָוִדן, און ווײַל זיי האָבּן ידע אַז ער ברח, און האָבּן נישט גלה צו מיין אֹזֶן. אָבער די עבדים פון המלך האָבּן נישט אבה צו שלח זייער יָד צו פגע [זען "פגע" ישעיהו 6:35] אויף די כֹּהנים פון ה'. 81 האָט דער מלך אמר צו דוֹאגן: סבב זיך דו אום, און פגע [זען "פגע" ישעיהו 6:35] אויף די כֹּהנים. האָט דוֹאֵג דער אַדוֹמי זיך סבב, און ער איז פגע [זען "פגע" ישעיהו 6:35] אויף די כֹּהנים, און האָט מות אין יום ההוא 58 איש וואָס האָבּן נשׂא [זען "נשׂא" ישעיהו 31:25; 21,4:35] אֵפוֹד בָּד. 91 און נוֹב די עִיר פון די כֹּהנים האָט ער נכה מיטן שארף פון חֶרֶב, פון איש בּיז אִשָּה, פון עוֹלֵל בּיז ינק, און שוֹר און חֲמוֹר [זען "חֲמוֹר" פון משיח, זכריה 9:9] און שֶׂה [זען ישעיהו 7:35], מיטן שאַרף פון חֶרֶב. 02 און בּן אחד פון אחימֶלֶך בּן אחיטובן, וואָס שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח] איז געווען אביתר, איז מלט געוואָרן, און איז ברח נאָך דָוִדן. 12 און אביתר האָט נגד דָוִדן, אַז שָאול האָט הרג די כֹּהנים פון ה'. 22 האָט דָוִד אמר צו אביתרן: איך האָבּ ידע אין יום ההוא, אויב דוֹאֵג דער אַדוֹמי איז דארטן, אַז נגד וועט ער נגד צו שָאולן. איך בין סבב אין דעם מות [זען "מות" ישעיהו 9:35] פון כּל נפשות פון דײַן בּית אָבִיךָ. 32 ישב בּײַ מיר, זאלסט נישט ירא האָבּן; ווארעם נאָר דער וואָס וועט בקש מיין נפש וועט בקש דײַן נפש; ווײַל משמרת וועסטו זיין בּײַ מיר.
 
שמלא32
 
1 האָט מען נגד דָוִדן, אַזוי צו אמר: הנה, די פלשתים לחם אויף קְעִילָה, און זיי שסה די גרנות [גֹּרן]. 2 האָט דָוִד שאל [זען "שאל" תהילים 21-7:2] בּײַ ה', אַזוי צו אמר: זאָל איך הלך, און נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05] די דאזיקע פלשתים? האָט ה' אמר צו דָוִדן: הלך! און זאלסט נכה די פלשתים, און ישע קְעִילָה. 3 האָבּן די אנשים פון דָוִדן צו אים אמר: הנה, דאָ אין יהודה זײַנען מיר יראים [ירא], ווי פיל מער אויב מיר וועלן הלך קיין קְעִילָה, אקעגן די מערכות [מערכה] פון די פלשתים? 4 האָט דָוִד ווידער שאל בּײַ ה', און ה' האָט אים ענה און אמר: קוּם! [זען במדבר 71:42; הושע 2:6] ירד! קיין קְעִילָה, ווארעם איך נתן [זען ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] די פלשתים אין דײַן יָד. 5 איז הלך דָוִד און זײַנע אנשים קיין קְעִילָה, און האָט לחם אויף די פלשתים, און נהג זייערע מִקְנה, און נכה צווישן זיי א מכּה גדוֹלה. און דָוִד האָט ישע די יושבי קְעִילָה. 6 און עס איז געווען, אַז אביתר בּן אחימֶלֶכן איז ברח צו דָוִדן קיין קְעִילָה, האָט ער ירד מיטן אפוד אין זיין יָד. 7 איז נגד געוואָרן צו שָאולן, אַז דָוִד איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] קיין קְעִילָה, און שָאול האָט אמר: אלוקים האָט אים נכר אין מיין יָד, ווארעם ער האָט זיך אליין סגר צו בוא אין עִיר מיט דלתים און בריחַ. 8 און שָאול האָט שמע דאָס כּל הָעָם אויף מלחמה, צו ירד אויף קְעִילָה, צו צור אויף דָוִדן און אויף זײַנע אנשים. 9 האָט דָוִד זיך ידע, אַז שָאול חרש קעגן אים הָרָעָה, און ער האָט אמר צו אביתר דעם כהן: נגש! דעם אפוד. 01 און דָוִד האָט אמר: ה' אלֹקֵי ישראל, שמע האָט שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] דײַן עֶבֶד, אַז שָאול בקש צו בוא קיין קְעִילָה, צו שחת די עִיר פון מײַנעט וועגן. 11 וועלן די בעלי קְעִילָה מיך סגר אין זיין יָד? וועט שָאול ירד, אַזוי ווי דײַן עֶבֶד האָט שמע? ה' אלֹקֵי ישראל, נגד! נא, צו דײַן עֶבֶד. האָט ה' אמר: ער וועט ירד. 21 האָט דָוִד אמר: וועלן די בעלי קְעִילָה סגר מיך און מײַנע אנשים אין דער יָד שָאולן? האָט ה' אמר: זיי וועלן סגר. 31 איז דָוִד קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] מיט זײַנע אנשים, ארום 006 איש, און זיי זײַנען יצא פון קְעִילָה, און זײַנען הלך וווּ זיי האָט זיך הלך. איז שָאולן נגד געוואָרן, אַז דָוִד איז מלט געוואָרן פון קְעִילָה; און ער האָט זיך חדל פון יצא. 41 און דָוִד איז ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין מדבר, אין די מצדוֹת; און ער איז ישב אויפן הַר אין מדבר זיף. און שָאול האָט כּל הימים בקש, אָבער אלוקים האָט אים נישט נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] אין זיין יָד. 51 און דָוִד האָט ראה, אַז שָאול איז יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] צו בקש זיין נפש [זען "נפש" ישעיהו 01:35]; און דָוִד איז געווען אין מדבר זיף, אין חוֹרשָה. 61 און יהוֹנָתָן בּן שָאולן איז קום, און איז הלך צו דָוִדן קיין חוֹרשָה, און ער האָט חזק זיין יָד אין אלוקים. 71 און ער האָט צו אים אמר: זאלסט נישט ירא האָבּן, ווארעם די יָד פון אָבִי שָאולן וועט דיך נישט מצא, און דו וועסט מלך איבער ישראל, און איך וועל פאר דיר זיין פאר א משנה; און אויך אָבִי שָאול ידע [זען "ידע" דניאל 52:9; ישעיהו 3:35] דאָס. 81 און זיי האָבּן ביידע כרת [זען "כרת" דניאל 62:9] א בּרית פאר ה'; און דָוִד איז ישב אין חוֹרְשָה, און יהוֹנָתָן איז הלך צו זיין בּית. 91 און די זיפער זײַנען עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] צו שָאולן קיין גִבעָה, אַזוי צו אמר: אמנם, דָוִד סתר זיך בּײַ אונדז אין די מצדוֹת אין חוֹרְשָה אויפן גבעה פון חַכילֶה וואָס מימין פון ישימוֹן. 02 און אצונד, מלך, ווען נאָר דײַן נפש אַוָּת, ירד! ירד! און אויף אונדז איז אים צו סגר אין דער יָד המלך. 12 האָט שָאול אמר: ברך זאלט איר זיין פון ה', וואָס האָט איר אײַך חמל אויף מיר. 22 הלך! נא, כון ווידער, און ידע, און ראה זיין מקוֹם וווּ זיין רגל [זען רגל, תהילים 71:22] איז, ווער עס האָט אים דארטן ראה; ווארעם מע האָט מיר אמר, ער איז ערם ערם. 32 דעריבער ראה! און ידע פון אלע מחבֹאים [מחבא] וואָס ער חבא זיך דארטן, און איר זאלט זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] צו מיר מיט נָכוֹן [כון], און איך וועל הלך מיט אײַך; און עס וועט זיין, אויב ער איז אין אֶרֶץ, וועל איך אים חפשׂ צווישן כּל אלפי יהודה. 42 זײַנען זיי קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6], און זײַנען הלך קיין זיף פארויס פאר שָאולן. און דָוִד און זײַנע אנשים זײַנען געווען אין מדבר מעון, אין דעם עַרבה, צו ימין פון ישימוֹן. 52 און ווי שָאול און זײַנע אנשים זײַנען הלך צו בקש, אַזוי האָט מען נגד דָוִדן, און ער האָט ירד צום סלע, און האָט זיך ישב אין מדבר מעון. האָט שָאול שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81], און ער האָט רדף דָוִדן אין מדבר מעון. 62 און שָאול איז הלך פון דער זייט הַר, און דָוִד און זײַנע אנשים פון דער אנדער זייט הַר; און דָוִד האָט זיך חפז צו הלך פון שָאולן, און שָאול און זײַנע אנשים האָבּן עטר צו דָוִדן און צו זײַנע אנשים זיי צו תפשׂ. 72 איז בוא א מלאך צו שָאולן, אַזוי צו אמר: מהר! זיך און הלך! ווארעם די פלשתים זײַנען פשט אויפן הָאָרֶץ. 82 האָט שָאול זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; יכריה 7:31] פון רדף דָוִדן, און ער איז הלך אקעגן די פלשתים. דעריבער האָט מען קרא יענעם מקוֹם סלַע-הַמַחלקות.
 
שמלא42
 
1 און דָוִד איז עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] פון דארטן, און האָט זיך ישב אין די מצדוֹת פון עֵין-גֶדִי. 2 און עס איז געווען, אַז שָאול האָט זיך שוב פון הינטער די פלשתים, האָט מען אים נגד, אַזוי צו אמר: הנה, דָוִד איז אין מדבר פון עֵין-גֶדי. 3 האָט שָאול לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] 000,3 איש בחר פון כּל ישראל, און ער איז הלך צו בקש דָוִדן מיט זײַנע אנשים אויף די צוּרֵי היעלים. 4 און ער איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו די שאפגעהעפטן בּײַם דֶּרֶךְ, און דארטן איז געווען א הייל; איז שָאול בוא צו סכך זיין רגלים. און דָוִד און זײַנע אנשים זײַנען ישב אין די ירכה פון דער הייל. 5 האָבּן די אנשים פון דָוִדן צו אים אמר: הנה, דאָס איז דער יוֹם, וואָס ה' האָט דיר אמר: הנה, איך נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] דײַן שונא אין דײַן יָד, און וועסט עשׂה צו אים אַזוי ווי עס וועט זיין יטב אין דײַנע אויגן. איז דָוִד קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6], און האָט כרת דעם כּנף פון מעיל פון שאול שטילערהייט. 6 און עס איז געווען נאָך דעם, האָט לֵב דָוִד אים נכה פאר וואָס ער האָט כרת דעם כּנף פון שָאולן. 7 און ער האָט אמר צו זײַנע אנשים: חלילה! פון מיר פון ה' אַז איך זאָל עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] די דאזיקע זאַך צו אֲדֹנִי, צום משיח פון ה' [זען תהילים 1:011; מלאכי 1:3; דניאל 21:3; 41:7], צו שלח מיין יָד אויף אים, ווארעם דער משיח פון ה' איז ער. 8 און דָוִד האָט שסע זײַנע אנשים מיט די ווערטער, און ער האָט זיי נישט נתן צו קום אקעגן שָאולן. און שָאול איז קום פון דער הייל, און איז הלך אין דֶּרֶךְ. 9 איז דָוִד דערנאך קום, און ער איז יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] פון דער הייל, און ער האָט נאכגערופן שָאולן, אַזוי צו אמר: אֲדֹנִי המלך! האָט שָאול זיך נבט הינטער זיך, און דָוִד האָט זיך קדד מיטן פנים צו ארצה, און זיך שחה. 01 און דָוִד האָט אמר צו שָאולן: לָמָּה שמע צו די דברי אדם, אַזוי צו אמר: הנה, דָוִד בקש דיר רָעָה? 11 היה האָבּן היום הזה דײַנע אויגן ראה, אַז ה' האָט דיך נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] אין מיין יָד אין דער הייל; און מע האָט אמר דיך צו הרגען, אָבער האָט דיך געשוינט [חוס], און איך האָבּ אמר: איך וועל נישט שלח מיין יָד אויף אֲדֹנִי, ווארעם משיח פון ה' איז ער. 21 און ראה, אָבִי, גַּם ראה דעם כּנף פון דײַן מעיל אין מיין יָד; ווארעם אַז איך האָבּ כרת דעם כּנף פון דײַן מעיל, און האָבּ דיך נישט הרג, ידע און ראה, אַז אין מיין יָד איז נישטא קיין רָעָה און קיין פשע [זען "פשע" ישעיהו 5:35], און איך האָבּ נישט חטא קעגן דיר; און דו צדה מיין נפש צו לקח. 31 זאָל ה' שפט צווישן מיר און צווישן דיר, און זאָל ה' זיך פאר מיר נוקם זיין אן דיר; אָבער מיין יָד זאָל נישט היה אויף דיר. 41 אַזוי ווי דאָס משל הקדמני זאגט: פון רשעים יצא רשע; אָבער מיין יָד זאָל נישט זיין אויף דיר. 51 נאָך וועמען איז יצא מלך ישראל? נאָך וועמען רדף זיך? נאָך א כּלב מֵת [זען תהילים 71:22], נאָך א פַרְעֹש? 61 און זאָל ה' זיין דַּיָּן, און שפט צווישן מיר און צווישן דיר, און ראה, און ריב מיין ריב, און מיך שפט פון דײַן יָד. 71 און עס איז געווען, ווי דָוִד האָט כלה דבר [זען "דבר" ישעיהו 41-01:7] די דאזיקע דברים צו שָאולן, אַזוי האָט שָאול אמר: איז דאָס דײַן קוֹל, דָוִד בְּנִי? און שָאול האָט נשׂה זיין קוֹל, און האָט בכה. 81 און ער האָט אמר צו דָוִדן: דו ביסט צַדִּיק פון מיר, ווארעם דו האסט מיר גמל הַטוֹבָה, און איך האָבּ גמל הָרָעָה. 91 און דו האסט נגד הַיּוֹם ווי דו האסט טוֹב עשׂה מיט מיר, ווען ה' האָט מיך סגר אין דײַן יָד, און דו האסט מיך נישט הרג. 02 און וועט דען איש מצא זיין פײַנט, און אים שלח מיט א דֶּרֶךְ טוֹבָה? דעריבער זאָל דיר ה' שלם טוֹבה תחת [זען בראשית 31:22, תחת בְּנוֹ; זען ישעיהו 8,5:35, תחת לנו] דו האסט מיר עשׂה היום הזה. 12 און אצונד, הנה, איך ידע [זען "ידע" דניאל 52:9; ישעיהו 3:35] אַז מלך וועסטו מלך און אין דײַן יָד וועט זיך קום [זען קור"א 4:51] די מלוכה פון ישראל. 22 דעריבער שבע מיר אצונד, בּײַ ה', אויב דו וועסט כרת מיין זֶרע נאָך מיר, און אויב דו וועסט שמד מיין שֵם פון מיין בּית אבי. 32 האָט דָוִד שבע [זען "שבע," תהילים 4:011, זען דברי הימים א 71:12] שָאולן; און שָאול איז הלך צו זיין בּית, און דָוִד און זײַנע אנשים זײַנען עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35] אויף דער מצוּדה.
 
שמלא52
 
1 און שמואל איז מות, און כּל ישראל האָבּן זיך קבץ, און האָבּן אים ספר; און זיי האָבּן אים קבר [זען משיח קבר, ישעיהו 9:35] אין זיין היים אין רָמָה. און דָוִד איז קום, און האָט ירד צום מדבר פָּארָן. 2 און אין מעוֹן איז געווען אן איש, וואָס זיין מַעֲשׂה איז געווען אין כַרמֶל. און דער איש איז געווען גדול מאֹד, און ער האָט געהאט 000,3 צֹאן, און 000,1 עזּים; און ער איז געווען בּײַם גזז [זען גזז ישעיהו 7:35] פון זײַנע צֹאן אין כַרמֶל. 3 און דער שֵם פון דער איש איז געווען נָבל, און דער שֵם פון זיין אִשָּה אַביגַיִל. און די אִשָּה איז געווען טוֹבת שׂכל און יפת תֹּאַר; אָבער דער איש איז געווען קשה און רע אין מעלל; און ער איז געווען פון משפחה כָלֵב. 4 האָט דָוִד שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] אין מדבר אַז נָבל גזז [זען ישיעה 7:35] זײַנע צֹאן. 5 און דָוִד האָט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] 01 נערים, און דָוִד האָט אמר צו די נערים: עלה! קיין כַרמֶל, און בוא צו נָבלן און שאל [זען "שאל" תהילים 8:2] אים אין מיין שֵם אויף שלוֹם. 6 און אַזוי זאָלט איר אמר: צום חי! און שלוֹם צו דיר, און שלוֹם צו דײַן בּית, און שלוֹם צו אלץ וואָס איז דײַנס! 7 און אצונד האָבּ איך שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] אַז מע גזז [זען ישעיהו 7:35] בּײַ דיר; אצונד: די רֹעים וואָס בּײַ דיר זײַנען געווען מיט אונדז; נישט מיר האָבּן זיי כלם, און נישט בּײַ זיי איז עפעס פקד געוואָרן אלע טעג וואָס זיי זײַנען געווען אין כַרמֶל 8 שאל [זען "שאל" תהילים 8:2] דײַנע נערים, און זיי וועלן דיר נגד טאָ זאלן די נערים מצא חֵן אין דײַנע אויגן; ווארעם אין א גוטן טאג זײַנען מיר בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9]. נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] נא, וואָס דײַן יָד וועט מצא, צו דײַנע עבדים און צו דײַן בּן צו דָוִדן. 9 זײַנען בוא די נערים פון דָוִדן, און האָבּן דבר צו נָבלן אַזוי ווי כּל הדברים האלה אין שֵם פון דָוִדן; און זיי האָבּן זיך נוח. 01 האָט נָבל ענה די עבדים פון דָוִדן, און האָט אמר: ווער איז דָוִד? און ווער איז בּן יִשַין? הַיּוֹם זײַנען דאָ רבב עבדים וואָס פרץ זיך איטלעכער פון זיין אדוֹן. 11 און איך זאָל לקח מיין לֶחֶם און מיין מַיִם, און מיין טבח [זען "טבח" ישעיהו 7:35] וואָס איך האָבּ טבח פאר מײַנע גֹזז [זען גֹזז ישעיהו 7:35], און נתן צו אנשים וואָס איך ידע [זען "ידע" דניאל 52:9; ישעיהו 3:35] נישט פון וואנען זיי זײַנען? 21 האָבּן די נערים פון דָוִדן זיך הפך אויף זייער דֶּרֶךְ, און זיי זײַנען שוב, און זײַנען בוא און האָבּן אים נגד אַזוי ווי אלע די דאזיקע ווערטער [זען ישעיהו 2:35, משיח בּן דָוִד און די "נָבל" וועלט]. 31 האָט דָוִד אמר צו זײַנע אנשים: חגר! איטלעכער זיין חֶרֶב. האָבּן זיי איטלעכער חגר זיין חֶרֶב, אויך דָוִד האָט חגר זיין חֶרֶב; און עס זײַנען עלה [זען "עלה" ישעיהו 2:35 און אויך דעם זַעַם פון דעם בּן דָוִד שֶׂה, התג' 61:6] נאָך דָוִדן ארום 004 איש; און 002 זײַנען ישב בּײַ די כּלים. 41 און אביגַיִלן, אשֶּת נָבל, נַעַר אחד פון די נערים נגד, אַזוי צו אמר: הנה, דָוִד האָט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] מלאכים פון מדבר צו ברך אֲדֹנֵינוּ, און ער איז אויף זיי עיט. 51 און די אנשים זײַנען געווען טֹבים מאֹד צו אונדז, און נישט מיר זײַנען כלם געוואָרן, און נישט בּײַ אונדז איז עפעס פקד געוואָרן, אלע טעג וואָס מיר זײַנען הלך מיט זיי, ווען מיר זײַנען געווען אין שָׂדֶה. 61 זיי זײַנען געווען א חוֹמָה ארום אונדז אי בּײַ לָיְלָה אי בּײַ יוֹמָם, אלע טעג וואָס מיר זײַנען געווען מיט זיי, רעִים [רעה] די צֹאן. 71 און אצונד ידע [זען "ידע" דניאל 52:9; ישעיהו 3:35] און ראה וואָס דו זאלסט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] ווײַל רעָה איז כלה אויף אֲדֹנֵינוּ און אויף זיין כּל בּית; און ער איז א בּן בליּעל, אַז עס איז נישט צו דבר [זען "דבר" ישעיהו 41-01:7] צו אים. 81 האָט אביגַיִל מהר און האָט לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] 002 לחם, און 2 לאגלען ווײַן, און 5 געמאכטע צֹאן, און 5 סְאה קָלִי, און 001 צמוק, און 002 דבלָה, און שום אויף חמֹרים [זען זכריה 9:9]. 91 און זי האָט אמר צו אירע נערים: עבר! מיר פארויס; הנני בוא איך אײַך נאָך. און איר איש נָבלן האָט זי נישט נגד. 02 און עס איז געווען, ווי זי רכב [זען "רכב" זכריה 9:9] אויף איר חֲמוֹר [זען "חֲמוֹר" פון משיח, זכריה 9:9], און ירד אונטער דעם סֵתר פון הַר, און הנה דָוִד מיט זײַנע אנשים ירד איר אנטקעגן, און זי האָט זיי פגש. 12 און דָוִד האָט אמר: בּלויז אומנישט שקר האָבּ איך שוֹמר אלץ וואָס געהערט צו דעם דאזיקן אין מדבר, און גארנישט איז פקד געוואָרן פון אלץ וואָס געהערט צו אים; און ער האָט מיר שוב רָעָה תחַת טובה [זען יוחנן 23-13:01]. 22 זאָל אלוקים עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] אַזוי און נאָך יסף צו די פײַנט פון דָוִדן [זען רומ' 82:11], אויב איך וועל שאר פון אלע וואָס געהערן צו אים בּיזן בוקֶר פון משתּין [שתן] בקיר! 32 און ווי אביגַיִל האָט ראה דָוִדן, אַזוי האָט זי מהר און ירד פון חֲמוֹר [זען "חֲמוֹר" פון משיח, זכריה 9:9], און איז נפל [זען "נפל" ישעיהו 91:62; און זען תהילים 01:61 און ישעיהו 01-9:35 און דניאל 2:21, תחִיַּת הַמֵּתים אין מָשִיחַ] אויף איר פנים פאר אף פון דָוִד, און האָט זיך שחה צו דער אֶרֶץ. 42 און זי איז נפל צו זײַנע רגלים [זען תהילים 71:22], און האָט אמר: אויף מיר אליין, אֲדֹנִי, די שולד [עוון]! און זאָל דײַן אמה, נא, דבר [זען "דבר" ישעיהו 41-01:7] אין דײַנע אוזנים, און שמע צו די ווערטער פון דײַן אמה. 52 זאָל, נא, אֲדֹנִי נישט שום זיין לֵב אויף דעם דאזיקן איש הבליּעל, אויף נָבלן, ווארעם אַזוי ווי שמוֹ [זען "שמוֹ" פון צֶמַח משיח, זכריה 21-11:6, יהושע/ישוע איז בעל אותו שם פון משיח], אַזוי איז ער. נָבל איז שמוֹ, און נבָלָה איז מיט אים. און איך דײַן אמה האָבּ נישט ראה די נערים פון אֲדֹנִי, וואָס דו האסט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3]. 62 און אצונד, אֲדֹנִי, אַזוי ווי ה' חי, און אַזוי ווי דײַן נפש [זען "נפש" פון משיח ישעיהו 01:35] חי, אַז דאָס האָט דיך ה' מנע פון בוא צו דָּמִים, און צו דיך ישע מיט דײַן אייגענער יָד! און אצונד, זאלן ווערן אַזוי ווי נָבל דײַנע שונאים און די וואָס בקש רעָה אויף אֲדֹנִי. 72 און אצונד, זאָל די דאזיקע ברכה, וואָס דײַן שפחה האָט געבראכט צו אֲדֹנִי, נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] ווערן צו די נערים וואָס הלך הינטער רגלים [זען תהילים 71:22] פון אֲדֹנִי. 82 פארגיב [נשׂא], נא, דעם פשע [זען "פשע" ישיעה 5:35] פון דײַן אמה, ווארעם עשׂה וועט ה' עשׂה אֲדֹנִי א בּית אמן, ווײַל די מלחמות פון ה' לחם אֲדֹנִי, און קיין רָעָה איז נישט מצא געוואָרן אין דיר פון מיּמיךָ [זען בּן דָוִד ישעיהו 9:35]. 92 הגם אן אדם איז קום זיך צו רדף נאָך דיר, און צו בקש דײַן נפש, וועט די נפש [זען "נפש" פון משיח ישעיהו 01:35] פון אֲדֹנִי זיין צרר אין דעם צרוֹר פון חיים בּײַ ה' אלֹקֶיךָ, און די נפש פון דײַנע פײַנט, זי וועט ער קלע אין א כּף הקלע. 03 און עס וועט זיין, אַז ה' וועט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] צו אֲדֹנִי אַזוי ווי כּל דאָס טוֹבה וואָס ער האָט דבר אויף דיר, און ער וועט דיך צוה פאר א נגיד [זען משיח "נגיד" דניאל 52:9] איבער ישראל, 13 זאָל דאָס דיר נישט זיין פאר א פוּקָה, און פאר א מכשוּל לֵב פון אֲדֹנִי, וואָס דו האסט שפך דם חִנם, און וואָס אֲדֹנִי האָט זיך אליין ישע. און אַז ה' וועט יטב אֲדֹנִי, זאלסטו זיך זכר אן דײַן אמה. 23 האָט דָוִד אמר צו אביגַיִלן: ברך ה' אלוקֵי ישראל, וואָס האָט דיך היום הזה שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] מיר אנטקעגן. 33 און ברך דײַן טַעַם, און ברך זאלסט דו זיין, וואָס דו האסט מיך היום הזה כלא פון בוא צו דָמִים, און זיך ישע מיט מיין אייגענער יָד. 43 ווארעם אמנם, אַזוי ווי חי ה' אלֹקֵי ישראל וואָס האָט מיך מנע פון דיר רעע, אַז ווען דו וואלסט נישט מהר און בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] מיר אנטקעגן, אויב עס וואלט יתר בּײַ נָבלן בּיזן אוֹר הבוקֶר משתין [שתן] בקיר! 53 און דָוִד האָט לקח פון איר יָד וואָס זי האָט אים געבראכט, און צו איר האָט ער אמר: עלה! בשלום צו דײַן בּית. ראה, איך האָבּ שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו דײַן קוֹל, און האָבּ נשׂא דײַן פנים. 63 און אביגַיִל איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו נָבלן, און הנה ער האָט א משתה בּײַ זיך אין בּית, אַזוי ווי א משתה פון א מלך, און לֵב נָבל איז אים טוב, און ער איז שכור עד מאֹד. האָט זי אים קיין זאַך נישט נגד, קָטֹן אָדער גָדוֹל, בּיזן אוֹר הַבקֶר. 73 און עס איז געווען אין דער בוקר, אַז דער ווײַן איז יצא פון נָבלן, האָט אים זיין אִשָּה נגד די דאזיקע זאכן, און זיין לֵב איז מות אין אים, און ער איז געוואָרן אַזוי ווי שטיין. 83 און עס איז געווען אין ארום 01 טעג, האָט ה' נגף נָבלן, און ער איז מות. 93 האָט דָוִד שמע [זען "שמע" ישעיהו 21:35-51:25] אַז נָבל איז מות, און ער האָט אמר: ברך ה' וואָס האָט זיך ריב די ריב פון מיין חֶרְפֶּה פון יָד נָבל, און האָט חשׂך זיין עֶבֶד פון רעָה; און דאָס רעָה פון נָבלן האָט ה' שוב אויף זיין קאָפּ. און דָוִד האָט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] און דבר צו אביגַיִלן, זי צו לקח צו זיך פאר אן אִשָּה. 04 זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] עבדים פון דָוִד צו אביגַיִלן קיין כַרמֶל [אין חברוֹן], און זיי האָבּן דבר צו איר, אַזוי צו אמר: דָוִד האָט אונדז שלח צו דיר, דיך צו לקח צו אים פאר אן אִשָּה. 14 איז זי קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6], און האָט זיך שחה מיטן אף צו ארצה, און זי האָט אמר: הנה איז דײַן אמה פאר שפחה צו רחץ די רגלים [זען תהילים 71:22] פון עבדים פון אֲדֹנִי. 24 און אביגַיִל האָט מהר און איז קום, און האָט זיך רכב אויפן חֲמוֹר [זען "חֲמוֹר" פון משיח, זכריה 9:9], מיט אירע 5 נערֹת וואָס זײַנען הלך צו איר רגל, און זי איז הלך נאָך די מלאכים פון דָוִדן. און זי איז אים געוואָרן פאר אן אִשָּה. 34 און אחינוֹעמען האָט דָוִד לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] פון יזרעאל; און זיי זײַנען אים ביידע געוואָרן פאר נשִים. 44 און שָאול האָט נתן זיין בת מִיכל, אִשָּה פון דָוִד, צו פלטי בּן לַיִשן וואָס פון גַלים.
 
שמלא62
 
1 און די זיפער [זפים פון זִיף] זײַנען בוא צו שָאולן קיין גִבעָה, אַזוי צו אמר: אמנם, דָוִד סתר זיך אויף דעם גבעה פון חַכילָה פאר ישימוֹן. 2 איז שָאול קום, און האָט ירד צום מדבר זיף מיט 000,3 איש בחר פון ישראל, צו בקש דָוִדן אין מדבר זיף. 3 און שָאול האָט חנה אויפן גבעה פון חַכילָה וואָס פאר ישימוֹן, בּײַם דֶּרֶךְ. און דָוִד איז ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין מדבר, און ער האָט ראה, אַז שָאול איז בוא נאָך אים אין מדבר. 4 און דָוִד האָט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] מרגלים, און איז געוואר ידע אל נכוֹן, אַז שָאול איז בוא. 5 איז דָוִד קום, און איז בוא צו דעם מקוֹם וואָס שָאול האָט דארטן חנה, און דָוִד האָט ראה דעם מקוֹם וואָס דארטן איז שכב שָאול און אבנר בּן נרן, זיין שׂר צָבא. און שָאול איז שכב אין לאגעררינג, און דאָס עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] האָט חנה רונד ארום אים. 6 האָט זיך ענה דָוִד און האָט אמר צו אחימֶלֶך דעם חִתי, און צו אבישַי בּן צרויָהן, אחִי יוֹאב, אַזוי צו אמר: ווער וויל ירד מיט מיר צו שָאולן אין מַחֲנֶה? האָט אבישַי אמר: איך וועל ירד מיט דיר. 7 איז בוא דָוִד און אבישַי צו הָעָם בּײַ לָיְלָה, און הנה שָאול שכב און שלאָפט אין לאגעררינג, און זיין חֲנִית איז מעך אין דער אֶרֶץ אים צוקאפנס, און אבנר און הָעָם שכב רונד ארום אים. 8 האָט אבישַי אמר צו דָוִדן: אלוקים האָט הַיּוֹם סגר דײַן פײַנט אין דײַן יָד; און אצונד, לאמיך אקארשט אים פעם אחת נכה מיטן חֲנִית בּיז אין דער אֶרֶץ, און איך וועל נישט דארפן שָנָה צו אים. 9 האָט דָוִד אמר צו אבישַין: זאלסט אים נישט שחת, ווארעם ווער האָט שלח זיין יָד אויף דעם משיח פון ה', און איז נקָּה? 01 און דָוִד האָט אמר: אַזוי ווי חי ה', אַז נאָר ה' זאָל אים נגף! אוֹ זיין יוֹם וועט בוא, און ער וועט מות, אָדער ער וועט ירד אין מלחמה און ספה. 11 חלילה לי פון ה', צו שלח מיין יָד אויף משיח פון ה'. און אצונד, לקח, נא, דעם חֲנִית וואָס בּײַ אים צוקאפנס, און דעם צפּחת הַמַיִם, און לאמיר זיך הלך. 21 און דָוִד האָט לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] דעם חֲנִית און דעם צפּחת הַמַיִם פון צוקאפנס שאול, און זיי זײַנען זיך הלך; און קיינער האָט נישט ראה און נישט ידע, און קיינער האָט זיך נישט קיץ [זען דניאל 2:21], ווײַל זיי זײַנען אלע געשלאפן, ווארעם א תרדמה [זען בראשית 12:2] פון ה' איז נפל [זען "נפל" ישעיהו 91:62; און זען תהילים 01:61 און ישעיהו 01-9:35 און דניאל 2:21, תחִיַּת הַמֵּתים אין מָשִיחַ] אויף זיי. 31 און דָוִד איז עבר אויף דער אנדער זייט, און ער האָט זיך עמד אויפן שפיץ הַר פון דער ווײַטן, מיט א רב המקוֹם צווישן זיי. 41 און דָוִד האָט קרא צו הָעָם און צו אבנר בּן נרן, אַזוי צו אמר: ווילסטו נישט ענה, אבנר? האָט אבנר זיך ענה און האָט אמר: ווער ביסטו, וואָס דו קרא צום מלך? 51 האָט דָוִד אמר צו אבנרן: דו ביסט דאָך אן איש, און ווער איז דײַן גלײַכן אין ישראל, לָמָּה האסטו נישט שמר אֲדֹנֶיךָ דעם מלך? ווארעם איינער פון הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] איז בוא צו שחת [זען "שחת" תהילים 01:61] אֲדֹנֶיךָ המלך. 61 נישט טוֹב איז די דאזיקע זאַך וואָס דו האסט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]. אַזוי ווי חי ה', אַז בני מות זייט איר ווערט, וואָס איר האָט נישט שמר אדֹנֵיכֶם דעם משיח פון ה'! און אצונד ראה, וווּ איז דער חֲנִית פון דעם מלך, און דער צפחת הַמַיִם וואָס איז געווען בּײַ אים צוקאפנס? 71 האָט שָאול נכר קוֹל דָוִד, און ער האָט אמר: איז דאָס דײַן קוֹל, בני דָוִד? האָט דָוִד אמר: מיין קוֹל, אֲדֹנִי המלך. 81 און ער האָט אמר: לָמָּה רדף זיך אֲדֹנִי נאָך זיין עֶבֶד? וואָס האָבּ איך דען עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]? און וואָס פאר א רָעָה איז אין מיין יָד? 91 און אצונד, זאָל, נא, אֲדֹנִי דער המלך שמע די ווערטער פון זיין עֶבֶד: אויב ה' האָט דיך סות אויף מיר, וועט ער ריח א מִנְחָה; אויב אָבער בני האדם, זאלן זיי זיין ארוּר פאר ה', וואָס זיי האָבּן מיך גדש הַיּוֹם פון צו ספח אין דער נחלה פון ה', אַזוי צו אמר: הלך, עֶבֶד אלוקים אחרים. 02 און אצונד, זאָל מיין דם נישט נפל צו ארצה אוועק פון פּני ה'; ווארעם מלך ישראל איז יצא [זען ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] בקש אן איינציקע פרעֹש, אַזוי ווי מע רדף קֹּרא אין די הרים. 12 האָט שָאול אמר: איך האָבּ חטא; שוב זיך אום, בני דָוִד, ווארעם איך וועל דיר מער נישט רעע דערפאר וואָס מיין נפש איז יקר געווען אין דײַנע אויגן היום הזה. הנה, איך האָבּ זיך נאריש [סכל], און האָבּ שגה רבה מאֹד. 22 האָט זיך ענה דָוִד און האָט אמר: הנה איז דעם חֲנִית המלך, און זאָל איינער פון די נערים [פון שָאוּל] עבר, און אים לקח. 32 און ה' וועט שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] איטלעכן זיין צדקה און זיין אֱמֻנָה; ווארעם ה' האָט דיך הַיּוֹם נתן אין מיין יָד, און איך האָבּ נישט אבה צו שלח מיין יָד אויף דעם משיח פון ה'. 42 און הנה אַזוי ווי דײַן נפש איז געווען גדל אין מײַנע אויגן היום הזה, אַזוי זאָל מיין נפש זיין גדל אין די אויגן פון ה', אַז ער זאָל מיך נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] פון כּל צרה. 52 האָט שָאול אמר צו דָוִדן: ברך זאלסטו זיין, בני דָוִד; אי עשׂה וועסטו עשׂה אי יכל וועסטו יכל. און דָוִד איז הלך אויף זיין דֶּרֶךְ, און שָאול האָט זיך שוב צו זיין מקוֹם.
 
שמלא72
 
1 און דָוִד האָט אמר בּײַ זיך אין לֵב: אצונד וועל איך יוֹם אחד נספה [ספה] ווערן דורך יָד שאול. נישטא בעסערס פאר מיר, ווי מלט זאָל איך מלט ווערן אין אֶרֶץ פלשתים, און שָאול וועט זיך יאש זיין פון מיר, מיך ווײַטער צו בקש אין כּל געמארק פון ישראל; אַזוי וועל איך מלט ווערן פון זיין יָד. 2 איז דָוִד קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] און איז עבר, ער און די 006 איש וואָס מיט אים, צו אָכיש בּן מָעוכן, מלך גַת. 3 און דָוִד איז ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] בּײַ אכישן אין גַת, ער און זײַנע אנשים, איטלעכער מיט זיין בּית [זען "בּית" ירמיהו (43)33-(13)03:13], דָוִד מיט זײַנע 2 נשִים, אחינוֹעם פון יזרעאל, און אביגַיִל די אִשָּה פון נָבלן פון כַרמֶל. 4 איז נגד געוואָרן שָאולן, אַז דָוִד איז ברח קיין גַת, אָבער ער האָט אים מער ווײַטער נישט בקש. 5 און דָוִד האָט אמר צו אכישן: אויב, נא, איך האָבּ מצא חֵן אין דײַנע אויגן, זאָל מען מיר נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] א מקוֹם אין איינער פון די ערים פון שָׂדֶה, און איך וועל דארטן ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6]; און לָמָּה זאָל דײַן עֶבֶד ישב אין דער מלוכה-עִיר בּײַ דיר? 6 האָט אים אָכיש נתן אין יום ההוא ציקלָג. דעריבער געהערט ציקלָג צו די מלכים פון יהודה בּיז אויף היום הזה. 7 און די צאל פון די טעג וואָס דָוִד איז ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין שָׂדֶה פון די פלשתים, איז געווען א שָנָה מיט 4 חדשים. 8 און דָוִד און זײַנע אנשים פלעגן עלה [זען ישעיהו 2:35] און פשט אויף דעם גשורי, און דעם גִזרי, און דעם עַמָלקי, ווארעם זיי זײַנען געווען די יושבי אֶרֶץ וואָס פון עוֹלָם, ווי דו בוא קיין שור, און בּיז אֶרֶץ מצריִם. 9 און דָוִד פלעגט נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05] הָאָרֶץ, און נישט לאזן חיה קיין איש און קיין אִשָּה; און ער פלעגט לקח צֹאן און בקר, און חמֹרים [זען זכריה 9:9], און גְמַלִּים, און בגדים, און זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] און בוא [זען "בוא" בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; מלאכי 1:3; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו אכישן. 01 און אַז אָכיש האָט אמר: וווּ זייט איר פשט הַיּוֹם? האָט דָוִד אמר: אויפן נֶגֶב יהודה, און אויפן נֶגֶב פון דעם ירחמאלי, און אויפן נֶגֶב פון דעם קֵיני. 11 און קיין איש און קיין אִשָּה פלעגט דָוִד נישט לאזן חיה, צו ברענגען קיין גַת, ווײַל ער האָט אמר: טאמער וועלן זיי נגד אויף אונדז, אַזוי צו אמר: אַזוי און אַזוי האָט דָוִד עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35]. און אַזוי איז געווען זיין משפט כּל הימים וואָס ער איז ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] אין שָׂדֶה פון די פלשתים. 21 און אָכיש האָט אמן אין דָוִדן, אַזוי צו אמר: באש האָט ער זיך באש בּײַ זיין עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], בּײַ ישראל, און ער וועט מיר זיין פאר אן עֶבֶד עוֹלם.
 
שמלא82
 
1 און עס איז געווען אין יענע טעג, האָבּן די פלשתים קבץ זייערע מחנות פאר צָבא, צו לחם אויף ישראל. און אָכיש האָט אמר צו דָוִדן: ידע זאלסטו ידע, אַז דו וועסט יצא מיט מיר אין מַחֲנֶה, דו און דײַנע אנשים. 2 האָט דָוִד אמר צו אכישן: דערפאר וועסט דו ידע, וואָס דײַן עֶבֶד וועט עשׂה. האָט אָכיש אמר צו דָוִדן: דערפאר וועל איך דיך שום פארן שומר פון מיין קאָפּ כּל הימים. 3 און שמואל איז מות, און כּל ישראל האָבּן אים ספד, און זיי האָבּן אים קבר [זען קבר פון משיח, ישעיהו 9:35] אין רָמָה, אין זיין עִיר. און שָאול האָט געהאט סור פון הָאָרֶץ די אוֹב און די יִדְּעֹני. 4 און די פלשתים האָבּן זיך קבץ, און זיי זײַנען בוא און האָבּן חנה אין שוּנם, און שָאול האָט קבץ כּל ישראל, און זיי האָבּן חנה אין גִלבוֹע. 5 און שָאול האָט ראה דעם מַחֲנֶה פון די פלשתים, און ער האָט ירא, און זיין לֵב האָט חרד מאֹד. 6 און שָאול האָט שאל [זען תהילים 21-7:2] בּײַ ה', אָבער ה' האָט אים נישט ענה, נישט דורך חלומות, נישט דורך די אוּרים, נישט דורך נביאים. 7 האָט שָאול אמר צו זײַנע עבדים: בקש מיר אויף אן אִשָּה א בעלת אוֹב, און איך וועל הלך צו איר, און וועל בּײַ איר דרש. האָבּן זײַנע עבדים צו אים אמר: הנה איז דאָ אן אִשָּה א בעלת אוֹב אין עֵין-דוֹר. 8 האָט שָאול זיך התחפשׂ, און ער האָט לבש בגדים אחרים, און ער איז הלך, און 2 אנשים מיט אים. און זיי זײַנען בוא צו דער אִשָּה בּײַ לָיְלָה, און ער האָט אמר: קסם! פאר מיר, נא, דורך אוֹב, און ברענג מיר אויף דעם וואָס איך וועל דיר אמר. 9 האָט די אִשָּה צו אים אמר: הנה, דו ידע וואָס שָאול האָט עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] ווי ער האָט כרת [זען "כרת" דניאל 62:9] די אֹבוֹת און די יִדְּעֹני פון הָאָרֶץ, און לָמָּה התנקש [נקש] א בּײַ מיין נפש מיך צו מות? 01 האָט שָאול איר שבע [זען "שבע," תהילים 4:011, זען דברי הימים א 71:12] בּײַ ה', אַזוי צו אמר: אַזוי ווי חי ה', דיר וועט קרה עוון וועגן דער דאזיקער זאַך! 11 האָט די אִשָּה אמר: וועמען זאָל איך דיר עלה: האָט ער אמר: שמואל ברענג מיר אויף. 21 און ווי די אִשָּה האָט ראה שמואלן, אַזוי האָט זי זעק אויף א קוֹל גדוֹל; און די אִשָּה האָט אמר צו שָאולן, אַזוי צו אמר: לָמָּה האסטו מיך רָמָה? דו ביסט דאָך שָאול. 31 האָט דער מלך צו איר אמר: זאלסט נישט ירא האָבּן; וואָס זעסטו דען? האָט די אִשָּה אמר צו שָאולן: אלוקים ראה איך עֹלים [עלה] פון הָאָרֶץ. 41 האָט ער צו איר אמר: וואָס איז זיין תֹאַר? האָט זי אמר: אן איש זָקֵן עלה, און ער איז עטה א מעִיל. האָט שָאול ידע אַז דאָס איז שמואל, און ער האָט זיך קדד מיטן אף צו ארצה, און זיך שחה. 51 האָט שמואל אמר צו שָאולן: לָמָּה האסטו מיר איר הִרגִּיז [רגז], מיך עלה? האָט שָאול אמר: מיך האָט מאֹד צרר, ווארעם די פלשתים לחם אויף מיר, און אלהים האָט זיך סור פון מיר, און ער ענה מיר נישט מער, נישט דורך נביאים, נישט דורך חלומות; האָבּ איך דיך קרא, מיך צו לאזן ידע, וואָס איך זאָל עשׂה. 61 האָט שמואל אמר: און לָמָּה שאל מיך, אַז ה' האָט זיך סור פון דיר, און איז געוואָרן דײַן פײַנט? 71 און ה' האָט פאר זיך עשׂה וואָס ער האָט דבר דורך מיר, און ה' האָט קרע די ממלכה פון דײַן יָד, און האָט זי נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] צו אן אנדערן, צו דָוִדן. 81 אַזוי ווי דו האסט נישט שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו דעם קוֹל פון ה', און האסט נישט עשׂה זיין חֲרוֹן אף אויף עַמָלֵק; דעריבער האָט ה' עשׂה [זען "עשׂה" ירמיהו 6-5:32; ישעיהו 9:35] צו דיר די דאזיקע זאַך היום הזה. 91 און ה' וועט אויך נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] ישראל מיט דיר אין דער יָד פון די פלשתים. און מחר וועסט דו און דײַנע בּנים זײַנען מיט מיר. אויך דעם מַחֲנֶה פון ישראל וועט ה' נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] אין דער יָד פון די פלשתים. 02 איז שָאול מהר און נפל ווי הויך ער איז אויף ארצה, און ער האָט ירא מאֹד פאר די ווערטער פון שמואלן; אויך האָט ער קיין כוח נישט געהאט, ווײַל ער האָט נישט געהאט אכל קיין לֶחֶם כּל היוֹם און כּל הלָיְלָה. 12 איז די אִשָּה בוא צו שָאולן, און זי האָט ראה אַז ער איז בהל מאֹד, און זי האָט צו אים אמר: הנה, דײַן שפחה האָט שמע [זען "שמע" בראשית 81:22; ישעיהו 51:25; דברים 51:81] צו דײַן קוֹל, און איך האָבּ שום מיין נפש אין מיין יָד, און האָבּ שמע צו דײַנע ווערטער וואָס דו האסט דבר צו מיר. 22 און אצונד, נא, שמע דו אויך צו דעם קוֹל פון דײַן שפחה, און לאמיר שום פאר דיר א פת לֶחֶם, און אכל, און וועסט האָבּן כוח, אַז דו וועסט הלך אין דֶּרֶךְ. 32 האָט ער מאן, און ער האָט אמר: איך וועל נישט אכל. אָבער זײַנע עבדים און אויך די אִשָּה זײַנען פרץ צו אים, און ער האָט שמע צו זייער קוֹל, און ער איז קום פון הָאָרֶץ, און האָט זיך ישב אויפן מִטָּה. 42 און די אִשָּה האָט געהאט אן עֵגֶל מרבק [געשטאפט קאלב] אין בּית, האָט זי מהר און האָט עס זבח, און זי האָט לקח קֶמַח און לוש, און האָט דערפון אפה מַצּוֹת. 52 און זי האָט נגש פאר שָאולן און פאר זײַנע עבדים, און זיי האָבּן אכל. און זיי זײַנען קום און זײַנען הלך אין דער לָיְלָה ההוּא.
 
שמלא92
 
1 און די פלשתים האָבּן קבץ זייערע כּל מחנים קיין אפק; און די ישראל האָבּן חנה בּײַ דעם עַיִן וואָס אין יזרעאל. 2 און די סרנים פון די פלשתים זײַנען עבר אין מאוֹת און אין אלפים, און דָוִד און זײַנע אנשים זײַנען עבר צולעצט מיט אָכישן. 3 האָבּן די שׂרים פון די פלשתים אמר: וואָס טוען דאָ די דאזיקע עִברים? האָט אָכיש אמר צו די שׂרים פון די פלשתים: דאָס איז דאָך דָוִד עֶבֶד שָאול מלך ישראל, וואָס איז בּײַ מיר שוין טעג אָדער שוין שָנים, און איך האָבּ אין אים מְאוּמה נישט מצא פון דעם יוֹם וואָס ער איז נפל בּיז היום הזה. 4 האָבּן די שׂרים פון די פלשתים קצף אויף אים, און די שׂרים פון די פלשתים האָבּן צו אים אמר: שוב אום דעם איש, און זאָל ער זיך שוב [זען "שוב" הושע 5-4:3; זכריה 7:31] צו זיין מקוֹם וואָס דו האסט אים דארטן פקד, און זאָל ער נישט ירד מיט אונדז אין דער מלחמה, כדי ער זאָל אונדז נישט זיין פאר א שׂטן אין דער מלחמה; ווארעם מיט וואָס וועט דער דאזיקער זיך רצה מיט אֲדֹנָיו, אויב נישט מיט די קעפ פון די דאזיקע אנשים?
5 איז דאָס נישט דער דָוִד, וואָס מע האָט פאר אים געזונגען [ענה] מיט מחולה, אַזוי צו אמר: שָאול האָט נכה אין זײַנע טויזנטן, און דָוִד אין זײַנע צענטויזנטן? 6 האָט אָכיש קרא דָוִדן, און האָט צו אים אמר: אַזוי ווי חי ה', אַז דו ביסט יָשָר, און דײַן יצא און דײַן בוא מיט מיר אין מַחֲנֶה איז טוֹב אין מײַנע אויגן, ווארעם איך האָבּ קיין רָעָה אין דיר נישט מצא פון דעם יוֹם וואָס דו ביסט צו מיר בוא בּיז היום הזה. אָבער אין די אויגן פון די סרנים ביסטו נישט טוֹב. 7 און אצונד שוב זיך אום, און הלך בשלום, כדי זאלסט נישט עשׂה וואָס איז רע אין די אויגן פון די סרנים פון די פלשתים. 8 האָט דָוִד אמר צו אכישן: אָבער וואָס האָבּ איך עשׂה און וואָס האסטו מצא אין דײַן עֶבֶד פון דעם יוֹם וואָס איך בין בּײַ דיר בּיז היום הזה, אַז איך זאָל נישט בוא און לחם אקעגן די פײַנט פון אֲדֹנִי המלך? 9 האָט אָכיש ענה און האָט אמר צו דָוִדן: איך ידע אַז דו ביסט טוֹב אין מײַנע אויגן אַזוי ווי א מלאך אלוקים, אָבער די שׂרים פון די פלשתים האָבּן אמר: ער זאָל נישט עלה מיט אונדז אין דער מלחמה. 01 און אצונד, שכם! זיך אין דער בוקר מיט די עבדים פון דײַן אדונים וואָס זײַנען בוא מיט דיר, און ווי איר וועט אײַך שכם אין דער בוקר, און אײַך ווערט אור, אַזוי הלך. 11 האָט דָוִד זיך שכם, ער און זײַנע אנשים, צו הלך אין דער בוקר, זיך צו שוב צו אֶרֶץ פון די פלשתים. און די פלשתים זײַנען עלה קיין יזרעאל.
 
שמלא03
 
1 און עס איז געווען, אַז דָוִד און זײַנע אנשים זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אויפן יוֹם השְלִישי [זען קור"א 4:51] קיין ציקלָג, און די עַמָלקים זײַנען פשט אויפן נֶגֶב, און אויף ציקלָג, און זיי האָבּן נכה ציקלָג, און האָבּן זי שׂרף אין אֵש. 2 און זיי האָבּן שבה די נשִים וואָס אין איר, פון קָטֹן בּיז גָדוֹל; זיי האָבּן קיינעם נישט מות, אָבער זיי האָבּן זיי נהג, און זײַנען הלך אויף זייער דֶּרֶךְ. 3 און ווי דָוִד און זײַנע אנשים זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] אין עִיר, און הנה זי איז שׂרף אין אש, און זייערע נשִים און זייערע בּנים און זייערע בנוֹת זײַנען שבה געוואָרן. 4 האָט דָוִד און הָעָם וואָס מיט אים נשׂה זייער קוֹל און בכה, בּיז זיי האָבּן מער קיין כוח נישט געהאט צו בכה. 5 אויך ביידע נשִים פון דָוִדן זײַנען שבה געוואָרן, אחינוֹעם פון יזרעאל, און אביגַיִל די אִשָּה פון נָבלן פון כַרמֶל. 6 און דָוִדן האָט מאֹד צרר, ווארעם הָעָם האָט אמר אים צו סקל, ווײַל דאָס נפש פון כּל הָעָם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי] איז געווען מרר, איטלעכער איבער זײַנע בּנים און איבער זײַנע בנוֹת. אָבער דָוִד האָט זיך חזק מיט ה' אלוקיו. 7 און דָוִד האָט אמר צו אביתר דעם כהן, בּן אחימֶלֶךְ: נגש מיר, נא, דעם אפוד. האָט אביתר נגש דעם אפוד צו דָוִדן. 8 און דָוִד האָט שאל בּײַ ה', אַזוי צו אמר: זאָל איך רדף די דאזיקע גְּדוּד? וועל איך זי נשׂג? האָט ער צו אים אמר: רדף! ווארעם צו נשׂג וועסטו נשׂג, און צו נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] וועסטו נצל. 9 איז דָוִד הלך, ער און די 006 איש וואָס מיט אים, און זיי זײַנען בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צום נחַל בשׂוֹר; און די נוֹתרים [יתר] האָבּן זיך עמד. 01 און דָוִד האָט רדף , ער און 004 איש; און 002 איש האָבּן זיך עמד, די וואָס זײַנען געווען צו פגר צו עבר דעם נחַל בשׂוֹר. 11 און זיי האָבּן מצא אין שָׂדֶה אן איש א מִצרי, און האָבּן אים געבראכט צו דָוִדן; און זיי האָבּן אים נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] לֶחֶם, און ער האָט אכל, און זיי האָבּן אים שקה מַיִם; 21 און זיי האָבּן אים נתן א פלַח דבלָה, און 2 צמוק; און ער האָט אכל, און רוּח פון אים שוב, ווארעם ער האָט נישט געהאט אכל לֶחֶם און נישט שתה קיין מַיִם 3 טעג און 3 נעכט. 31 האָט דָוִד צו אים אמר: צו וועמען געהערסטו און פון וואנען ביסטו? האָט ער אמר: איך בין א נַעַר מִצרי, אן עֶבֶד פון אן איש פון עַמָלֵק, און אֲדֹנִי האָט מיך עזב [זען "עזב" תהילים 2:22], ווײַל איך בין חלה געוואָרן מיט 3 טעג צוריק. 41 מיר זײַנען פשט אויף דעם נֶגֶב פון דעם כרתי, און אויף וואָס געהערט צו יהודה, און אויף דעם נֶגֶב פון כלב; און ציקלָג האָבּן מיר שׂרף אין אש. 51 האָט דָוִד צו אים אמר: וועסטו מיך ירד צו דער דאזיקער גְּדוּד? האָט ער אמר: שבע [שווער] מיר בּײַ אלוקים, נישט דו וועסט מיך מות, און נישט דו וועסט מיך סגר אין דער יָד פון אֲדֹנִי, און איך וועל דיך ירד צו דער דאזיקער גּדוּד. 61 האָט ער אים ירד, און הנה זיי זײַנען נטש אויפן פּני כּל הָאָרֶץ, און זיי אכל און שתה און חגג איבער כּל השלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35] הגדול וואָס זיי האָבּן לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] פון אֶרֶץ פלשתים, און פון אֶרֶץ יהודה. 71 האָט דָוִד זיי נכה פון נשֶף און בּיז אויף מחר אין עֶרֶב, און פון זיי איז נישט מלט געוואָרן אן איש, אחוץ 004 איש נַעַר וואָס זײַנען רכב אויף גְמַלִּים, און זײַנען נוס. 81 און דָוִד האָט נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] געווען אלץ וואָס עַמָלֵק האָט לקח; אויך זײַנע 2 נשִים האָט דָוִד נצל געווען. 91 און בּײַ זיי איז גארנישט עדר געוואָרן פון קטן און בּיזן גדוֹל, סײַ בּנים און בנוֹת, סײַ פון שלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35], סײַ אלץ וואָס יענע האָבּן לקח פאר זיך; אלץ האָט דָוִד שוב. 02 אויך האָט דָוִד לקח כּל הצֹאן און בקר. האָט מען זיי נהג פארויס פאר יענעם מִקְנה, און מע האָט אמר: דאָס איז דוִדס שלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35]. 12 און דָוִד איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] צו די 002 איש וואָס זײַנען געווען פגר צו הלך הינטער דָוִדן, און מע האָט זיי געלאזט ישב [זען "ישב" הושע 5-4:3; זכריה 31-11:6] בּײַם נחַל בשׂוֹר. און זיי זײַנען יצא [זען "יצא" ישעיהו 01-1:11; מיכה 1:5] אנטקעגן דָוִדן און אנטקעגן הָעָם וואָס מיט אים [זען תסל"א 71:4]. און דָוִד האָט נגש צו דעם עַם [זען "עמי" ישעיהו 8:35, כּי נגזר מארץ חיים מפשע עמי], און האָט זיי שאל אויף שלוֹם. 22 האָבּן זיך ענה כּל איש רע און בליעל פון די אנשים וואָס זײַנען הלך מיט דָוִדן, און זיי האָבּן אמר: ווײַל זיי זײַנען נישט הלך מיט אונדז, וועלן מיר זיי נישט נתן [זען "נתן" ישעיהו 41:7; 9:35; 5:9; חגי 9-7:2] פון דעם שלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35] וואָס מיר האָבּן נצל [זען "נצל" מיכה 01:4; 1:5] געווען, נאָר בּלויז איטלעכן זיין אִשָּה און זײַנע בּנים, וואָס זיי מעגן נהג און הלך. 32 האָט דָוִד אמר: איר זאלט אַזוי נישט עשׂה מײַנע אחים [זען "אחים" תהילים (22)32-(61)71:22, http://www.youtube.com/watch?v=6Xnhzw_A9fU , זען אויך ישעיהו 5:35; זכריה 01:21; משיח בּן דָוִד דקרוּ חי אויפן בוים, שמואל ב 41:81], מיט דעם וואָס ה' האָט אונדז נתן אַז ער האָט אונדז שמר, און האָט נתן די גּדוּד וואָס איז אויף אונדז בוא אין אונדזער יָד. 42 און ווער וועט זיך שמע צו אײַך אין דער דאזיקער זאַך? ווארעם אַזוי ווי דער חלק פון דעם וואָס ירד אין מלחמה אַזוי איז דער חלק פון דעם וואָס ישב בּײַ די כּלים; גלײַך זאלן זיי זיך חלק. 52 און אַזוי איז געווען פון יום ההוא אן און ווײַטער; און מע האָט עס שום פאר א חוק און פאר א משפט פאר ישראל בּיז אויף היום הזה. 62 און דָוִד איז בוא [זען "בוא," בראשית 01:94; ירמיהו 6-5:32; חגי 9-7:2; זכריה 9:9] קיין ציקלָג, און האָט שלח [זען "שלח" מלאכי 1:3] פון דעם שלל [זען "שלל" ישעיהו 21:35] צו די זקנים פון יהודה, צו זײַנע רע, אַזוי צו אמר: הנה פאר אײַך א ברכה פון דעם שלל פון פײַנט פון ה'; 72 צו די וואָס אין בּית א-ל, און צו די וואָס אין רמוֹת נֶגֶב, און צו די וואָס אין יַתר; 82 און צו די וואָס אין ערוער, און צו די וואָס אין שִפמות, און צו די וואָס אין אשתמוֹעַ; 92 און צו די וואָס אין רָכָל, און צו די וואָס אין די ערים פון דעם ירחמאֵלי, און צו די וואָס אין די ערים פון דעם קֵינִי; 03 און צו די וואָס אין חָרמָה, און צו די וואָס אין בּוֹר-עָשָן, און צו די וואָס אין עַתָך; 13 און צו די וואָס אין חברון, און צו כּל מקֹמֹת וואָס דָוִד און זײַנע אנשים זײַנען דארטן הלך.
 
שמלא13
 
1 און די פלשתים האָבּן לחם אויף ישראל, און די אנשים פון ישראל זײַנען נוס פאר די פלשתים, און זיי זײַנען נפל [זען "נפל" ישעיהו 91:62; און זען תהילים 01:61 און ישעיהו 01-9:35 און דניאל 2:21, תחִיַּת הַמֵּתים אין מָשִיחַ] חללים אויפן הַר גִלבוֹע. 2 און די פלשתים האָבּן דבק שָאולן און זײַנע בּנים, און די פלשתים האָבּן נכה [זען "נכה" ישעיהו 01-1:11; 4:35; 6:05] יהוֹנָתָן, און אבינדב, און מַלכי-שועַ, די בני שָאולן. 3 און די מלחמה איז געווען כבד אקעגן שָאולן, און די מוֹרים [ירה], די אנשים מיט די קֶשֶת, האָבּן אים מצא; און ער האָט חול מאֹד פאר די מוֹרים [ירה]. 4 האָט שָאול אמר צו זיין נֹשֵׂא כלים: שלף דײַן חֶרֶב און דקר [זען "דקר" פון משיח זכריה 01:21] מיך מיט איר, כדי די דאזיקע ערלים זאלן נישט בוא, און מיך דקר, און עלל איבער מיר. אָבער זיין נֹשֵׂא כלים האָט נישט אבה, ווארעם ער האָט ירא מאֹד געהאט. האָט שָאול לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] די חֶרֶב, און איז נפל אויף איר. 5 און זיין נֹשֵׂא כלים האָט ראה אַז שָאול איז מות, איז ער אויך נפל אויף זיין חֶרֶב, און איז מות מיט אים. 6 און שָאול, און זײַנע 3 בּנים, און זיין נֹשֵׂא כלים, אויך כּל זײַנע אנשים, זײַנען מות אין איינעם אין יום ההוא. 7 האָבּן ראה די אנשים פון ישראל וואָס אויף יענער זייט עמק, און וואָס אויף יענער זייט ירדן, אַז די אנשים פון ישראל זײַנען נוס, און שָאול און זײַנע בּנים זײַנען מות [זען "מות" ישעיהו 9:35], און זיי האָבּן עזב [זען "עזב" תהילים 2:22] זייערע ערים, און זײַנען נוס. און די פלשתים זײַנען בוא און האָבּן זיך ישב אין זיי. 8 און עס איז געווען אויף מחר, זײַנען די פלשתים בוא צו פשט די חללים, און זיי האָבּן מצא שָאולן און זײַנע 3 בּנים, נפל [זען "נפל" ישעיהו 91:62; און זען תהילים 01:61 און ישעיהו 01-9:35 און דניאל 2:21, תחִיַּת הַמֵּתים אין מָשִיחַ] אויפן הַר גִלבוֹע. 9 און זיי האָבּן כרת זיין קאָפּ, און פשט זײַנע וואפן, און שלח אין אֶרֶץ פלשתים רונד ארום, צו בָּשָׂר צום בּית פון זייערע עֲצַבים, און צו הָעָם. 01 און זיי האָבּן שום זײַנע כלי אין בּית עשתרות, און זיין גויּה האָבּן זיי תקע [אויפגעהענגען גויּה פון מלך ישראל, זען יוחנן 91-71:91] אויף דער חוֹמה פון בּית-שָן. 11 און די יושבי יָביש-גִלעָד האָבּן שמע וועגן אים וואָס די פלשתים האָבּן עשׂה צו שָאולן. 21 זײַנען קום [זען "קום" במדבר 71:42; הושע 2:6] כּל איש חיל, און זיי זײַנען הלך כּל הלָיְלָה, און האָבּן לקח דעם גְוִיָּה פון שָאולן, און די גְוִיָּה פון זײַנע בּנים, פון דער חוֹמה פון בּית-שָן. און זיי זײַנען בוא קיין יָבֵשָה, און האָבּן זיי דארטן שׂרף. 31 און זיי האָבּן לקח [זען "לקח" ישעיהו 8:35; זכריה 31-11:6; 31:11] זייערע עצמות [עֶצֶם], און קבר [זען משיחס קבר, ישעיהו 9:35] אונטער דעם טאמאריסקנבוים אין יָבֵשָה; און זיי האָבּן צום [געפאסט] 7 ימים.